Good girls, do bad things

Tijd is geld, geld is tijd

De volgende dag maakte ik een afspraak om hem te gaan opzoeken, Dounya vertelde me elke dag dat hij altijd om me vroeg en zich altijd zorgen maakte. Bij elk bezoek vroeg hij of ze mij de volgende keer mee wouden nemen. Ik zou hem gaan opzoeken, uiteraard, maar dan zonder hun erbij. De kerstvakantie kwam steeds dichterbij, hun twee weken op vakantie sturen leek me een juiste optie. Toen ik mijn moeder de tickets gaf om naar Marokko te gaan, dacht ze dat ik aan het grappen was. "Meen je dit?" Zei ze bespottelijk terwijl ze met grote ogen naar de tickets keek. Ik denk dat het wel goed voor je is, hier heb je wat geld vergeet het opa niet te geven. En dit is voor jou, ik heb het maar gelijk verwisselt naar dirhams, zodat het hier niet verspilt kan worden en je daar geen moeite hoeft te doen. Zei ik terwijl ik haar het geld gaf. "Waarom ga je niet mee?" Ga maar gewoon, ik red me wel. "Dat is ook niet iets waar ik me zorgen om maakte, ik weet dat jij jezelf wel red, maar waarom ga je niet mee?" Om een paar dingen hier op orde te houden. Zei ik op een korte toon.

De dag van hun vertrek voelde raar aan, toen ik ze had afgezet en ze ingecheckt waren reed ik terug naar huis. Ik werd overspoelt met allerlei ideeën, haar auto zou ik vervangen, het huis zou ik ombouwen. Er moest een nieuwe ronde, met nieuwe kansen zijn als ze weer terug waren. Geld moest benut worden. Onderweg belde ik Marcel op. "Noor, ben jij dit?" Vroeg hij spottend. De enige echte. "Ik dacht dat jij dood was joh, oh god waar hang je verdomme uit?" Vroeg hij verontwaardigd. Dood? Ik ga niet dood zonder dat de wereld daarvan af weet, dat weet je toch.
Zie ik je over een halfuur voor mijn deur? "Dat gaat zeker gebeuren tot dan." Zegt hij lachend.

Kom mee naar binnen, hij trok een ongeloofwaardige blik. "O-k-é" brengt hij sarcastisch naar buiten. Doe niet zo dom, kom nou maar. Moet je wat drinken? "Ja, lekker." Koelkast staat daar, zei ik terwijl ik naar de koelkast wees. "Noor, ik ben de gast." Riep hij verontwaardigd uit. Nu niet, pak wat te drinken en kom horen.
"Ja vertel." We hebben twee weken de tijd, in die twee weken wordt het huis in een kleur beige geverfd, de kamer van de tweeling roze, van Dounya lila, die van mijn moeder en mij wit. Er komt een nieuwe keuken, nieuwe slaapkamers, de trap gaan we een andere bekleding geven, er komen tegels op de vloer te liggen, we kopen tapijten voor hier en daar. We gaan voor nieuwe banken, op elke slaapkamer een tv, in de woonkamer een grote tv. Daarbij komt kijken dat ik een nieuw dressoir, vitrine, salon- en keuken tafel wil, deze moeten een set vormen. De wc krijgt een nieuwe wc bril en nieuwe tegels, de douche een nieuwe wasbak en een andere douchekop ook deze wordt in zijn geheel betegeld. In de hal komt een grote spiegel met een bijbehorende tafel. Hier kunnen we wat decoraties op plaatsen. In de hal plaatsen we een kast de ene helft moet een garderobe voorstellen, de andere een schoenenkast.
Uiteraard komen hier en daar wat decoraties. Vervolgens, gaan we winkelen, ze zijn toe aan nieuwe kleding. Ook het service van de keuken komt te vervangen.

Hij keek me met grote ogen aan. "Twee weken, dat kan nooit!" Zei hij alsof hij bergen verplaatsen moest. Alles kan, we beginnen nu! "Nu?" Hij fronsten zijn wenkbrauwen. Ja nu, kom we gaan mensen zoeken die ons een handje komen helpen.

Wat mensen van straat hielpen ons alle meubels uit het huis te halen, deze bracht ik naar een gehuurde garage, ik wist niet zo snel wat ik er mee moest. De service van de keuken had ik aan de buurvrouw gegeven. De tv mocht een oude man meenemen, zo gaf ik iedereen wat mee. Alle kleding had ik in plastic zakken gedaan, ook deze bracht ik naar de garage. Toen het huis zo goed als leeg was werd het donker. Tijd om geld binnen te halen.

Half vier in de ochtend kwam ik thuis, maar slapen zat er niet in. Toen de klok eindelijk acht uur sloeg belde ik Marcel op. "Weet jij wel waar jij mee bezig bent? Het is fucking acht uur in de morgen." Ik verwacht je over twintig minuten bij mij thuis, opschieten tijd is geld.

In de loop van de middag werd het huis geverfd door maar liefst zeven man, maar het moest deze dag nog gebeuren. Ondertussen had ik maar veertien dagen over.
Terwijl er druk werd geverfd gingen Marcel en ik woonwinkels bezoeken, ze deden inderdaad erg moeilijk. "Mevrouw binnen een week kan nooit. Ze komen helemaal uit Italië!" Bracht de man op een bespottelijke manier uit. Dus? Italië is tien uurtjes rijden, luister jij hebt de spullen over een week binnen en ik betaal je 150% hebben we een deal? De Turkse man keek me erg moeilijk aan, hij streek met zijn hand over zijn kin heen een knikte vervolgens ja. "75% vooruitbetalen." Alle slaapkamers, de woonkamer, keukentafel, de kast voor in de hal, spiegel en bijbehorende tafeltje had ik bij hem besteld. De volgende dag kwamen dezelfde schilders weer, om de tweede ronde te doen. De badkamer, toilet en trap werden twee dagen daarna geregeld. Enkele dagen daarna werd heel het huis bevloert met tegels. Langzaam begon het er al aardig op te lijken. Enkele spullen waren al binnen en de laatste werden binnen enkele dagen geleverd. De kleding die ik in tassen had gedaan ging ik sorteren, alles wat weg kon deed ik apart en alles wat ik hield deed ik apart. Beide bracht ik naar de wasserette. De spullen die weg mochten verdeelde ik over enkele vrouwen in de buurt die met kleine kinderen zaten en zelf weinig hadden. De rest hing ik terug in de gloednieuwe kasten. Zelfs de matrassen, kussens en dekens had ik vervangen.

We besloten kleding te gaan kopen, na een dag flink shoppen, bedacht ik me opeens dat ik morgen een afspraak had.

Doodmoe kwamen Marcel en ik thuis. Niet alleen kleding, maar ook sieraden en decoraties voor het huis hadden we gekocht. "Noor, je bent een ongelofelijk wijf!" Zei hij terwijl hij zich oververmoeid op de bank liet ploffen en een diepe zucht slaakte. "Over twee dagen komen ze terug, en je hebt letterlijk heel het huis omgetoverd." Marcel, iedereen doet mee voor wat flappen. "Dat is waar, maar dat je een heel huis kan omtoveren dat is toch bijna ongeloofwaardig?" It's all about the money, hoe ver is je zus trouwens met haar zwangerschap? "Die zwangerschap is een zegen uit de hemel. Ze is zo veel beter geworden, ze is serieus gaan nadenken. De wijkagent en zij gaan samenwonen." Dat meen je niet? Hij schoot in de lach, "erg he?" Gelukkig gaat het de goeie kant op. "Inderdaad, en jij? Ga jij al de goeie kant op?" Wat denk jezelf, ik heb het hele huis omgebouwd en zeker wel het dubbele van alles betaald. "Nee Nora, dat was mijn vraag niet. Hoe gaat het nou met jou?"