ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

74

၇၄။ မြွေကြီး

လင်းချင်းသည် ထိုအနံ့နှင့်နီးရာသို့ တိုးသွားရင်း ရုတ်တရပ် ထိုထူးဆန်းသည့်အနံ့မှာ ငါးညှီနံ့ရလာသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သူမသည် လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူမလိုက်နေသည့်အနံ့က ချက်ချင်းပျောက်သွားသည်။

သူမသည် မျက်လုံးများကို မှေးကျဉ်းလိုက်ကာ လှုပ်ရှားနေခြင်းကို ရပ်လိုက်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမသည် တစ်စုံတစ်ရာ၏ ပစ်မှတ်ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုငါးညှီနံ့လိုကောင်က သူမ၏သားကောင်ကို ခြောက်လိုက်ခြင်းလား ဒါမှမဟုတ် ထိုအနံ့ချိုချိုလေးက သူမအတွက် ငါးစာလိုချပေးထားခြင်းလား ဘာမှန်းမပြောတက်တော့ပေ။

သူမသည် ရောက်နေသည့်နေရာမှပဲ ငြိမ်ငြိမ်နေကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိအပြည့်ထားသည်။ နေ့ခင်းကြီးတွင် သူမသည် သစ်တော်သီးခြံထဲမှာ သစ်တော်သီးပင်များကြား ရောက်လို့နေသည်။ မြေပြင်တွင် မြက်ပင်များရှိနေကာ လေညင်းလေးက တိုက်သွားသဖြင့် သစ်ရွက်များက လွင့်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမသည် အနည်းငယ်တုန်ခါမှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လူသားများဆိုလျှင် ဒီလိုတုန်ခါမှုကို သိမှာမဟုတ်သော်လည်း သူမကတော့ လူသားမဟုတ်ပေ။

သူမသည် နောက်သို့မလှည့်ဘဲ အရှေ့ကိုသာကြည့်နေရင်း တည်ငြိမ်စွာ ရပ်နေသည်။ သူမသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ခုခုအားရှာဖွေနေသလို ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ခေါင်းလှည့်နေသော်လည်း သူမ၏အာရုံအပြည့်မှာ သူမ၏ကျောအနောက်တွင်သာ ရှိနေသည်။ ထိုတုန်ခါမှုက တဖြည်းဖြည်းနီးလာသဖြင့် ထူးဆန်းလာသည်ကို သူမခံစားရသည်။

ထိုတုန်ခါမှုသည် လှိုင်းတစ်ခုမဟုတ်သလို တစ်စုံတစ်ယောက်က ကြိုးအကြီးကြီးတစ်ခု၏ အဆုံးစဖြင့် မြေပြင်ကို ပွတ်တိုက်လာသောကြောင့် ထွက်လာခြင်းမျိုး ဖြစ်သည်။ ငါးညှီနံ့ကလည်းပြင်းလာသဖြင့် လင်းချင်းသည် ထိုအရာမှာ သူမဆီသို့ လာနေပြီဖြစ်ကြောင်း သေချာသိသည်။

တုန်ခါမှုရပ်သွားသည်နှင့် လင်းချင်းသည် လက်သည်းများကိုထုတ်၍ ခေါင်းကိုချက်ချင်းလှည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ကာ နောက်ဆုတ်လိုက်သည်နှင့် တောက်ပသည့် လက်သည်းများဖြင့် ချက်ချင်းကုတ်လိုက်သည်။