နောက်တခါလက်ထပ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး

အပိုင်း(၅၇)

သူဒီလိုမေးတာကိုစုရန်လဲစိတ်မနာတတ်တော့ဘူး။သူဒီကိုလာတာကစုန့်ဝမ်ရှီကိုဂရုစိုက်လို့မဖြစ်နိုင်ဘူး။သူမကိုအသုံးချစရာလို့ဘဲမြင်နေတာကို သူမရဲ့သားကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီးဂရုစိုက်မှာလဲ။

'သူသွားပြီ'

'သွားပြီ ဟုတ်လား?' စုဟုန်ကြည့်ရတာအရမ်းအံ့အားသင့်သွားတဲ့ပုံနဲ့: 'သူဘာလို့အမြန်ပြန်သွားရတာလဲ?ငါကြားတာတော့ သူတစ်ချိန်လုံးဆေးရုံမှာဘဲတဲ့။သူသွားတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ?ငါသွားရှာကြည့်လိုက်ဦးမယ်'

စုဟုန်ပြောပြီးတာနဲ့အပြင်ထွက်ပြီးစုန့်ထက်ယွီကိုသွားရှာလိုက်တယ်။သူ့ကိုတွေ့ပါစေလို့သူမျှော်လင့်နေမိတယ်။

သူပုံမှန်ဆိုရင်စုန့်ထင်ယွီကိုတွေ့လို့မရလို့ သူ့ကုမ္ပဏီမှာသွားရှာခဲ့သေးတယ်။ဒါပေမယ့်လဲစုန့်ထင်ယွီသူ့ကို‌အတွေ့မခံခဲ့ဘူး။သူလာတွေ့တာကိုငြင်းလဲမငြင်းဘဲ စောင့်ဘဲစောင့်ခိုင်းခဲ့ပေမယ့် အချည်းနှီးဘဲဖြစ်ခဲ့ရတယ်။

သူ့ကုမ္ပဏီကိုသွားတိုင်းအဆင်မပြေဖြစ်ခဲ့ရတယ်။

သူကုမ္ပဏီကိုသွားတိုင်းအဲ့ဒီကဝန်ထမ်းတွေကဘာမှတော့မပြောပေမယ့် သူတို့မျက်လုံးတွေကတော့သူတို့ကိုသစ္စာဖောက်သွားပြီး မျက်လုံးမှာပေါ်သွားကြတယ်။

သူလဲ‌သွားရောချောင်ချောင်အပူခံဘူးကိုစားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဲ့ဒီထဲကိုစွတ်ပြုတ်ထည့်ပြီး စုန့်ဝမ်ရှီကိုလှမ်းပေးလိုက်တယ်: 'ဝမ်ရှီ သတိထားနော်ပူမယ်။မှုတ်ပြီးမှစား'

စုန့်ဝမ်ရှီတကယ်တော့ စုရန်ကိုချောင်ချောင်ရိုက်ထားတာကိုတွေ့ပြီး စိတ်ဒဏ်ရာရနေတုန်းဘဲ။ဒါပေမယ့် သူစုရန်စကားကိုနားထောင်တယ်။သူကကလေးဘဲရှိသေးတော့ သူနားမလည်တာတွေအများကြီးရှိသေးတယ်လို့စဉ်းစားပြီး ချောင်ချောင်အကြောင်းကိုထပ်မမေးတော့ဘူး။

'ကျေးဇူးပါအဖွား'

‌သူ့ပါးလေးကိုချောင်ချောင်ပွတ်ပေးပြီးပြုံးလိုက်ကာ: 'လိမ္မာတဲ့ကလေးလေး'

ပြီး‌တော့ သူမစုရန်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။စုရန်ကိုသူဆွဲပြီးဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။သူမမျက်လုံးတွေကတံခါးဝကိုကြည့်လိုက်ပြီး: 'စုရန် သမီးအဖေကိုအပြစ်မတင်ပါနဲ့။သူက...'