ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

64

၆၄။ သူမကိုယ်ပြန်ကောင်းမွန်လာခြင်း

လင်းချင်းသည် ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ကာ သူမကိုယ်သူမ မယုံနိုင်ဖြစ်သွားသည်။ သူမ၏အသားအရောင်သည် အရင်လို အပြာရောင်ဖျော့ဖျော့ဖြစ်သည်။ သူမ၏အသားအရောင်သည် အနည်းငယ်ကြောက်ဖို့ကောင်းသော်လည်း အသားအရည်ကချောမွေ့ကာ တင်းရင်းနေပြီး ခြေထောက်များသည် ရှည်သွယ်နေသည်။ ထို့အတူ အရိုးတောင်မြင်နေရသည့် ဇွန်ဘီကိုက်စားခံရခြင်းတို့က ပေါင်နှင့်ခြေထောက်တွင် လုံးဝမရှိတော့ပေ။

ဒဏ်ရာရှိခဲ့သည့် နေရာများတွင် အသားအရည်တို့မှာ ပြန်ပေါ်လာခဲ့ပြီ။ သို့သော်လည်း ထိုအသားအရည်သည် အခြားအသားအရည်နှင့်မတူပေ။ အရင်အသားအရည်သည် အပြာဖျော့ဖျော့ဖြစ်သော်လည်း အခုအသားတက်လာသည့် အသားအရည်သည် ပန်းရောင်ဖြစ်သည်။ ထိုအသားအရည်သည် လူသားတို့ဒဏ်ရာရပြီးနောက် အသားတက်သည့်အခါ ဖြစ်နေသလို ပန်းရောင်လေးပင်။

ပေါင်ကဒဏ်ရာများသည် မကျက်သေးသော်လည်း ဒူးအောက်ကတော့ ကျက်သွားသဖြင့် အတော်သိသာနေသည်။ မည်းနေသည့်အနာဘေးများသည်လည်း ကွာကြကုန်ကာ အဖြူရောင်ကြွက်သားများကို မြင်နေရသည်။

သူမ၏ဗိုက်အပေါက်ကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထိုအတိုင်းကလီစာများက ပျက်စီးနေသည်ကို မြင်ရဆဲပင်။ ရင်ဘတ်က ဒဏ်ရာများသည်လည်း မပျောက်သေးပေ။ မျက်နှာကိုထိကြည့်လိုက်သည့်အခါ အရေတွန့်နေပြီးအပေါက်များက ရှိဆဲပင်။ ထို့နောက် ခေါင်းငုံ့ကာ သေချာပြန်ကြည့်လိုက်သော် ခြေထောက်ကဒဏ်ရာများက တကယ်ကို ပြန်ကောင်းနေတာ ဖြစ်သည်။

သူမ၏ကိုယ်အပြောင်းအလဲများကို လေ့လာချင်သော်လည်း ကလေးမလေး၏အရှေ့တွင် ကိုယ်တီးလုံးဖြင့် ရပ်နေခြင်းက မသင့်တော်ပေ။ သူမသည် မကောင်းတဲ့သူမဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ဝူယွဲ့လင်းအား သူမကိုမကြည့်ဖို့ လက်ဟန်ပြလိုက်ရသည်။

ဝူယွဲ့လင်းသည် သူမအားမကြောက်ဘဲ သူမကိုယ်ကို စပ်စုစွာ ကြည့်တောဖြစ်သည်။ လင်းချင်းက မကြည့်ဖို့လက်ဟန်ပြသည့်အခါ နာခံစွာဖြင့် သူမ၏မျက်လုံးများကို လက်သေးသေးလေးတစ်ဖက်ဖြင့် ကွယ်ထားပေးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ၏လက်သေးသေးလေးတစ်ဖက်မှာ မျက်လုံးတစ်ဖက်သာလုံသဖြင့် ကွယ်လို့မရသည့် နောက်မျက်လုံးမှနေ လင်းချင်းအား ကြည့်နေဆဲပင်။