Good girls, do bad things

Uiterlijk straalt, innerlijk bepaald

Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan, wat moet dit voorstellen? Vraag ik hem op een hoog stemmetje. "Nora heb je een vriend, verloofde of man?" Vraagt hij me kort ademend. Nee, kun je nu dat portier weer dicht gooien, het is koud. Beantwoord ik zijn vraag koudbloedig. Hij gooit het portier dicht en komt net zoals de vorige keer naast me zitten op de passagiersstoel. "Mooie auto, nieuw?" Bedankt, ja. "Nora, je bezoek van de vorige keer is me bij gebleven, dat meen ik oprecht." Ik knik. "Nu je er eindelijk weer bent kan ik je niet zomaar laten gaan." Weetje Nabil, het is niet echt aantrekkelijk van je dat je op me hebt gewacht en me niet bent komen opzoeken. Daarbij komt kijken dat je me niet eens kent, uiterlijk straalt maar innerlijk bepaalt. Ga geen moeite doen voor iets dat je niet kent. Met grote ogen kijkt hij me aan, "maar ik wil je leren kennen en ja je hebt gelijk het is niet mans genoeg op jou te wachten terwijl ik ook kon zoeken. Maar waar zou ik in godsnaam moeten beginnen met zoeken. Ik weet alleen je naam, achternaam en dat je vader achter het tralies zit." Glimlachend kijk ik hem aan, inderdaad en meer hoef je niet te weten ook. Zijn ogen gaan heen en weer, hij oogt bedenkelijk.

"Nora, ga me niet vertellen dat jij vorige keer niks voelde. We stonden in een regenbui maar waren te diep in elkaars blikken verzonken. Kom me niet vertellen dat, dat moment slechts een illusie was." Hij pakt mijn handen vast komt dichterbij met zijn hoofd, ruikt aan mijn haar en slaakt vervolgens een opgeluchte zucht. "Nora zeg alstublieft dat jij dit ook voelt." Hij komt dichterbij met zijn gezicht, zo dichtbij dat mijn neus en die van hem zachtjes tegen elkaar komen, ik vrees voor mijn onderbuik, die kent geen orde meer. "Je voelt zo verdomd goed aan, waar komt een engel zoals jou vandaan, vertel me Nora." Zijn fluisteringen brengen me als het ware naar een andere dimensie. Snel trek ik me terug en kijk de andere kant op, Nabil dit is fout wat we doen. "Waarom doe je mee dan?" Stap uit. "Nee, zeg me waarom je meedoet dan, ondertussen heb ik nog steeds je handen vast, ook jij genoot van het moment enkele secondes geleden." Ik ken je verdomme niet! "Dan leer je me kennen!" Gilt hij op zijn beurt uit.

Ik probeer mijn handen uit die van hem te halen, hij laat echter niet los. Laat me los! Probeer ik er boos uit te gooien, "nee!" Ik moet lachen om zijn reactie en geef het vervolgens op, ook hij blijkt de lol ervan in te zien. Voorzichtig moeten we beide lachen. Hij drukt een kus op mijn handen, "Nora.." Ja? "Kijk me aan." Op deze manier hoor ik je ook. Met zijn handen draaide hij mijn gezicht zijn kant op.

De tintelingen gierde door mijn lijf, nu hij me vast had was ik bang dat hij ze zou voelen, alsof dat in godsnaam mogelijk was.

"Als jij me een goede reden kan geven waarom je mij geen kans wilt geven, laat ik je met rust." Beloof je dat? "Kom op met die goede reden." Omdat ik niet toe ben aan een relatie. "Oké hoe laat kan ik je morgen op komen halen?" Hé dat was niet de afspraak? "Wat niet schat?" Noem me geen schat, als ik een reden kon geven zou je me met rust laten. "Schat, ik zei noem een goede reden. Dat was de afspraak, jouw reden is niet goed genoeg om jou te laten gaan. Hoe laat morgen?" Keep dreaming honey. Voor ik er erg in had, vloog honey eruit.

Zo onopvallend mogelijk probeerde ik daarover heen te praten. Maar als je het even niet erg vind ik moet gaan, heb zo een belangrijke afspraak dus.. "Je noemde me honey." Anyways ik heb haast. "Je probeert er om heen te praten, ja he?" Nee, Nabil stap uit ik meen het. "Ik meen het ook, dat ik niet uitstap voor we een date hebben. Zuchtend haalde ik mijn handen van het stuur en sloeg mijn hoofd achterover. Hij volgde mijn voorbeeld op en sloeg ook zijn hoofd achterover.

Na enkele ogenblikken werd hij weer spraakzaam. "Lekker knus he." Weer wist hij een lach op mijn smoel te toveren. "Aah toe Nora, just friends dan?" Oké just friends. "Morgen 20.00 uur, kan je dan?" Nee, andere dag. "Mevrouwtje heeft het druk, toe maar." Ergens volgende week heb ik tijd. "Zó hé, mag ik dan maar gelijk het nummer van je secretaresse, kijken of zij een gaatje voor ons kan prikken." Oké heb je pen en papier bij de hand? Hij keek me met open mond aan, ik legde mijn hand onder zijn kin en duwde deze zachtjes zodat zijn mond zou sluiten.

Toen ik mijn hand wou weg trekken legde hij gauw zijn hand op de mijne, bracht deze naar zijn hart en liet onze handen erop rusten. "Nora voel je wat je met me doet?" Snel sloeg ik mijn blik neer, "Nora morgen 20.00 uur, bij het standbeeld in het park hierachter. Tot dan." Zonder op mijn antwoord te wachten verliet hij de auto.