Like a child Deel1 #Voltooid

12

wat vooraf ging...'Ik verwacht niet van je dat je me vertrouwt,' ging Yasmin verder. 'Ik wil wel dat we op een normale manier met elkaar om kunnen gaan.' Dalila friemelde met haar handen. Yasmin was goed voor haar geweest. Ze verdiende in ieder geval het voordeel van het twijfel. Dalila aarzelde. Eerst. 'Dat zou ik ook heel fijn vinden,' zei ze tenslotte. Yasmin glimlachte. Dalila glimlachte onzeker terug.'Roger en Jordan Schot willen u spreken.' Rayan moest een grijns onderdrukken. 'Laat ze maar binnen Kathy.' Op het moment dat de mannen binnen kwamen ging hij staan. De twee broers leken veel op elkaar. Jordan was echter een stuk charmanter dan Roger. 'Zo heren, ik verwachtte jullie al.' De broers keken hem vuil aan.Roger koos ervoor te blijven staan. Jordan daarentegen ging zitten. 'Zijn we weer spelletjes aan het spelen Ranislanski,' zei Roger. Rayan lachte gemaakt. 'Spelletjes Roger? Daar houd ik me niet zo mee bezig. Ik ga liever over op het echte werk.' Roger's ogen schoten vuur.'Het stelen van iemand anders bedrijf bedoel je.' 'Jouw bedrijf? De laatste keer dat ik me heb laten informeren heb ik heel wat anders door gekregen.' Het leek erop dat Roger hem te lijf wilde gaan. Hij wist zich te beheersen en begon te lachen. 'Hier ga je spijt van krijgen kleintje.' Roger doelde op het feit dat Rayan een stuk jonger was dan de broers. Rayan lachte. 'Spijt? Waarom zou ik?' 'Je weet heel goed dat wij dat bedrijf als eerst op het oog hadden,' zei Jordan. 'Echt?' speelde Rayan de rol van vermoorde onschuld. 'Dat moet mij dan ontgaan zijn, zoiets heb ik helemaal niet meegekregen.' Jordan lachte. Stiekem had hij bewondering voor hem. De jongenman toonde moed en lef. Hij gaf het niet graag toe, maar hij was aan ze gewaagd, dat was hij aan iedereen die hem probeerde te saboteren. Rayan liet zich door niemand bedonderen.'Ik ben jullie voor, niks meer aan te doen.' Roger, de sluwste van de twee, vouwde zijn handen ineen. 'Dat dacht ik niet.' Rayan sloeg zijn armen over elkaar heen. 'Hoe dacht je me dan tegen te kunnen houden? Het is allemaal zo goed als rond.' De broers keken hem ongelovig aan.'Hoe? Dat kan niet in zo'n korte tijd,' zei Jordan. Rayan haalde zijn schouders op. 'Voor mij heeft hij een uitzondering gemaakt.' Woede sprak uit hun ogen. Roger deed een stap naar voren en wilde Rayan bij de kraag grijpen. Rayan was hem echter voor en hield hem in een armgreep. 'Dat zou ik maar niet doen,' zei hij, en duwde hem van zich af. Roger streek zijn pak glad. 'Hier ga je spijt van krijgen jongen.' 'Spijt? Ik heb nog een appeltje met jullie schillen en tegen de tijd dat ik klaar met jullie ben zullen jullie degene zijn die spijt zullen koesteren.''Bedreig je ons nu,' zei Jordan. 'Nee, het is slechts een belofte, nee geen belofte, ik garandeer het jullie.' Jordan en Roger keken elkaar aan. Rayan blufte nooit. 'Volgens mij zijn wij uit gepraat heren, daar is het gat van de deur.'In de deuropening bleven Roger en Jordan staan. 'Dit is oorlog Ranislanski.' 'Dat was het allang Schot.' De broers liepen weg, kokend van woede. Hij was ze te slim af geweest. Ze konden het niet uitstaan. Rayan Ranislanski vormde een blok aan hun been. De jongenman was te slim voor zijn eigen toedoen.Dalila en Yasmin zaten in de woonkamer toen Rayan thuis kwam. Hij bleef in de deuropening staan en keek naar hen. Yasmin wenkte hem toe.'Werk je niet te hard?' Hij lachte en woelde daar haar haar. 'Nee zusje, vandaag was het gewoon een hectische dag, dat is alles.' Hij ging naast haar zitten. Zijn blik ging naar Dalila. Ze keken elkaar aan. Dalila voelde alweer woede jegens hem opkomen. Moest je toch eens zien hoe hij naar haar keek! 'Alles naar wens,' zei ze liefjes. Rayan trok zijn wenkbrauw op. Yasmin greep snel in. 'Waarom was het zo hectisch?' 'O, ik heb een bezoekje van de broers Schot gehad, dat is alles.' 'Jordan en Roger bedoel je?' 'De enige echte.' 'Wat wilde ze van je?' 'Wat ze altijd van me willen.' Onrust stond in haar ogen te lezen.Rayan glimlachte en gaf een geruststellende klopje op haar hand. 'Niks aan de hand zusje. Ik laat me niet bang maken, door niemand, dat weet je.' 'En dat maakt mij juist zo bang,' mompelde ze. Rayan lachte. Dalila keek van de één naar de ander. Ze hadden een hechte band dacht ze. Ze kon zich moeilijk voorstellen dat hij een vriendelijke kant had, maar ze kon met eigen ogen zien dat hij zijn zusje aanbad.Ze wende haar blik naar de grond en richtte deze weer op toen ze zijn ogen op haar voelde gericht. Zijn ogen vertelde haar dat hij ongeduldig was. Hij wilde antwoorden. Ze wist alleen zelf niet wat deze antwoorden waren.'Ik ga naar mijn kamer,' zei ze en stond op. Terwijl ze de kamer uitliep voelde ze dat hij zijn blik op haar had gericht. Ze wist dat hij het haar niet makkelijk zou maken. Zijn ogen zeiden genoeg. Die donkere ogen vertelde haar alles wat ze moest weten.In haar kamer liep ze heen en weer. Het zou niet lang duren voordat hij haar zou benaderen. Ze moest gewoon open kaart met hem spelen. Het had geen zin om spelletjes te spelen. Ze mocht hem niet, maar ze wilden hetzelfde, om verschillende redenen, maar ze wilden hetzelfde.Ze herinnerde zich de dag waarop hij haar duidelijk had gemaakt waarom hij haar in huis had gehaald heel goed. Hij had verteld dat zijn zusje was ontvoerd en dat zij hem kon helpen de daders te ontmaskeren. Dalila voelde zich koud worden. Zou zij echt weten wie de daders waren? Had zij de antwoorden op zijn vragen?Diep van binnen wist ze heel goed dat ze alles wist, maar nu moest ze nog de kracht vinden het toe te laten. Ze moest niet meer bang zijn...Tijdens het eten ontsnapte ze niet aan zijn blikken. Ze voelde zich er nerveus door worden. Na het eten trok Yasmin zich terug. Rayan en Dalila bleven alleen achter.

stem 15

comment 20