Good girls, do bad things

Beeldige marionetten

Als ik thuis kom is mijn moeder in een goede bui. "Hai Noortje." Hoi, zeg ik geschokt van haar opgewekte houding. "Dounya en de rest zijn geschorst, morgen hebben alle ouders een gesprek op school. Dat viel me tegen van d'r" zegt ze op een hoog stemmetje terwijl ze Dounya aankijkt. Ik knik. Mam, ik ga vanavond naar een voorstelling. Ze stopt met het snijden van het vlees en kijkt me aan. "Jij die naar een voorstellig gaat? Van wat?" Nonchalant haal ik mijn schouders op en druk het kaartje wat ik van Melisa had gekregen in haar handen. Terwijl ze het aandachtig leest loop ik naar de koelkast en schenk wat te drinken voor ons in.

Ik sta in mijn kamer voor de spiegel, even laat ik mijn hand over de jurk strijken. Het zachte geklop op de deur haalt me uit gedachte. "Nora?" Haar zachte stem verzacht mijn hart, hee Katieba. Ik neem plaats op mijn bed, ze neemt voorzichtig naast me plaats. "Je bent mooi." Maar nooit zo mooi als jou. Ze zet een gemaakte maar gebroken glimlach op. Katieba? "Ja?" Wat is er prinsesje? "Waarom komt papa niet gewoon weer naar huis?" Hij komt gauw. "Beloof je dat?" Haar grote kijkers raken oprecht mijn hart. Voorzichtig trek ik haar naar me toe en druk een kus op haar voorhoofd. Na enkele ogenblikken zo te hebben gezeten vertel ik haar dat ze naar bed moet. Als ze bij de deur van mijn kamer komt blijft ze even in de deuropening staan. "Toch heb je het niet beloofd." Zonder nog op mijn reactie te wachten sluit ze de deur achter zich. Verslagen blijf ik achter, duizenden emoties die er door me heen gaan, geen een die ik op een normale manier weet te uiten. Mijn ademhaling neemt een aparte ritme aan. Een bekend geluid klinkt me in de oren, de ringtone van mijn mobieltje. Verveeld neem ik op, ja hallo? "Je komt toch wel he?" Ja tuurlijk kom ik, zeg ik tegen Melisa terwijl ik mijn killer heels aantrek. "Marcel komt ook, misschien kunnen jullie samen komen?" Ik bekijk mezelf in de spiegel, maak een rondje en bekijk mezelf van achter in de spiegel. Oh ja dan bel ik hem wel even, tot straks. Zeg ik tegen Melisa terwijl mijn blik nog steeds aandachtig is gevestigd op mijn spiegelbeeld. "Tot zo meis."
Na enkele keren over gaan neemt Marcel dan eindelijk op. "Hee" hallo casanova, laat me raden je hebt je pak uit de kast getrokken voor deze avond? "Wat moet ik zeggen Noortje, je kent me te goed, laat me raden je staat jezelf in de spiegel te bekijken terwijl je aan het bellen bent?" Fout, ik ben opzoek naar mijn tasje, I am ready for go. "Ooit wordt ik zo goed als jou." Ja, ja whatever. Ik sta beneden bij je geparkeerd, vijf minuten Marcel. Ik hang op en loop naar beneden. "Noor is dat jurkje niet te kort?" Ik kijk mijn moeder met grote ogen aan. "Hij komt niet eens tot je knieën." Ik draag een lange jas, geen stress. "Doe je voorzichtig?" Even loop ik terug naar de woonkamer met de lange mantel in mijn handen. Ben je nu serieus? Ze knikt. "Mam ik ga naar een voorstelling?" Ja ik weet het. Ik rol met mijn ogen trek mijn jas aan en druk een kus op haar haren, tot straks. "Veel plezier." Gaat vast lukken.

Als Marcel en ik dan eindelijk een parkeerplaats hebben gevonden stappen we gauw uit en lopen gauw het gebouw. Zo zo Marc, je vriendinnetje pakt het wel groots aan, theatervoorstelling. Toe maar. Hij slaat een arm om mijn schouders en drukt een kusje op mijn wang, "dit wordt een van de mooiste avonden in tijden. Mijn meisje, mijn steun en toeverlaat. Ze zijn er allebei, meer mag ik niet wensen." Glimlachend kijk ik hem aan, laten we plaatsnemen.

De voorstellingen zijn beeldig, de dames leken wel marionetten, ze wisten zich precies aan te passen aan het ritme van de muziek, alsof de beat in hun harten voortleefde, prachtig. Groep na groep volgt, elke groep lijkt het beter als de vorige te doen. "Noor, Noor, daar heb je Melisa, ze ziet er beeldig uit!" Fluisterd Marcel op een bewonderlijke manier, hij is verliefd en terecht, Melisa was beeldig. Haar act in de voorstelling was haast niet in woorden uit te drukken.

Na de voorstelling lopen we naar achter, we zijn backstage bij Melisa. Op het moment dat ze me ziet vliegt ze me op de nek. "Noortje, ik was zooo zenuwachtig!" Ook Soraya houdt ze stevig beet. Als Melisa ons heeft losgelaten gaat ze over op Marcel. Een vrouw die blijkbaar reclame voor zichzelf maakt deelt folders uit. Ik stop deze zonder er aandachtig naar te kijken in me tas en geniet van de sfeer.

Thuis aangekomen laat ik me uit vermoeidheid op bed ploffen, mijn hakken trek ik uit terwijl ik al op bed lig. De rits van het jurkje en ik hebben zoals gewoonlijk ruzie, maar ik weiger om op te staan zodat ik het jurkje uit kan doen. Als ik dan alles uit heb hoor ik dat mijn telefoon twee maal een piepend geluidje maakt, een sms. Het tasje dat naast mijn bed ligt rits ik open als de folder die ik eerder die avond had gekregen op mijn schoot valt.