ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

194

၁၉၄။ အသက်ကြွေးတင်ခဲ့ပြီ

လင်းချင်းသည် မြူခိုးနက်များကို ပြန်သိမ်းလိုက်သည့်အခါ ဒီနေရာသည် လုံးဝကိုရှင်းလင်းသွားသည်။ မြူခိုးနက်များကြောင့် ယာဉ်များ၊ ကျောက်တုံးများနှင့် အပင်များမရှိတော့ဘြ မြေပြင်တစ်လွှာတောင်မှ အစားခံလိုက်ခံရကာ ဘာမှမကျန်ခဲ့ပေ။

လင်းချင်းသည် ကြောင်အနေသည့် လူသုံးယောက်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် ဘေးကိုကြည့်လိုက်ကာ ထောင့်တွင်ပုန်းနေသည့် ရှဲ့တုန်းအား လုံခြုံပြီဖြစ်၍ ထွက်လာဖို့ လက်ဟန်ပြလိုက်သည်။ ထိုအခါ ရှဲ့တုန်းသည် လင်းချင်းဆီသို့ လျှောက်လာသည်။

"ဟင် Cအပိုင်းက ရှဲ့တုန်းမလား? သူပျောက်နေတာ အတော်ကြာပြီလို့ ငါထင်နေတာ"

လူသုံးယောက်ထဲက ရှဲ့တုန်းကို မှတ်မိသည့်တစ်ယောက်က ပြောသည်။

ရှဲ့တုန်းသည် လင်းချင်းဆီသို့ လျှောက်လာရင်း ဒီလိုပြောသံကို ကြားသည့်အခါ နားများလှုပ်သွား၍ ထိုလူကို ကြည့်လိုက်ရာ မှတ်မိသွားသည်။ သူတို့သည် တာဝန်အတူထမ်းဆောင်ဖူးသော်လည်း စခန်းတွင်နေရာမတူသဖြင့် အချင်းချင်းအဆက်အသွယ် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ ထိုလူသည် ဟွမ်ရှို့ဖြစ်ကာ အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး အဆင့်သုံးမြေစွမ်းအားရှင်ဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူ့စွမ်းအားများက ကုန်နေလောက်ပြီ။ ရှဲ့တုန်းသည် ပင်လယ်မြို့တော်စခန်း၏ Cအပိုင်းတွင်နေသူဖြစ်၍ ဟွမ်ရှို့ကတော့ Aအပိုင်းတွင် နေထိုင်သည်။

လင်းချင်းနှင့် ရှဲ့တုန်းတို့သည် ဒီလူသုံးယောက်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီးနောက် သူတို့ကို ခေါင်းအစခြေအဆုံးကြည့်လိုက်သည်။ ထိုသုံးယောက်သည် သူမအား ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လင်းချင်းသည် အမျိုးသမီးဖြစ်ကြောင်းကို သိသွားသည်။ သူမသည် ဦးထုပ်နှင့် နေကာမျက်မှန်ကို တပ်ထားသည်။ သူမ၏ခါးသည် သွယ်လျနေကာ လက်မောင်းများသည် နှင်းလိုဖြူဖွေး၍သွယ်နေသည်။ သူမသည် ရင်ဘတ်ကိုကာဖို့ ကုတ်အကျီကို ပုခုံးတွင်ချီကာ ချထားသော်လည်း ရင်သားများရှိနေခြင်းကိုတော့ မဖုံးနိုင်ပေ။ သူမသည် ခပ်ပွပွ ပြောက်ကျားဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားကာ ဘွတ်ဖိနပ်ကို စီးထားသည်။ သူမသည် ပြောက်ကျားဝမ်းဆက်ဖြင့် ဖြစ်သော်လည်း ဘာလက်နက်မှ ကိုင်ဆောင်ထားခြင်း မရှိပေ။