Too Bad Master Died Early [Mm translation] {Completed}

Ch.(139) Extra IV (Zawgyi)

"ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ညွိုးသြားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"

ႏြေဦးအစာပိုင္းတြင္...။

ေလႏုေအးမွာ ႏြေးေထြးေနၿပီး ေဆြ႕ဟန္ကြၽီပတ္လည္တြင္ ဝါး႐ြက္စိမ္းစိမ္းမ်ား ေတာက္ပေနေလသည္။ အေဝးမွလီတစ္ေထာင္ကြာေဝးေသာ ထိပ္သီးၿမိဳ႕သည္ ေသမ်ိဳးဘုံမွေက်ာ္လြန္ေနေသာ နတ္သမီးနယ္​ေျမကဲ့သို႔ပင္ ျမေရာင္သန္းေနသည္။

ေဆြ႕ဟန္ကြၽီအတြင္းမွာေတာ့.…

"ဟမ္၊ ငါဖ်ားတာတို႔ ဒဏ္ရာရတာတို႔မွ မဟုတ္တာ၊ မင္းဘာလို႔ ဝိညာဥ္စြမ္းအင္ေတြ ပို႔ေပးေနတာလဲ?" ရွဲ႕က်စ္ေဝ့က သူ႕ေနာက္ေက်ာကို လက္ဖဝါးျဖင့္ဖိထားရင္း ဝိညာဥ္စြမ္းအင္ တြန္းပို႔ေနေသာ မုဟဲကို သံသယရွိစြာ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။

သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​မွာ ဝံပုနက္ေသြးပါတဲ့ လကိတ္​မုန႔္​ကိုစားမိထားလို႔ ရင္​ထဲမွာပူ​ေလာင္​​ေနေတာ့တယ္။ သူတို႔ဝိညာဥ္စြမ္းအားကိုသုံးၿပီး ေဆးအစြမ္းကို ေလွ်ာ့ခ်ရမွာေလ၊ တိုက္ရိုက္ႀကီးဝိညာဥ္စြမ္းအားပို႔တာက သူတို႔ကိုပိုပူလာေအာင္ လုပ္ေနတာနဲ႕မတူဘူးလား?

မုဟဲက အၿပဳံးေသးေလးျဖင့္ "ရွစ္စြမ္းခႏၶာကိုယ္ မခံနိုင္မွာစိုးလို႔ပါ...အခု ရွစ္စြမ္းတကယ္ အဆင္ေျပရဲ႕လား?"

ရွဲ႕က်စ္ေဝ့ သူ၏ညွိုးငယ္ေနေသာ အမူအရာကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းကိုလွမ္းထိလိုက္သည္။ “ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕။ ဆရာက ဝိညာဥ္စမ္းေရထဲမွာ ေလးႏွစ္ေတာင္စိမ္ေနတာကို၊ အခုအကုန္လုံး အဆင္ေျပေနၿပီ”

“အကုန္လုံး အဆင္ေျပတယ္…” မုဟဲ၏အသံမွာ ရွဲ႕က်စ္ေဝ့ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္သို႔စိုက္ၾကည့္ရင္း နိမ့္ဆင္းသြားခဲ့သည္။

သူ၏ထူးဆန္းေသာ အမူအရာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ရွဲ႕က်စ္ေဝ့ေခါင္းေပၚ၌ အနက္ေရာင္မ်ဥ္းမ်ား မေပၚလာမီ အဆုံးထိအၾကည့္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္။ မုဟဲက သူ႕ေျခေထာက္ၾကားရွိေနရာကို စိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္လုံးမ်ားမွာ ပူေလာင္ေနပုံပင္။

သူ႕အေပၚတက္ခ်င္ေနတာပဲ။

ႏွေးေကြးတာ ရွဲ႕က်စ္ေဝ့ရဲ႕အမွားမဟုတ္ပါ။ သူဒီကမၻာကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္အနည္းငယ္သာ ၾကာေသးေပမယ့္ မုဟဲသူ႕ကို တို႔ဟူးနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ဂ႐ုတစိုက္ဆက္ဆံၿပီး တစ္ခ်က္ထိ႐ုံနဲ႕ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာမလိုပါပဲ။ ဒီလိုေလ့က်င့္ခန္းမ်ိဳးက ျပင္းထန္လြန္းၿပီး သူ႕ကိုနာက်င္ေစတာေၾကာင့္ မုဟဲက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မဟရဲေတာ့။ တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးဆိုးဆိုးေပမယ့္လည္း ေလးေလးနက္နက္ မရည္႐ြယ္ခဲ့ပါ။