ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

53

၅၃။ ပူလောင်ခြင်း

ဇွန်ဘီများသည် လူသားများကို စားသောက်ကြသည်။ ရှင်ကျန်သူများက ဇွန်ဘီများသည် အစာမရှိလျှင် သေနိုင်သည်ကို မသိကြပေ။ သူတို့၏သေခြင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အဆင့်နိမ့်ဇွန်ဘီများသည် အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီများထက် မစားဘဲပိုနေနိုင်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူတို့သည် နှေးကွေးသဖြင့် အင်အားသိပ်မကုန်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့သည် ပျင်းရိဖို့ကောင်းစွာ နှေးနှေးကွေးကွေးသာ လှုပ်ရှားနိုင်သဖြင့် စားစရာလည်း မရှိပေ။

အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီများသည် အသိညဏ်ရှိကာ လျင်မြန်သည့်ကိုယ်ရှိသလို သဘာဝလွန်စွမ်းအားများလည်း ရှိကြသဖြင့် သူတို့အတွက် အင်အားလိုအပ်သည်။ လူသားများကို မစားဘဲနေလျှင် အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီသည် တဖြည်းဖြည်းချင်း အဆင့်နိမ့်သွားကာ သူတို့ကိုယ်ထဲကပိုး၏ လှုပ်ရှားမှုများသည် လျှော့ကျသွားသည်။ သူတို့ကိုယ်ထဲက ပိုးသည် လုံးဝသေဆုံးသွားပါက ဇွန်ဘီသည်လည်း အလောင်းကောင်အဖြစ် ပုပ်သိုးသွားတော့သည်။

အဆင့်နိမ့်ဇွန်ဘီများသည် ဆာလောင်မှုဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိသော်လည်း သူတို့သည် အစာမရှိလျှင် သုံးနှစ်မှ ငါးနှစ်အထိသာ ရှင်သန်နိုင်သည်။ အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီကတော့ ဆာလောင်မှုကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။ ပုံမှန်အားဖြင့် အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီသည် အစာမရှိလျှင် တစ်နှစ်သာ ရှင်သန်နိုင်သည်။ လူသားများကို မစားလျှင် သူတို့သည် အခြားအစားအရင်းအမြစ်ကိုရှာရန် လိုအပ်သည်။ ဉပမာ ဇွန်ဘီအမြူတေလိုမျိုးဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဇွန်ဘီအမြူတေသည် ယာယီဖြည့်စွက်စာသာ ဖြစ်သည်။

လူ့ကိုယ်တွင် နှလုံးသည် အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီများအတွက် အာဟာရအများဆုံး ပါဝင်ပြီး လူ့ကိုယ်၏အခြားအပိုင်းများထက် ပိုအရသာရှိသည်။ လူ့နှလုံး၏သွေးသည် အခြားအပိုင်းများမှ သွေးများထက် အရသာလည်းပိုရှိသည်။ ထို့ကြောင့် အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီများသည် သူတို့အတွက် အရေးပါသည့် နှလုံးကို အရင်စားကြခြင်း ဖြစ်သည်။