Like a child Deel1 #Voltooid

52

Wat vooraf ging... Op een gegeven moment vonden hun blikken elkaar. Ze glimlachte gemaakt naar hem. Hij mocht vooral niet door hebben wat er door haar heen ging, wat ze voelde, wat ze voor hem voelde. Het zou ook niet verstandig zijn als hij zou weten dat ze hem op dit moment het liefst wilde wurgen. 'Wij gaan,' zei hij abrupt en stond op. Verbaasd keek Dalila hem aan. 'Maar waarom dan? Het werd juist net zo gezellig.' Waarschuwend keek hij haar aan. Ze glimlachte alsof ze niet wist waar hij het over had. Hij wende zich toen tot Sabrin. 'Wij gaan ervandoor Sabrin.' Ze stond op en glimlachte. 'Laten we ervoor zorgen dat we elkaar snel weer zien.' Hij glimlachte naar haar. 'Reken maar.' Diep adem halen Dalila. Er is straks nog genoeg tijd hem een draai om het oor te geven. Sabrin nam stijfjes afscheid van haar, Dalila net zo goed. Ze ging daarna weg. Rayan en Dalila bleven achter. 'Laten we gaan,' zei Dalila gemaakt vrolijk. Hij pakte haar bij de arm vast. 'Wat is er met jou aan de hand?' 'Waar heb je het over? Ik wil gewoon ontzettend graag naar huis. Een geslaagd uitje, vind je ook niet?' Ze bleef net zo nep glimlachen. In de rit op weg naar huis spraken ze geen woord tegen elkaar. Toen ze thuis kwamen wilde Dalila gelijk naar haar kamer, hij pakte haar echter bij de arm vast. Ze hadden alle ruimte ruzie te maken, niemand was thuis. 'Wat voor vertoning was dat?' 'Waar heb je het over?' vroeg ze onnozel. Zijn ogen stonden woest. 'Je weet heel goed waar ik het over heb.' 'Ik volg je niet. Wat is het dat ik heb gedaan dat in jouw ogen zo weerzinwekkend is?' Hij keek haar nog kwader aan. 'Laten we dit spelletje niet spelen Dalila, je weet heel goed waar dit om gaat. Maar aangezien je doet alsof je neus bloedt ben ik meer dan bereidt je dit uit te leggen.' Ze was razend. Ze wilde hem slaan, iets in ieder geval, iets om hem duidelijk te maken dat het een blinde ezel was! 'Sabrin,' zei hij. 'Wat is daarmee?' 'Waarom vroeg je haar erbij te komen zitten?' 'Omdat jij dat zo graag wilde,' zei ze gespeeld vrolijk. 'En dat is nu wat ik precies bedoel.' 'Wat bedoel je dan?' 'Dat nep lachje van je. Sinds het moment dat Sabrin in beeld is gekomen doe je alsof je héél en héél vrolijk bent.' 'Wie zegt jou dat ik dit niet ben.' 'Ik ken je!' Ze staarde hem met grote ogen aan en draaide zich toen om. Ze wilde dit helemaal niet. Ze wilde helemaal geen ruzie met hem maken, maar de sukkel maakte haar woest. Wat dacht hij nu? Dat hij haar kon kussen en aanraken, maar om het dan onder haar neus met een ander aan te kunnen leggen? Hij was intelligent genoeg te weten dat het niet zo werkte. Wat verwachtte hij van haar? En wat verwachtte zij van hem? In gedachten schudde ze haar hoofd. Ze is zo dom geweest voor hem te vallen. Ze is zo dom geweest van hem te gaan houden. Dit besef is er sinds vandaag, maar het is alsof ze het altijd al heeft geweten. Ze kent hem nu maanden, ze leeft met hem in huis. Ondanks al het wantrouwen en de ruzies in het begin is ze voor hem gevallen. Wanneer ze bij hem is voelt ze zich veilig. 'Wat is er Dalila? Heb ik iets verkeerds gedaan of gezegd?' Hij legde zijn hand op haar schouder en draaide haar voorzichtig naar zich toe. Met een dappere glimlach keek ze naar hem op. 'Er is niks.' 'Dat geloof ik niet en dat weet je best. Wat is er echt gaande?' Ze wilde helemaal niet boos zijn, maar dit was ze wel. Had ze eigenlijk wel het recht boos te zijn? Hij had haar immers geen enkele belofte gedaan. Maar hij had haar wel degelijk het gevoel gegeven dat ze iets voor hem betekende. En dan die Sabrin... Het paste niet in het totaalplaatje. Wat moest ze nu tegen hem zeggen? Ze wilde niet dat hij op de hoogte zou zijn van haar gevoelens, maar ze wilde hem vooral niet laten denken dat ze dit pikte. Dus hoe bracht ze haar boodschap over zonder als de jaloerse vriendin over te komen? Maar ze was jaloers... Ze wilde niet alleen het meisje zijn tot wie hij zich lichamelijk aangetrokken voelde. Zo werkte het niet voor haar. Hij had haar dan geen beloftes gedaan, maar ze pikte het niet dat hij onder haar neus intiem met een ander was. Ze zou zich niet door hem laten gebruiken. Ze stak haar kin in de lucht en keek hem recht in de ogen aan. 'Je wil dus weten wat er gaande is... Ik laat me niet op deze manier beledigen.' En met deze woorden verliet ze de kamer. Stomverbaasd staarde hij haar na. Waar had ze het over? Het kleine kreng drijft hem tot het uiterste! Dacht ze nu echt dat dit nu een gesloten hoofdstuk was? Hij stormde de trap op en gooide haar slaapkamer deur open. Geschrokken draaide ze zich om. Hij bleef als versteend staan. Zijn ogen namen haar van top tot teen op. Zijn bloeddruk steeg ter plekke. Ze was absoluut in staat hem tot het uiterste te drijven! Hongerig nam hij haar hele verschijning in zich op. Ze voelde zich verlegen worden onder zijn brandende blik. Het feit dat ze slechts was gekleed in een hemdje en boxershort maakte het er absoluut niet beter op. Zijn blik was net een streling. 'Wat kom je doen?' Ze was er trots op dat haar stem niet trilde. 'Ik...' Ze zag hem slikken. Hij kwam de kamer verder ingelopen. Ze herkende de blik in zijn ogen. Hij bleef toen abrupt staan. 'Verdomme, ik ben hier om met je te praten.' Ze griste naar haar badjas en deed deze aan. 'Wat valt er te bespreken?' 'Van alles, om te beginnen jouw absurde houding. Wat is er met je aan de hand? Heb ik iets verkeerds gedaan of gezegd?' 'Ach man, je hebt een bord voor je kop,' mompelde ze. 'Pardon,' zei hij. Ze stak haar kin in de lucht. 'Het kan me niet zoveel schelen wat je doet, maar heb de volgende keer niet het lef mij het gevoel te geven dat ik iets voor je beteken.' Verbluft keek hij haar aan. Wacht even, had hij dat nu echt goed gehoord? Hij herstelde zich snel. 'Verklaar je nader,' zei hij bars. 'Spreek niet op die toon tegen me!' Haar ogen spuwde vuur. 'Op welke toon moet ik dan wel tegen je spreken. Je luistert namelijk niet.' 'Ach, schei toch uit.' Hij liep op haar af en pakte haar ruw bij de kin vast. 'Wat bedoelde je met je woorden?' 'Je leidt een miljoenenbedrijf, je moet slim genoeg zijn dit zelf te bedenken.' Liefjes keek ze hem aan. Hij sloot zijn ogen en telde tot tien. Ze haalt hem het bloed onder de nagels vandaan!