ဗျူဟာခင်းတဲ့ အမကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

150

၁၅၀။ နွယ်ပင်၏အသီး

လင်းချင်းသည် အသီးကို အိတ်သုံးအိတ်ကနေ ခွဲထုတ်လိုက်သည်။ အသီးသည် မြေပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသည်နှင့် လင်းချင်းမှာ အမြန်ကုန်းကောက်လိုက်ပြီးနောက် နယ်မြေထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။

ရေတကောင်းပင်၏အိတ်များကို ချက်ချင်းအရွက်ဖုံးများက ပိတ်လိုက်သည့်အချိန်မှာပဲ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။ အသီးက အခုတ်ခံလိုက်ရသည့်အခါ နွယ်များသည်လည်း ခနရပ်သွားပြီးနောက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွန့်လိမ်စွာ လှုပ်ရှားကုန်ကြသည်။

ဆူညံသည့်အသံများကို ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကြားနေရကာ နွယ်ပင်များသည် ချက်ချင်းပြန်ဆုတ်လာကာ အနားတွင် လေမုန်တိုင်းတိုက်သွားသကဲ့သို့ ရှုပ်ထွေးသွားစေသည်။ ထိုနွယ်ပင်များကြောင့် အနားရှိမြက်ပင်များရှင်းသွားကာ ဖုန်များသည် တထောင်းထောင်းထလာပြီး မြေကြီးတောင် တုန်သွားသည်။

မကြာခင်တွင် နွယ်များသည် တဖြည်းဖြည်းငြိမ်ကျသွားပြီးနောက် မြေပြင်ပေါ်သို့ အားပျက်ကာ ပျော့ခွေကျသွားသည်။ ၂မိနစ်လောက် ကြာသည့်အခါ လုံးဝမလှုပ်ရှားတော့ဘဲ ငြိမ်သက်သွားသည်။

လင်းချင်းကတော့ အပြင်ကကိစ္စများကို စိတ်မဝင်စားပေ။ သူမသည် ထူးဆန်းသည့်အသီးဖြင့် နယ်မြေထဲကို ရောက်သွားသည့်အခါ ကန်ဘေးက ခုံတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခုံဘေးတွင် ကလေးအတွက် သူမလုပ်ပေးထားသည့် ကျောက်တုံးမီးဖိုလေး ရှိသည်။

ထိုခုံမှာ ကျွင်းကျွင်းက ထိုင်တက်သလို ဟင်းချက်နေစဉ်တွင် သူမ၏သားကို ထိုခုံပေါ်တွင် တင်ထားလေ့ရှိသည်။ လင်းချင်းသည် ကလေး၏ နာမည်ကို မသိသေပေ။ ဒါကလည်း ကျွင်းကျွင်းက မမှတ်မိသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျွင်းကျွင်းသည် သူ့သားအား တုံတုံဟူသည် နာမည်အသစ်ပေးထားသည်။

လင်းချင်းသည် ထိုအသီးကို သေချာအနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ အသီးနှင့်ဆက်ထားသည့် ပြတ်သွားသည့် အညှာများမှ ကပ်စေးစေးအရည်များ ထွက်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထိုအရည်များက နွယ်များထံမှထွက်သည့် အရည်များဖြင့် အတူတူပင် ဖြစ်သည်။