ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

50

၅၀။ လူသားစားပတ်ဝန်းကျင်

ရှဲ့တုန်း၏ကားသည် လမ်းမကြီးပေါ်တွင် မောင်းနှင်နေကာ လမ်းတွင်ပျက်ကာထိုးထားသည့် ယာဉ်များကို ကျော်ဖြတ်သွားသည်။ ကမ္ဘာပျက်ကပ်ခေတ်တွင် လမ်းမပေါ်တွင် ကားပျက်များဖြင့် လမ်းပိတ်နေခြင်းတို့က များပြားသည်။ သို့သော်လည်း လူတို့က ဇွန်ဘီအမဲလိုက်ထွက်ကြသဖြင့် တချို့လမ်းများကို ရှင်းလင်းထားတက်ကြသည်။

လူများသည် ကမ္ဘာပျက်ခေတ်စတုန်းက အလွန်ကြောက်လန့်သွားကြသည်။ ယာဉ်စည်းကမ်း လမ်းစည်းကမ်းများကို မလိုက်နာနိုင်တော့ဘဲ လူတို့သည် မောင်းပြေးချင်သည်ကိုသာ သိကြတော့သည်။ ကားများသည် လမ်းပေါ်တွင် တစ်စတစ်စများလာသဖြင့် ရလဒ်ကို တွေးသာကြည့်ကြပါတော့။ ကားမတော်တဆမှုများဖြင့် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်ဖြစ်ပွားကာ ကားများသည် အပုံကြီးဖြစ်သွားသည်။ ထွက်မပြေးနိုင်သည့် လူများ၏အလောင်းများသည် အခုထိတိုင်အောင် ကားများအနားတွင် ရှိနေဆဲပင်။ အချို့ကလည်း ကားများကို ထားခဲ့ကာ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်သွားကြသည်။

ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာပျက်ကပ်ခေတ်ဖြစ်ခဲ့သည်နှင့် နေရာအများစုသည် ဒီလိုသာဖြစ်သည်။ ရှင်သန်သူများသည် စခန်းများ ထောင်ပြီးသည့်အခါလူများသည် ဘာဖြစ်ခဲ့သလဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း နားလည်သွားကြကာ ဇွန်ဘီများကြားတွင် ရှင်သန်တက်အောင် နည်းလမ်းများ ရှာတွေ့သွားကြသည်။

လင်းချင်းနှင့် ရှဲ့တုန်းတို့သည် တောင်ဘက်သို့ နေ့မနား ညမနား မောင်းလာကြသည်။ ကားဆီကုန်သည့်အခါ နယ်မြေထဲကဆီကိုထုတ်ကာ ဖြည့်လိုက်ရုံပင်။ သူတို့သည် ဇွန်ဘီအမဲလိုက်အဖွဲ့များကို မြင်သော်လည်း ရှောင်သာသွားကြသည်။ သို့သော်လည်း ရှောင်လို့မရသည်ကတော့ ရှိတက်သည်။ ထိုအခါ ဒီလူများနှင့် ရှဲ့တုန်းက ဖြေရှင်းရတော့သည်။ အခုလိုမျိုးပင်။

"တစ်ယောက်တည်းလား? အဖွဲ့သားတွေရော?"
အဖွဲ့တစ်ခုသည် ရှဲ့တုန်း၏ကားရှေ့ လမ်းတွင် ပိတ်ထားကာ မေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ရှဲ့တုန်းသည် ကားကိုရပ်လိုက်သော်လည်း ကားမောင်းသူခုံတွင် ဆက်ထိုင်နေဆဲပင်။ သူသည် ကားကိုဝိုင်းထားသည့် လူခုနစ်ယောက်ကို ကြည့်နေသည်။ သူတို့ကားဖြတ်လာသည်နှင့် ဒီလူများသည် ချက်ချင်းလမ်းကိုပိတ်ကာ ဝိုင်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ လူခုနစ်ယောက်သည် ကျည်ကာအကျီများနှင့် တိုက်ပွဲဝင်အနက်ရောင်ဆင်တူဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်ထားကာ ရိုင်ဖယ်များကို လက်ကကိုင်ထားသည်။ ခါး၊ နောက်ကျောနှင့် ခြေထောက်တွင်လည်း သေနတ်များက ရှိနေသေးသည်။ ထိုသူများသည် လက်နက်ပြည့်ဖြစ်ကာ ရှဲ့တုန်း၏ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းဝိုင်းထားသည်။