Good girls, do bad things

Trotse tranen

Ik had te horen gekregen dat ik voor de examens was geslaagd. Het eerste wat ik deed was mijn moeder bellen, haar enthousiasme aanhoren, niks was beter dan dat. Het Marokkaanse traditionele gejoel klonk scherp in mijn oren. "Noor kom naar huis, gelijk he!" Zei ze op een zeer opgewekte toon. Mam ik kan niets beloven, bracht ik moeilijk uit. Al gauw had ik door dat ze minder enthousiast was. "Nou dan, laat ook maar. Tot later." Stammelde ze. Oké tot later. Zei ik kortaf, even wachtte ik een reactie af. Blijkbaar deed zij hetzelfde. Na enkele seconden hoor ik dat ze heeft opgehangen. Ik slaak een diepe zucht en stop mijn mobieltje in mijn kluis. Op naar het pand.

In het pand hangt een zeer eigenaardige sfeer, bijna om bang van te worden.
"Ha die bonita." Zegt Faissal alsof er niets aan de hand is. Hoi, piep ik terug. Hij neemt me even apart.

Met zijn hand strijkt hij mijn plukken haar naar achter. "Schoonheid, voor dat wat ik je liet zien, mijn oprechte excuses. Ik wil je alleen maar een goed beeld hierover te geven, het kan goed maar ook fout aflopen." Zegt hij op een zeer koele toon. Ik knik en staar naar de grond. Hij knijpt voorzichtig in mijn schouder. "Kop op, het komt goed." Zegt hij alsof hij me wilt motiveren. Toch blijf ik naar de grond staren, hij loopt weg.
Iets klopte niet, maar wat niet? "Wil je wat te drinken schoonheid?" Rosa weet me uit gedachte te halen. Ik kijk haar slechts aan en schudt nee.

"Noor!" Ik draai me om en zie dat Marcel op me afkomt rennen. Hee buddy. "Je loopt langs me heen man, wat bezielt jou?" Roept hij verontwaardigd uit. Sorry Marcel, ik was te diep in gedachte gezonken. "Ja zeg dat wel ja." Hij klonk beledigd. Hoe gaat het? "Prima, hoe gaat het met jou?" Gaat goed, ik heb het diploma in pocket. Zeg ik verveeld. Zijn kijkers worden groot terwijl hij zijn mond open laat vallen. Hij omhelst me en tilt me vervolgens op. Even maakt hij een paar rondjes. "Nora! Verdomme! Wat ben je toch een wereldwijf! Je hebt hem echt, echt of?" Zegt hij zeer enthousiast. Ik schiet in de lach en kijk hem aan, ja ik heb hem echt echt! We praten nog even over alledaagse dingen.

Thuis aangekomen zie ik mijn moeder op de bank terwijl Khalid en de tweeling in de woonkamer spelen. Ik loop op haar af en omhels haar. Net als ik denk dat ze mijn knuffel niet beantwoorden zal slaat ze haar armen om me heen en snuift mijn geur in haar op. Zachtjes hoor ik haar snikken. Mam waarom huil je nu? "Ik ben gewoon trots, ik ben gewoon trots." Zegt ze door haar tranen heen. Voorzichtig duw ik haar van me af en veeg haar tranen weg. Stop met huilen, ik wil niet dat je huilt. Zeg ik op een aardig strenge toon.
De avond verloopt erg gezellig, toch zit de moord van Jayson me erg dwars. Iets klopte niet.

In mijn bed kan ik de slaap maar niet vatten, er klopt iets niet, iets wordt over het hoofd gezien, iets. Het getril dat afkomstig van mijn mobieltje is haalt me uit gedachtes. Ja hallo? "Bonita, ik heb wat voor je." Oh? "Ja zie ik je bij de gracht?" Zakaria ik sla dit keer over, geef maar aan Faissal of aan iemand anders. "Zeker? Het gaat om 15." Nee ik weet het zeker.

De volgende middag loop ik het pand in, Benito loopt zenuwachtig heen en weer. Ik groet hem, even stopt hij met bewegen en draait zich naar me om. "Faissal is gister met verdomme vijftien kilo wit opgepakt!" Even schrik ik van zijn opmerking, die deal was bijna van mij geweest bedenk ik me.

Als ik in de auto naar de stad rij wordt ik door de politie staand gehouden.