ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

37

၃၇။ ရေထဲခုန်ချသွားတဲ့ဇွန်ဘီ

ဒီအတွေးနှင့်အတူ လင်းချင်းသည် နောက်သို့လှည့်ကာ ဝူယွဲ့လင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမသည် ပရိဘောဂများရှိသည့်နေရာကို သွားဖို့ညွှန်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သူမကိုယ်သူမ လက်ညိုးထိုးပြကာ ရေပေါ်တွင်မြောနေသည့် ရှဲ့တုန်းကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။ ထို့နောက် ကောင်းကင်ကို ထိုးပြသည်။ သူမသည် ဝူယွဲ့လင်းအား ပရိဘောဂများရှိရာကို သွားနေပြီးနောက် ဘယ်မှမသွားရန်နှင့် သူမကတော့ ရေပေါ်ကကောင်ကို သူမရှင်းမည်ဖြစ်ပြီး အပြင်သို့ထုတ်မည့်အကြောင်း ပြောနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ဝူယွဲ့လင်းသည် သူမပြောချင်သည်ကို နားလည်သလား နားမလည်ဘူးလား ဘာမှမသိစေဘဲ လင်းချင်းကိုသာ ဆိတ်ဆိတ်ကြည့်နေသည်။ ကလေးမလေးသည် သူမပြောသလို ထိုနေရာသို့ မသွားချင်ဘဲ သူမကိုသာ ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။

လင်းချင်းသည် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ အခုအချိန်တွင် ကလေးမလေး၏ အတွေးများကို သူမအာရုံခံမရပေ။ ကလေးမလေးက တည်ငြိမ်နေသောကြောင့် သူမလေး၏အတွေးကိုဖတ်ဖို့ ခက်ခဲလှသည်။ ဝူယွဲ့လင်း၏ ငြိမ်နေမှုကြောင့် လင်းချင်းသည် ကန်ပေါ်တွင် မြောနေဆဲဖြစ်သည့် ရှဲ့တုန်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် ကလေးမလေး၏ ပုခုံးပေါ်သို့ လက်တင်လိုက်ကာ ကုတင်ဘက်သို့သွားရန် တွန်းပို့လိုက်သည်။ ဝူယွဲ့လင်းသည် စလျှောက်သော်လည်း လင်းချင်းက သူမနောက်တွင် ပါမပါကို ကြည့်နေဆဲပင်။

ဝူယွဲ့လင်းသွားတော့မှ လင်းချင်းသည် ကန်ပေါ်မှ ရှဲ့တုန်း၏ကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ ရှဲ့တုန်းသည် ကန်ပေါ်တွင် မှောက်ခုံကြီး မြောနေတာဖြစ်သည်။

လင်းချင်းက သူ့မျက်နှာကို မမြင်ရသော်လည်း သူ့၏အနံ့က ပြောင်းသွားပြီကို မြင်ရပြီဖြစ်သည်။ သူ့၏အနံ့သည် လူသားဖြစ်နေတုန်းကနှင့် မတူတော့ပေ။ ရေထဲသို့ခုန်မဆင်းခင် ဇွန်ဘီပြောင်းစတုန်းက အနံ့နှင့်လည်း မတူတော့ပေ။ ရှဲ့တုန်း၏အနံသည် ထူးဆန်းသည်။ လူသားအနံ့က ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သလို ဇွန်ဘီအနံ့ကလည်း အားနည်းနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် လင်းချင်းမှာ ရှဲ့တုန်းက လူသားလား ဇွန်ဘီလား မသဲကွဲတော့ပေ။