ပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်းဝိညဉ်
အပိုင်း ၂၁.......အက်ဆူရာဂိတ် ရဲ့တပည့်
ခြံထဲကနေ လီလူလက်ဆွဲလာတာကိုခံလိုက်ရတော့ ရှောင်လုံက
မျက်မှောင်ကြုံရင်း " ဟိတ်ကောင်မလေး....ငါ့ကိုအဲ့လိုမဆွဲနဲ့လေ
လူတွေအထင်လွဲကုန်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..."
လီလူလဲ ခနတော့ အံသြသွားပြီးတော့ နှစ်လို့ဖွယ်ပြုံးလိုက်ပြီး
" ...တခြားသူတွေအထင်လွဲတော့ရော ဘာဖြစ်လို့လဲ.?.. ငါကနင့်မိန်းမပဲဟာကို...မိန်မက ကိုယ်ယောက်ျားလက်ကို ဆွဲတာဘာဖြစ်လို့လဲ
ပြီးတော့ ငါ့ကို ကောင်မလေးလို့မခေါ်နဲ့.... ငါကအရမ်းကြီးနေပြီ.."
လီလူက ရင်ကိုကော့ပြရင်းပြောလိုက်သည်။
ရှောင်လုံလဲ မျက်ခုံးကိုတွန့်လိုက်လေသည်။
မိန်းမ...?
အရမ်းကြီးတယ်...?
ရှောင်လုံလဲ လီလူရဲ့ ရင်ဘက်ကို စောင်းကြည့်လိုက်ပြီးတော့
မချိုမချဉ်ပြုံးကာ အဲ့နေရာက အခုထိ မြေပြန့်ဒေသပဲ ရှိသေးတယ်မဟုတ်ဘူးလား...?
ရှောင်လုံက သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်သေးသေးလေးကို စိုက်ကြည့်နေတာကိုတွေ့တော့ လီလူမျက်နှာက ရှက်စိတ်ဖြင့်နီရဲသွားပြီး လေသံတိုးတိုး
ဖြင့် " ....နင်......နင်ဘာလို့လူကိုအဲ့လိုကြည့်တာလဲ...တခြားလူတွေအများကြီးရှိနေတဲ့ဟာကို ငါရှက်တယ်...."
ရှောင်လုံလဲ ဘာပြောရမလဲမသိဖြစ်သွားပြီး သူ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ရင်းဘာစကားမှ ထပ်မပြောနိုင်တော့ဘူး။
အဲ့နောက် သူလက်ကို လီလူလက်ထဲက ရုန်းလိုက်ပြီးလီဂေဟာကနေ အပြင်ဘက်ကိုထွက်သွားတော့သည်။ ဒါဟာ ရှောင်လုံအတွက် ကန်ဂလန်မြို့တော်ကို ပထမဆုံး ရောက်ဘူးတာမဟုတ်လား...သူတကယ်ကို မြို့ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုချင်လေသည်။
" ရှောင်လုံ....ငါ့ကိုစောင့်အုံး...." လီလူက ရှောင်လုံထွက်သွားတာကိုမြင်တော့ နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်ပြီး နောက်ကနေပြေးလိုက်လေသည်။
ဒိတကြိမ်မှာတော့ လီလူက ရှောင်လုံလက်ကို ကိုင်မယ့်အစား ရှောင်လုံလက်မောင်းကို ဖက်ထားပြီး ညားကာစဇန်ီးမှောင်နံလို လုပ်လေသည်။ ရှောင်လုံလဲ လီလူရဲ့ နူးညံတဲ့အထိအတွေ့တဲ့ မွှေးကြိုင်တဲ့ အနံတွေကို ခံစားမိလေသည်။
YOU ARE READING
ပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်း၀ိဉာဥ်(ဟောင်ရှောင်လုံ) Book 1
Adventureပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်းဝိညဉ် သူရဲကောင်းတွေဟာ အချိန်တော်တော်များများမှာအထီးကျန်ဆန်ကျတယ်မလား ။ အထီးကျန်ခြင်းတွေကို ကြံကြံခိုင်ရင်ဆိုင်နိုင်မှလဲ ပြိုင်ဘက်ကင်းအဖြစ် သိုင်းလောကရဲ့ထိပ်ဆုံးမှာရပ်တည်နိုင်မှာပါ။ ကမ္ဘာမြေရှောင်လင်ကျောင်းရဲ့ ကျောင်းတော်သားတယော...
