Like a child Deel1 #Voltooid

84

Wat vooraf ging...'Mijn gevoelens voor hem zijn hierdoor niet veranderd Dalila. Je kent mijn bedoelingen.' 'Maakt het nog iets uit wat ik daarvan vindt?' Rayan keek haar recht in de ogen aan. 'Niemand kan me van gedachten doen veranderen, zelfs jij niet.' Het laatste werd met extra nadruk gezegd, maar met alle voorzichtigheid. Het deed Dalila pijn de woorden te horen. In deze zaak deed niemands mening er voor hem toe. Hij was vastbesloten. 'Niemand kan je dus van gedachte veranderen. Wat betekent dit voor ons?' Ze wilde dit gesprek helemaal niet voeren. Ze wilde de zere plekken niet in het daglicht werpen. Ze wilde dat het weer allemaal goed was. Sinds het nieuws dat Jordan haar vader was hun te oren was gekomen, hadden ze geen ruzie gemaakt. Ze hadden een manier gevonden om ermee om te gaan. Maar ze moest nu heel eerlijk toegeven dat hen dit was gelukt omdat ze het pijnlijke onderwerp hadden vermeden. Dit kon niet altijd. Ze konden moeilijk hun ogen voor de waarheid sluiten.'Dat hangt er vanaf of jij iets van Jordan wil,' antwoordde Rayan. Dalila gaf geen antwoord. Rayan vernauwde zijn ogen tot spleetjes. 'Wat is het dat jij van Jordan wil?' vroeg hij. 'Hoe ver ben je bereid te geven,' kaatste ze terug. Hun blikken hielden elkaar vast.'Net zo ver als het moet.' 'En wat moet ik me hierbij voorstellen?' 'Er kan maar één de winnaar zijn en ik ben niet van plan te verliezen. Ik ga dit hoe dan ook winnen. Ik ga jou niet aan hem verliezen. Jij behoort mij toe.' Zijn laatste woorden bezorgde haar een huivering. Hij zou tot het uiterste gaan.'Is dat waar jullie het over hebben gehad? Is dit een strijd om wie Dalila voor zich gaat winnen. Probeer je me nu echt te zeggen dat ik een keuze moet maken tussen mijn vader en de man van wie ik houd.' Rayan vouwde zijn handen ineen.'Dat is waar het inderdaad op neer komt. Er kan maar één de winnaar zijn.' 'Zie je dit als een spelletje?' 'Dat is het nooit geweest Dalila. Dit is bloedserieus. Je weet zelf ook dat iemand aan het kortste eind zal trekken.' 'En ik ben het waard om de gok te wagen?' 'Je bent veel meer waard.' 'Dit is belachelijk,' barste ze los. 'Dit is te belachelijk voor woorden! Verdomme Rayan, waarom kun je het gewoon niet laten rusten?' Zijn blik werd hard.'Dat zal ik nooit doen. Hier voor was jij het ook met me eens dat Roger en Jordan een lesje verdienen.' 'Dat was voordat ik wist dat Jordan...' Toen ze besefte wat ze wilde zeggen hield ze haar mond. 'Voordat je besefte dat je Jordan je vader was, dat is wat je wilde zeggen, toch?' De verwijtende blik in zijn ogen viel niet te missen.'Kijk me niet zo aan Rayan.' 'Wat wil je dan? Je weet hoe ik over hem denk.' 'Maar dat wil niet betekenen dat ik jouw mening moet delen.' 'Dat zou je wel moeten. De man is een slang.' Dalila boog haar hoofd. Ze vond het moeilijk te horen dat haar vader zo in elkaar zat.'En hij lijkt zeker niet een klein beetje op jou?' De opmerking was eruit voordat ze er erg in had. 'Jordan en ik zullen absoluut wel iets gemeen hebben,' antwoordde Rayan kalm, al was hij dit niet. Waarom moest ze haar bedenkingen ten opzichte van die klootzak hebben? 'Maar ik ben je vader niet,' ging hij verder. 'Ik zal niet zeggen dat ik een lieverdje ben Dalila, maar ik ben je vader niet.' 'Wat wil je precies met hem doen?' vroeg ze op fluistertoon. 'Dat weet je best.' 'Het komt er eigenlijk op neer dat ik hier tussen in sta.' 'Dat zou niet hoeven.' Er verscheen een boze blik in haar ogen. 'En hoe zie je dat dan voor je? Ik kan er ook niks aan doen Rayan, maar het is mijn vader. Hier valt niks aan te doen.' 'Het is een slechte man Dalila. Laat je niet door hem inpalmen.''Kun je dan niet begrijpen dat ik dit moeilijk vindt?' vroeg ze op fluistertoon. Hij legde zijn hand onder haar kin en dwong haar hem aan te kijken. 'Natuurlijk begrijp ik dat. Maar begrijp jij ook mijn kant?' 'Dat doe ik ook.' 'Ik wil dit niet,' zei ze. 'Wat niet?' 'Dat dit spanningen tussen ons veroorzaakt.' 'Ik ook niet. In de eerste plaats wil ik dat jij gelukkig bent,' zei hij. Hun blikken hielden elkaar vast. Hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik ben niet de gemakkelijkste Dalila, dat weet ik, maar ik houd wel degelijk van je.' 'En ik houd van jou,' fluisterde ze. Hij glimlachte. 'We hebben dat schatje. We hebben elkaar.' Ze nestelde zich tegen hem. Ze had genoeg van dit gesprek, het slokte al haar energie op. Ze wilde gewoon tegen hem aanleunen en van zijn nabijheid genieten, en dat deed ze.