နောက်တခါလက်ထပ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး

အပိုင်း(၁၅၉)

ပိုင်ချီရွေ့ပုံစံကရှက်တဲ့ပုံလဲမပေါ်ဘူး။သူမရဲ့ရေလဲဝတ်စုံကိုလဲပြန်ဝတ်မယ့်စိတ်ကူးမရှိဘူး။အခုစုန့်ထင်ယွီကဆေးမိနေပြီးသူ့ကိုယ်သူထိန်းချုပ်နေရတာဆိုတော့ သူ
မထိန်းချုပ်နိုင်တော့အောင်သူမလုပ်မယ်လို့စဉ်းစားနေတယ်။

ယောက်ျားလေးတွေထိန်းချုပ်မှုလွတ်သွားအောင်ဘယ်လ်ိုလုပ်ရမလဲဆိုတာကိုသူမသိတယ်။

သူမသူ့အနားကိုတိုးသွားလိုက်ပြီးသူ့ကိုဆွဲလိုက်ကာ: 'ထင်ယွီမသွားပါနဲ့။ဒီညဒီမှာဘဲနေလိုက်တော့နော်'

အခုအချိန်မှာပိုင်ချီရွေ့ရဲ့ပုံစံကအရမ်းကိုဆွဲဆောင်မှုရှိနေတယ်။သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကအရမ်းကိုမိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတာကစုန့်ထင်ယွီမျက်လုံးထဲမှာတော့သူမကိုတပ်မက်တဲ့စိတ်တွေရှိမနေဘဲမုန်းတီးတဲ့စိတ်ဘဲရှိနေတာ။

ပိုင်ချီရွေ့ဘယ်လောက်ဘဲကြိုးစားကြိုးစားမအောင်မြင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။

သူမလဲစိတ်ပူလာပြီးစောစောတုန်းကလိုယုံကြည်ချက်မရှိတော့ဘူး။

သူမရဲ့အထိအတွေ့တွေကိုရွံရှာသလိုပုံစံမျိုးနဲ့စုန့်ထင်ယွီသူမလက်တွေကိုဖယ်ထုတ်လိုက်တယ်။

'ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ?ပိုင်ချီရွေ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုမင်းဘေး‌မှာနေရအောင်ဒီလိုလှည့်ကွက်တွေကိုသုံးနေတာပေါ့လေ?'

စုန့်ထင်ယွီအေးစက်စွာရယ်လိုက်ပြီးအခန်းထဲကနေလှည့်ထွက်သွားလိုက်တယ်။သူမကတော့အခန်းထဲမှာမတ်တပ်ရပ်လျက်ကျန်နေခဲ့တယ်။

သူမမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။သူမရဲ့အကြံအစီကဒီလိုအဆုံးသတ်သွားလိမ့်မယ်လို့မထင်ထားခဲ့ဘူး။

စုန့်ထင်ယွီအခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပြီးအပြင်ကိုထွက်လာတဲ့အချိန်မှာဘေးချင်းကပ်အခန်းကနေချန်ကျင်လဲအမြန်ထွက်လာပြီးစုန့်ထင်ယွီကိုတွေ့သွားတော့ သူမသူ့ကိုမေးလိုက်တယ်: 'ထင်ယွီ မင်း....ဘယ်သွားမလို့လဲ?'

စုန့်ထင်ယွီမျက်လုံးတွေကအေးစက်နေပြီးသူမကိုလက်ညှိုးကာ: 'ဘေးအခန်းမှာပြဿနာတက်မှာစိုးလို့အိမ်ကိုတောင်မပြန်တာမဟုတ်လား?ဒီမှာဘဲအခန်းယူထားပြီးအိပ်မလို့လား?'