system 091

(1.19) [Return]

Unicode

ရှောင်ကျန့်ဟာ တတ်ကြွသည့်ခြေလှမ်းတွေဖြင့် ရွာရှိရာသို့ပြေးသွားသည်။ ဒီငွေတွေနဲ့ဆိုရင် အမေကြီးကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ထားနိုင်ပြီး အားဘင်ကိုကျေးဇူးဆပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။

ဒီလိုသာဆိုရင် အားဘင်အကူအညီနဲ့ အမေကြီးကိုစောင့်ရှောက်ထားနိုင်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်အနောက်သို့လိုက်ရာတွင် နောက်ဆံတင်းစရာတစ်စုံတစ်ရာရှိတော့မည်မဟုတ်ပေ။ သူ့ရဲ့ရည်မှန်းချက်မှာအတော်လေး သင့်တော်လှကာ ဒီခန္ဓာကိုယ်ရဲ့လူသက်တမ်းမပြီးဆုံးခင်အချိန်လေး ဝမ်ရိပေါ်နဲ့သာနေသွားချင်သည်။

ဟီး...ဟီး....

သို့ပေမယ့် ရှောင်ကျန့် ရွာအပြင်ဘက်သို့ရောက်သည်နှင့်ကောင်းကင်ထက်တွင် ပျံဝဲနေသည့်အမဲရောင်အရိပ်တွေအများအပြားကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအရာတွေကိုကြည့်ရတာ တစ္ဆေတွေဖြစ်ပုံရသည်။

သူ့ရင်ထဲ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးခံစားချက်တစ်ခုဖြစ်တည်လာသည်။  ရွာထဲသို့တရောသောပါးပြေးဝင်သွားပြီးသည့်နောက်တွင် တစ်ရွာလုံးကမ္ဘာပျက်သလိုမျိုးအဖြစ်အပျက်တွေဟာ သူ့မျက်လုံးထဲဝင်ရောက်လာ၏။

နေရာအနှံ့ပူပြင်းတောက်လောင်သည့်တစ္ဆေမီးတောက်တွေဖြင့်ဖုံးလွှမ်းနေပြီး ရွာသားတွေရဲ့သွေးစီးကြောင်းအပြည့်ဖြင့်အလောင်းပုံကြီးဟာ ရွာလည်ခေါင်မှာထင်ထင်ရှားရှားတည်ရှိနေသည်။ အကောင်အထည်ဖော်မရသည့် ရုပ်ဆိုးဆိုးတစ္ဆေတွေက ကမ္ဘာပျက်မတတ်ပြေးလွှားနေကြသည့်ရွာသားတွေကိုစနောက် ကျီစယ်နေကြပြီး သွေးသံရဲရဲဖြင့်သေဆုံးရသည့်အခြေအနေမျိုး ဆိုက်ရောက်သွားစေခဲ့သည်။ ပြီးနောက် သာမန်လူတွေ၏ ဝိဥာဥ်မှာ တစ္ဆေအုပ်စုရဲ့ ဝါးမျိုစားသောက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။

ရှောင်ကျန့်မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့သွားသည်။ အဆင့်နိမ့်တစ္ဆေတစ်ကောင်က သူ့အနားတိုးကပ်လာသည့်အခါတွင် ရှောင်ကျန့်ရဲ့ ဒေါသအပြည့်ဖြင့်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြုံတွေ့သွားသည်။

သူကဒီကမ္ဘာမှာသာမန်လူသားတစ်ယောက်ဆိုတာမှန်သည်။ ဒါပေမယ့် အုန်းသီးဆီက ကူးယူထားသည့်ပညာရပ်တွေအားလုံးဟာအလကား ပျောက်ကွယ်မသွားသေးပါချေ။ သူ့မှာ တစ္ဆေနဲ့မကောင်းဆိုးဝါးတွေကို အေးအေးဆေးဆေးနှိမ်နင်း ချုပ်ကိုင်နိုင်သည့် တောက်ပညာရပ်ကိုတတ်မြောက်ထားသေးသည်။