ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

49

၄၉။ ဒီဂြိုလ်သားက ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ?

စကားပြောနေရင်းဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်သည် လှေကားမှ ဆင်းလာသည်။ မုန့်ယွဲ့သည် အဆောက်အဦးအရှေ့သို့ ရောက်သည့်အခါ အနံ့ခံရန် မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်သည်။ သူမသည် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည့်အခါ ပျော်ရွှင်မှုဖြင့် ပြည့်နေသည်။ သူမ၏ညာဘက်လက်ကို မြှောက်လိုက်သည့်အခါ အစိမ်းရောင်အပင်လေးတစ်ခုက သူမ၏လက်ဝါးထဲမှ ထွက်လာသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် အပင်လေးကို ကြည့်နေသည်။ အပင်လေးသည် နှစ်စင်တီမီတာလောက်သာ ရှည်ကာ သူမ၏လက်ဝါးပေါ်တွင် အစိမ်းရောင်တောက်ပစွာ ပေါက်နေခြင်းဖြစ်သည်။

သူတို့၏အနံ့ကို ရသည့်အခါ ဇွန်ဘီတို့က ရောက်လာကြသည်။ သို့သော်လည်း ခပ်ဝေးဝေးတွင်တော့ လင်းချင်းတို့သွားရာဘက်သို့ သဏ္ဍာန်သုံးခုက လိုက်နေသည်။ ထိုသဏ္ဍာန်တို့မှာ အဆင့်ငါးဇွန်ဘီနှင့် သူ့၏နောက်လိုက်နှစ်ကောင် ဖြစ်သည်။ သူတို့သည် ဝူချန်းယွဲ့တို့အဖွဲ့ကိုရှောင်ကာ လင်းချင်းတို့အနောက်သို့ အပြေးလိုက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် ထိုအဆင့်ငါးဇွန်ဘီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သော်လည်း လျစ်လျူရှုကာ မုန့်ယွဲ့၏လက်ထဲမှ အပင်လေးကိုသာ ပြန်အာရုံစိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့၏လက်သည် ဘယ်မှညာသို့ မရပ်မနားလွှဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်းကင်မှ ခရမ်းရောင်မိုးကြိုးများသည် ကျဆင်းလာကာ သူတို့အနားကိုကပ်သမျှ ဇွန်ဘီများကို ရှင်းပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူတို့အနားသို့ မိုးကြိုးများဖြင့် စက်ဝိုင်းသဖွယ် တားစီးထားသည်။

နှစ်ယောက်လုံးသည် အပင်လေးကိုသာ အာရုံစိုက်ကြည့်နေကြစဉ်တွင် တဖြည်းဖြည်း ယိမ်းနွဲ့လာကာ သစ်ရွက်လေးနှစ်ခုအနက် တစ်ခုသည် ကွေးကြသွားကာ တစ်ခုကတော့ မြှားလိုမျိုး နေရာတစ်ခုသို့ ညွှန်ပြနေသည်။ ထို့နောက် သစ်ပင်လေးက ပြသည့်နေရာမှာ အဆင့်ငါးဇွန်ဘီတို့ ထွက်သွားသည့် အရပ်ဖြစ်ကြောင်း ဝူချန်းယွဲ့က သိလိုက်သည်။

"ဒီဘက်ပဲ"
မုန့်ယွဲ့က သေချာစွာ ပြောသည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ
"သေချာလို့လား? အဆင့်မြင့်ဇွန်ဘီတွေကလည်း အခုလေးတင် ဒီဘက်ကို ထွက်သွားတာ"