Good girls, do bad things

Hou je man bij je

Als ik dan op de hoek van het advocatenkantoor sta belt Zakaria me op. "Ik zit al bij Paul, loop even naar binnen dan." Met alles wat ik in me heb hoop ik dat ik Nabil vandaag niet tref. Met een zwaar gevoel treed ik het advocatenkantoor binnen, ik loop naar het kantoor van Paul en zie dat Fatima en Zakaria er al zitten. Paul is even van zijn plek zie ik. We groeten elkaar en meteen valt er een akelige stilte. Zoals gewoonlijk heb ik mijn tanden op mijn onderlip gevestigd terwijl mijn blik op mijn voeten rust. Zakaria probeert de sfeer te redden door een algemene vraag te stellen, alleen niet de juiste. "Is een van jullie al bij Ismaïl langs geweest?" Ik kijk op en zie dat de blik in haar ogen vuur spuwen kan op het moment. "Wat zou zij in godsnaam bij Ismaïl moeten doen?" Zo bedoelt hij het niet. Zeg ik voorzichtig. "Oh nee hoe bedoelt hij het dan wel, mevrouwtje ik weet alles zo goed beter. Ik hoef niet jaloers op jou te zijn, als hij je neukte deed hij dat zonder gevoel, ik hoef niet jaloers te zijn op een afgelikte boterham." Dat jij je druk moet maken om je man als hij een vrouwelijke collega heeft geeft al aan hoe zeker je van jezelf bent en hoe veel hij van je houdt. Never mind schat, hou je man bij je, ik hang niet met dat soort. Haar blik voorspelde onweer netals de vorige keer. Zakaria nam het gesprek over, "dames doe normaal man." "Waarom moet zij zo nodig mee naar de advocaat? Is zij met hem getrouwd? Is zij wat van hem? Nee, nee!" Ik rolde met mijn ogen en stond op. Zaka bel me later, ik heb hier geen trek in. Zei ik terwijl ik mijn hand naar hem uitstak. Onze handen lagen in elkaar, hij was niet van plan me los te laten. "Nee Shar kom op, blijf gewoon. Jij hebt het eerste gesprek gevoert." Nee hij herhaalt het wel even voor je, geen probleem. Ik moet nu echt gaan. Als hij me nog steeds niet wilt loslaten laat Fatima sarcastisch een lachje, "jullie nemen haar allemaal zo te zien?" Jij staat te lang droog zo te zien? Zeg ik op mijn beurt giftig. Ze rattelt nog even door maar ik laat het voorwat het is en verlaat de ruimte.

Ik kan het niet laten aan Katinka te vragen of Nabil bezig is. "Die is nu met pauze, hij heeft over tien minuten een afspraak. Ik heb hem niet weg zien gaan dus waarschijnlijk zit hij op zijn plek."

Als een klein meisje huppel ik naar zijn kantoor. Even twijfel ik of ik wel moet aankloppen, wat moet ik zeggen? Net als ik aanstalten maak weg te lopen gaat de deur open. Zijn donkere kijkers ontmoeten de mijne, algauw ontbloot hij zijn tanden, prachtig. "Nora" zegt hij op een aangename toon. Hoi. Zijn glimlach lijkt er alleen maar breder op te worden, hij trekt me zijn kantoor in en sluit de deur vervolgens. Ja ik zou wat van me laten horen.. "Je bent geweldig Noor. Wil je wat drinken?" Nee, bedankt. Ik kwam eigenlijk alleen gedag zeggen, ik was in de buurt, vandaar. Hij knikt. "Gisteren was, wat moet ik zeggen Nora.. Je hebt me stil weten te krijgen. Iets wat nooit voorkomt. Toch heb ik steeds het gevoel dat ik je niet heb weten te overtuigen, het gevoel dat je onbereikbaar zult blijven altijd. Nora, je hebt angst in me wakker weten te schudden. Vertel me hoe Nora?" Hij nam kleine passen mijn richting op, hij duwt een plukje haar achter mijn oor. Voorzichtig duwt hij met zijn vinger mijn kin omhoog, vier vingers glijden door mijn haar terwijl zijn duim net niet mijn gezicht aanraakt. Rillingen. Zijn duim voel ik dalen, als hij met zijn duim langs mijn lippen komt moet ik mijn adem inhouden.