နောက်တခါလက်ထပ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး

အပိုင်း(၁၇၃)

ပိုင်ချီရွေ့ဖန်ခွက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။သူမအစကသည်းခံနိုင်အောင်ကြိုးစားပေမယ့်လဲနောက်ဆုံးသည်းမခံနိုင်တော့လို့အဲ့ဒီလူကိုယ်ပေါ်ကိုအရက်တွေလောင်းချလိုက်တယ်။

အဲ့ဒီလူရဲ့ဘေးကမိန်းမကိုလဲစင်သွားတော့အဲ့ဒီမိန်းမကထအော်ပါလေရော။

တခြားလူတွေလဲပိုင်ချီရွေ့ဒီလိုမျိုးလုပ်လိမ့်မယ်လို့မထင်ထားတော့ကြောင်ပြီးကြည့်နေကြတယ်။

အကုန်လုံးကြောင်နေကြတဲ့အချိန်မှာပိုင်ချီရွေ့ကိုခေါင်းဆောင်ဟွာပါးရိုက်လိုက်တယ်။ပိုင်ချီရွေ့သူမပါးကိုကိုင်ပြီးခေါင်းငုံ့ထားလိုက်တယ်။သူမဆံပင်တွေလဲရှုပ်ပွနေပြီ။

'မိန်းမပျက်မ နင့်ကိုယ်နင်ဘာထင်နေလို့လဲ?ငါ့တို့ကနင့်ကိုအလေးထားဆက်ဆံတာကိုနင်ကမလိုချင်ဘဲငါ့အရှေ့မှာဒီလိုလုပ်ရဲတယ်ပေါ့လေ။ငါ့ကိုကျေးဇူးမတင်တဲ့အပြင်နင့်ကိုယ်နင်ဘာထင်နေလဲ?ခဏနေငါ့ရှေ့မှာဒူးထောက်ခိုင်းရင်နင်လုပ်မလုပ်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်' ခေါင်းဆောင်ဟွာအေးစက်စွာရယ်လိုက်ပြီးသူမကိုနောက်တစ်ခါထပ်ရိုက်လိုက်တယ်။

အဲ့ဒါကိုတွေ့တော့ချန်မိန်းကလေးပိုင်ချီရွေ့အရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး: 'ခေါင်းဆောင်ဟွာ စကားပြောကြရအောင်။ကျွန်မတို့ရဲ့ချီရွေ့ကဒီလိုလုပ်ဖို့မရည်ရွယ်ပါဘူး။ရှင်ဒီလိုမျိုးမလုပ်ပါနဲ့နော်?'

'အိုး သူမရည်ရွယ်ဘဲလုပ်ခဲ့တာပေါ့လေ?သူဝိုင်တွေကိုခေါင်းဆောင်ကျောက်ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကိုလောင်းချလိုက်တာကဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ?' တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကမေးလိုက်တယ်။

'မဟုတ်ပါဘူး မဟုတ်ပါဘူး မဟုတ်ရပါဘူး....' ချန်မိန်းကလေးပြုံးပြီးဒါရိုက်တာတွေကိုတောင်းပန်လိုက်တယ်။

ပိုင်ချီရွေ့ငြိမ်နေတာကိုတွေ့တော့ချန်မိန်းကလေးစိတ်ပူလာပြီးသူမလက်ကိုဆွဲကာသူမနားနားကိုကပ်ပြီးပြောလိုက်တယ်: 'ချီရွေ့ မြန်မြန်ပြန်တောင်းပန်လိုက်'

ပိုင်ချီရွေ့လဲသူမမှားသွားပြီဆိုတာကိုသိတယ်။သူမမျက်နှာလဲနာနေပြီ။သူမကအခုအချိန်မှာဘာမှမဟုတ်ဘူးလို့ခံစားနေရတယ်။