နောက်တခါလက်ထပ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး

အပိုင်း(၇၅)

'မေမေ မနေ့ညတုန်းက ဖွားဖွားကြီးသားကိုဟွမ်ဟိုင်မြို့ရဲ့ဓါတ်ပုံတွေကိုပေးကြည့်တာ အရမ်းကိုလှတာဘဲ...' အတူတူပျော်ရမယ်‌ဆိုတော့ စုန့်ဝမ်ရှီမျက်လုံးတွေပျော်ပြီးအရောင်လက်နေတယ်။

'မနက်စာစားပြီးရင် သမီးပစ္စည်းတွေမြန်မြန်ထည့်လိုက်ဦး' မဒမ်စုန့်ပြောလိုက်တယ်။

'.....ဟုတ်ကဲ့.....'

သူဒီခရီးကိုသွားဖို့အရမ်းကိုစိတ်အားထက်‌သန်နေတာကိုတွေ့ပြီး သူမ သူ့ကိုစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်မသွားစေချင်ဘူး။ပြီး‌တော့လဲဟွမ်ဟိုင်ကအရမ်းကိုလှပတဲ့နေရာဖြစ်ပြီး တောင်ပိုင်းမှာတည်ရှိတယ်။သူကအမှန်တော့ကျွန်းငယ်လေးဘဲ။အစကတော့တခြားမြို့ကပိုင်ဆိုင်ပေမယ့် အပိုင်းတွေခွဲလိုက်တဲ့အခါမှာ တစ်ဦးချင်းစီအုပ်ချုပ်တဲ့နယ်‌မြေဖြစ်လာတယ်။

စုရန်လဲတစ်ခါမှတော့မသွားဖူးပေမယ့်  လူတိုင်းကဟွမ်ဟိုင်ရဲ့အလှကိုသိကြတယ်။

မနက်စာစားပြီးတော့ စုန့်ထင်ယွီ လုပ်စရာကိစ္စလေးရှိလို့ ကုမ္ပဏီကိုခဏသွားလိုက်တယ်။စုရန်လဲအခန်းထဲမှာသူမပစ္စည်းတွေကိုထုပ်‌ပိုးနေလိုက်တယ်။စောစောတုန်းကဟွမ်ဟိုင်ရဲ့အပူချိန်ကိုသူမစစ်ကြည့်ပြီးပြီ။မနက်ပိုင်းမှာတော့ဒီမှာနဲ့ကွာခြားမှုမရှိဘူး။
၂၀ဒီဂရီလောက်တော့ရှိလိမ့်မယ်။

အန်မြို့မှာတော့ဆောင်းတွင်းကိုရောက်နေပေမယ့် ဟွမ်ဟိုင်မှာတော့နွေရာသီဘဲရှိသေးတယ်။

စုရန်လဲနွေရာသီဝတ်စုံတွေကိုထည့်လိုက်တယ်။သူမခရီးဝေးသွားခဲတော့ သူမပစ္စည်းတွေထည့်နေတဲ့အချိန်မှာ ဘာတွေထပ်ထည့်ရဦးမလဲလို့အကြိမ်ကြိမ်စဉ်းစားနေမိတယ်။

အဲ့ဒီအချိန်မှာတံခါးခေါက်သံကြားတော့ စုရန်လဲ စုန့်ဝမ်ရှီကိုကြည့်ပေးနေတဲ့
အန်တီဖန်ထင်ပြီး လှည့်မကြည့်ဘဲပြောလိုက်တယ်: 'ဝင်လာခဲ့ပါ'

သူမအရှေ့မှာလာရပ်တော့မှအဲ့ဒီလူကချန်ကျင်ဖြစ်နေတာကိုသိသွားတယ်။

ချန်ကျင်မျက်နှာကပုပ်သိုးနေပြီး သူမကိုဘာမှမပြောဘဲကြည့်နေလို့ သူမလဲနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်: 'အမေ'