ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

55

၅၅။ ကလေးထိန်းဖြစ်လာပြီ

လင်းချင်းသည် ကလေးမလေး၏ အဝတ်များကိုချွတ်ကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် အဝတ်စုတ်ကိုဖြဲလိုက်ကာ ရေစွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝူယွဲ့လင်း၏ ညစ်ပတ်နေသည့် မျက်နှာလေးကို သန့်ရှင်းအောင် ရေပတ်ဝတ်ဖြင့် သုံးခါလောက် တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ဝူယွဲ့လင်းသည် မျက်လုံးလေးကိုမှိတ်ကာ လင်းချင်းသန့်ရှင်းပေးနေသမျှကို ငြိမ်ငြိမ်လေးနေသည်။

လင်းချင်းသည် ဝူယွဲ့လင်း၏မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်းသွားမှ ပိုချစ်ဖို့ကောင်းနေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ကလေးမလေး၏ ကပ်စီးနေသည့် ဆံပင်ရှည်လေးများကိုကြည့်ကာ သူမမျက်မှောင်ကျုံ့မိသွားသည်။

'ဘယ်လိုခေါင်းလျှော်ပေးရမလဲ? ငါ့မှာ ခေါင်းလျှော်ရည်လိုဟာမျိုးမှ မရှိတာ။ ကန်ရေထဲကို ဆံပင်တွေ ကြာကြာစိမ်ပေးထားရင် ရလိုက်မလားမသိဘူး'

သူမသည် ဝူယွဲ့လင်းအား ကန်ထဲသို့တွန်းပို့ကာ ရေတိမ်သည့်နေရာတွင် ထိုင်စေကာ ရေပတ်ဝတ်ဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို တိုက်ပေးသည်။ လင်းချင်း၏နယ်မြေထဲတွင် အပူချိန်သည် အေးလည်းမအေး ပူလည်းမပူဘဲ ပုံမှန်သာဖြစ်သည်။ လင်းချင်းလို ဇွန်ဘီကတော့ ကန်ရေ၏အပူချိန်ကို မခံစားနိုင်သော်လည်း ဝူယွဲ့လင်းကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ပေ။

ရေထဲသို့ ခြေထောက်ချသည်နှင့် ဝူယွဲ့လင်းသည် ရေကနွေးနေသည်ကို ခံစားမိလိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်ကတောင် ရေထက်အေးနေသေးသည်။ သူမ၏အဝတ်များ မရှိသည့်အချိန်တွင် ရေနွေးနွေးလေးကြောင့် သက်သောင့်သက်သာရှိသွားကာ စိတ်ဝင်တစားရှိသွားသည်။ သို့သော်လည်း ခပ်အေးအေးနေသည့်ကလေးဖြစ်သောကြောင့် သူမ၏စိတ်ခံစားချက်များကို ထုတ်မပြပေ။ အခြားကလေးများဆိုလျှင် ရေဖြင့်ဆော့နေလောက်ပြီ။

လင်းချင်းသည်လည်း ရေထဲတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ဝူယွဲ့လင်း၏ကိုယ်လေးကို ရေပတ်တိုက်ပေးပြီးသည့်အခါ သူမလည်း ရေချိုးတော့သည်။

ကလေးကိုခေါ်လာရသည်က အပိုအလုပ်ဖြစ်သည်ဟု သူမခံစားမိလာသည်။ သူမည် စားဖို့ရှာပေးရသည်။ အိပ်ရာလုပ်ပေးရသည်။ ရေချိုးပေးရသည်။ အခုလည်း အဝတ်လျှော်ပေးနေရပြီ။ ရုတ်တရတ် သူမသည် ဇွန်ဘီကလေးထိန်းကြီးဖြစ်လာကြောင်း သိလိုက်ရသည်။