Good girls, do bad things

Ieder voor zich en god voor ons alle

Ik kon het niet laten om hem vol sarcasme in me op te nemen. Een flauw lachje omringt mijn mond waardoor ik weg kijk. 'Verdomme Noor, ik vraag je wat!' Marcel zag de lol er dus blijkbaar niet van in. Hij pakt me bij mijn bovenarm vast en draait me in een kwart naar zich toe. 'Nora.' Hij zucht. 'Je bent een vrouw. Je hoort niet op de straat. Je hoort niet te vechten of te..' Met een peinzende blik kijk ik hem aan. 'Maak je zin af Marcel.' Hij kijkt me slechts aan. 'Jij moet een keer gaan inzien dat wij twee niet te vergelijken zijn. Wij zijn namelijk niet hetzelfde!' 'Je bent niet de enige die het moeilijk heeft, we komen namelijk uit het zelfde milieu en wonen in dezelfde buurt!' 'Denk jij werkelijk doordat je in dezelfde buurt woont ook hetzelfde leven als mij te hebben?' Bijt ik hem toe. 'Nee, daarmee wil ik zeggen dat ik armoede net zo goed ken!' 'Dan heb je armoede niet goed genoeg geproefd. En heb jij een andere definitie voor armoede. En wat je ook zegt, het laat me koud. Hoor je me? Het boeit me niet. Je zegt het altijd zelf. Ik ben een koud gelaten, asociaal en koppig mens.' Sis ik. 'En daar ben je trots op?' Vraagt hij me vol ongeloof. 'Ik doe wat ik doe. Zoals iedereen doet wat hij doet. Even voor verheldering, jouw zus gooit niet voor niets elke keer haar lenige benen open.' 'Dat heeft hier even verdomme helemaal niets mee te maken!' Valt hij boos uit. 'Oh nee?' Hij blijft stil. 'Als jij zegt bij mij in de buurt te wonen, armoede te kennen en uit het zelfde milieu te komen. Dan hoop ik dat jij ziet wat ik zie. Kinderen die opgroeien in de slechtste huishoudens. Zonder vader, een verslaafde vader of een moeder met veel problemen. Een moeder die haar benen spreidt tegen haar eigen stress en voor het geld. Zoals ik al zei, ik doe wat ik doe. Ik haal mijn geld binnen op mijn manier, jouw zus op haar manier en elk ander wezen op zijn eigen manier.'
'Laat mijn verdomde zus er een verdomde keer buiten.' Sist hij. De irritatie en woede zijn duidelijk te horen in zijn gesis.

'Houd op om mij de les te willen lezen Marcel, ik meen het.' 'Als je ooit vast komt te zitten, verwacht mij dan niet tijdens bezoekuur.' Zegt hij nijdig. 'Denk je dat ik jouw bezoek verwacht? Werkelijk? Ik verwacht niemand. Niet eens mijn eigen moeder.'
Hij kijkt me kort aan, een blik die ik niet goed plaatsen kan. 'Meen je dat echt?' Ik knik. 'Je bent ongelofelijk!' 'Dat weet ik. Laten we naar school gaan.' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Pardon? Jij hebt iemand zojuist bewusteloos geslagen en wilt nu gewoon weer naar school gaan om je lessen te volgen alsof er helemaal niets aan de hand is?' Ik rol mijn ogen en kijk hem dan streng aan. 'Had jij betere ideeën dan? Want wat zou ik volgens jou moeten doen nadat ik gevochten heb?' 'Sorry. Maar dit gaat mij boven de pet. Je maakt een heel heisa over iets onbenulligs. Alsof jij nog nooit met een jongen gesproken hebt. Neem jij het je zusje werkelijk kwalijk om met het andere geslacht contact te hebben op een normale manier?' Valt hij voor de zoveelste keer tegen me uit vandaag. 'Dus jij bent echt van plan om deze zinloze discussie voort te zetten?' Vraag ik hem op mijn beurt verveelt. 'Dat ik met jou omga, jeetje, ongelofelijk! Soms vraag ik mezelf af waarom ik überhaupt contact heb met je.' 'Niemand heeft je gedwongen met me om te gaan hoor.' 'Een monster, dat ben je. Nora, je bent een monster!' 'Nog altijd liever het monster dan het prooi.' Kaats ik de bal soepel terug. Met samen geknepen ogen kijkt hij me aan. 'Wat wil je daarmee zeggen?' 'Daarmee wil ik zeggen dat jij je niet zo sullig moet opstellen. Je wordt nageroepen, uitgescholden en in de buurt heet je geen Marcel maar Flikker. Ze lachen om je zus en maken haar belachelijk. Je hebt het met mij over trots, maar in jou is geen greintje trots te bekennen!' Zijn blik voorspelt onweer. 'Ik ben tenminste niet zo geil van geld.' 'Over geld wil ik het niet eens hebben, aangezien jij je jointjes niet eens koopt van je eigen geld.' Zeg ik op zeer sarcastische toon. 'Nu ga je te ver, je bent te ver gegaan!' Brult hij. 'Oh, nu ben ik te ver gegaan? Wees gewoon eens een keer een man en ga tegen de ijskoude waarheid kunnen in plaats van jezelf achter de leugens te verschuilen. Een wereld vol fantasie. Sprookjesland, of waar je je ook bevinden mag.' Hij trok een joint uit zijn zak en stak hem op. Hij was gestrest, boos, gekwetst en duidelijk erg toe aan stoned zijn.

Uiteindelijk zijn we naar school gegaan. Beide hebben we onze lessen gevolgd en zijn vervolgens apart richting huis gegaan.

De klok aan de muur gaf aan dat het vijf uur was. Dounya was nog steeds niet thuis, en ik kon me moeilijk nog beheersen. Blind door woede loop ik naar de hal en trek mijn jas en schoenen aan. Als ik net beneden aankom tref ik Dounya voor de flat. 'Ha die Nora.' 'Loop naar boven, snel. Ik moet je spreken.' Ze zegt haar vriendin gedag en loopt zonder tegenspreken naar boven. Als de deur in het slot valt grijp ik haar bij haar keel. 'Je bent pas twaalf en wilt nu al hoereren. En met wie? Met een verdomde nietsnut!' Ze slaat haar handen om me heen, ze komt in ademsnood. Haar gezicht begon te kleuren, een zachte nare kreet ontsnapt uit haar mond, maar ik houd haar nog steeds genadeloos beet.