Good girls, do bad things

Onderweg naar Frankrijk

Je zou wat meer aan je beroepshouding moeten doen, blijf zakelijk. Ik keek de andere kant op, dit zorgde ervoor dat zijn duim zich niet meer op mijn lippen bevond. Echter zorgde dit er echter voor dat zijn hand in mijn nek kwam te liggen. Met zijn grote hand schoof hij mijn lokken achter mijn oor, hij herhaalde dit een aantal keer omdat mijn plukken steeds weer voor mijn gezicht verschenen. Stiekem kon ik om hem lachen, bespaar jezelf de moeite ze blijven niet zitten. Zei ik met een lachje. "Waarom doe je dat?" Vroeg hij op een ietwat verontwaardigde toon. Wat? "Je haar is lang en boven kan het niet eens achter je oor." Sarcastisch liet ik een zucht, dat noem je laagjes. Veel ervaring heb je niet met vrouwen hé? "Pardon? Ik heb wijven gehad waar je naar opkijkt met je ervaring met vrouwen heb je niet."
Hij is op z'n teentjes getrapt hoor. Onthoudt een ding goed, tegen wijven kijk ik nooit op. Zei ik op een hoog stemmetje. Dat je vriendinnetje of exen dat deden, heel minder van ze. Bracht ik op een gemaakte teleurstellende toon naar buiten. "Jij voelt je echt eentje hé?" Zei hij geïrriteerd. Ik trok een bedenkelijk gezicht, nee niet echt nee. Zei ik op mijn beurt sarcastisch.

Hij koppelde de cruise controle los en begon flink te planken. Zijn kaaklijn verstrekte, hij begon zich blijkbaar aan me te irriteren.

Voorzichtig liet ik mijn hand naar de cd hoes glijden. Ik bekeek wat hij allemaal in huis had en koos er een. "Smaak heb je in ieder geval wel." De toon in zijn stem gaf aan dat hij nog steeds ietwat geïrriteerd was. Wie houdt er nou niet van Tupac man. "Heb je een vriend?" Vraagt hij kort. Is dat relevant? "Het is gewoon een vraag." Een vraag waar ik liever geen antwoord op geef. "Waar geef jij wel antwoord op?" Op de vraag, gaan we op een missie? Mijn antwoord, ja. Zachtjes begint hij te lachen.

De weg naar Frankrijk was zeer apart. We diste elkaar alsof we battlede, we maakten grappen met elkaar alsof we elkaar al jaren kende, de rit was sfeervol tot Ismaïl een telefoontje ontving dat zijn hele humeur verpestte. Spraakzaam was hij niet echt, hij bleef alleen ja zeggen, af en toe zei hij 'ik ben pas laat terug'. Nadat hij het gesprek had afgerond viel er een onaangename stilte. Omdat ik me geen houding wist aan te nemen zette ik de muziek maar wat harder en keek via mijn ruit naar buiten.

Niet veel later stopte we bij een benzine station, beide stapte we uit. Terwijl hij ging tanken besloot ik een bezoek aan het toilet te brengen. Toen ik terug kwam zat hij al in de auto. "Heb je parfum opgespoten?" Vroeg hij streng. Ja hoezo? "Wie heeft je daarom gevraagd?" De toon waarop hij sprak, de blik in zijn ogen, zijn verstrekte houding, dat telefoontje had niet voor veel goeds gezorgd, daar was ik me zeker van.