Like a child Deel1 #Voltooid

85

Wat vooraf ging...Hun blikken hielden elkaar vast. Hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik ben niet de gemakkelijkste Dalila, dat weet ik, maar ik houd wel degelijk van je.' 'En ik houd van jou,' fluisterde ze. Hij glimlachte. 'We hebben dat schatje. We hebben elkaar.' Ze nestelde zich tegen hem. Ze had genoeg van dit gesprek, het slokte al haar energie op. Ze wilde gewoon tegen hem aanleunen en van zijn nabijheid genieten, en dat deed ze.'Hoe ging het met Issam?' vroeg ze op een gegeven moment. Rayan zuchtte diep. 'Hij is er nog altijd van overtuigd dat ik hem heb verraden.' 'Ik weet zeker dat hij van je houdt.' Dalila streek teder over zijn wang. 'Ik ben ervan overtuigd dat hij op een zag zal inzien dat je bedoelingen goed bedoeld zijn.' 'Ik ben blij dat jij die hoop hebt, deze heb ik namelijk allang opgegeven. Issam is er van overtuigd dat ik zijn leven wilde ruineren.' 'En wat doet dit met je?' vroeg Dalila. Zijn ogen werden donker.'Het vreet me van binnen op. Issam heeft geen idee hoeveel ik van hem houdt. Ik houd van hem en Yasmin. Het is mijn taak als hun broer ze te beschermen. Natuurlijk, ze zijn oud en wijs genoeg, maar ik zal de drang ze te willen beschermen nooit kwijt raken. Het blijven mijn broertje en zusje. Ik mis de tijd waarin Issam en ik beste vrienden waren. Ik mis de tijd waarin mijn broertje zich met mijn leven bemoeide en mij precies vertelde wat hij van me vond. Ik mis de tijd waarin hij naar me toe kwam voor advies. Ik mis mijn broertje.' Zijn ogen stonden gekweld. Dalila vond het moeilijk hem zo te zien. Ze wilde zo graag dat Issam zijn ogen zou openen.'Hij houdt van je Rayan, hoe hard hij dit ook probeert te verbergen, hij houdt wel degelijk van je.' 'Ik weet het niet Dalila. Ooit, toen hield hij van me. Toen hield hij van zijn grote broer, maar tegenwoordig niet meer.' 'Ik vind het zo vreselijk,' zei Dalila. 'Ik vind het zo vreselijk dat hij niet inziet dat jij het beste met hem voor hebt, dat jij van hem houdt. Issam zou eens moeten weten. Jij houdt van hem en op een dag zal hem dit ook duidelijk worden.' 'Dat hoop ik maar. Ik wil mijn broertje namelijk heel graag terug. Ik wil weer samen met hem een team vormen, een echt team. Ik wil dat we elkaar weer vertrouwen, dat we van elkaar houden, dat we er voor elkaar zijn.' Hij legde zijn ziel voor haar open. Dalila gaf een kneepje in zijn hand. Het deed haar pijn, pijn dat Issam niet inzag dat Rayan van hem hield. Ze sloeg haar armen stevig om hem heen en voelde hem verstijven. Voorzichtig maakte zich van hem los en volgde zijn blik om te zien wat zijn aandacht had getrokken. Issam stond verbijsterd in de deuropening. De twee broers keken elkaar aan. De spanning was om te snijden.'Ehh, ik was vergeten te vragen naar morgen,' zei Issam na een lange pijnlijke stilte. 'Gaat die vergadering nog door?' Dalila zag Rayan slikken. Ze wilde zo graag zijn wens in vervulling zien gaan. 'Uiteraard,' antwoordde Rayan. Issam knikte en liep weer weg. Rayan wreef vermoeid over zijn slapen.'Zal hij ons gesprek hebben gehoord?' vroeg hij zich hardop af. 'Daar ben ik van overtuigd,' zei Dalila. 'De blik in zijn ogen sprak boekleden.' Rayan glimlachte geforceerd. 'Zelfs dat is niet genoeg,' zei hij zacht. 'Zelfs dat is niet genoeg om hem te doen inzien dat mijn bedoelingen oprecht zijn.'Een lijkbleke Issam stond in de woonkamer. 'Wat is er?' vroeg Yasmin bezorgd. 'Ik... Ik hoorde Rayan en Dalila net praten.' 'Wat heb je ze horen zeggen?' vroeg Yasmin met een bonkend hart. 'Dat ehh... Rayan vertelde Dalila dat hij van me hield. Ik...' Hij was duidelijk uit zijn doen.'Dat behoort niet nieuws te zijn,' zei Yasmin. 'Hij heeft altijd van je gehouden, jullie zijn broers.' 'Ik... Er is veel veranderd,' zei Issam wanhopig. 'Rayan en ik... Dat is niet meer net als vroeger.' Yasmin streek liefdevol over zijn gezicht. 'Dat is waar. Er is veel veranderd, maar sommige dingen veranderen nooit.' Yasmin doelde op de liefde die twee broers voor elkaar koesterden.Issam had een brok in zijn keel. Hij wist niet hoe hij moest reageren. Hij wist niet wat hij moest denken. Rayan had oprecht geklonken. De emoties in zijn stem waren echt. Issam ging zitten. Een gevoel van wanhoop ging door hem heen. Het klopte niet dacht hij.Rayan had hem verraden. Rayan behoorde helemaal niet van hem te houden. Hun band was stuk. Rayan had zijn relatie geaborteerd. Door hem was hij Dounia kwijt geraakt. Het was Rayan's schuld. Hij was tussen hem en Dounia gekomen. Gekweld sloot Issam zijn ogen. De waarheid trof hem toen als donderslag bij heldere hemel. Rayan had... Rayan had hem van Dounia gered... Zijn ogen gingen van schrik open. 'Ik hem al deze jaren vals beschuldigd, is het niet?' Yasmin knikte voorzichtig. 'Hij heeft jouw relatie met Dounia nooit gedwarsboomd.' Er stond een wanhopige blik in Issam's ogen te lezen. 'Wat heb je hem horen zeggen?' vroeg Yasmin.'Dat hij jou en mij alleen maar wil beschermen. Dat hij van me houdt en onze band mist...' Yasmin's hart sloeg een slag over. Kwam Rayan's wens dan toch uit? Vertrouwde Issam hem weer? Rayan had Issam jaren geleden al duidelijk kunnen maken dat hij hem nooit had verraden, maar Rayan had het niet op die manier gewild. Mijn broertje zou geen bewijs nodig moeten hebben, had hij vaak tegen haar gezegd. Hij zou moeten weten dat ik hem nooit zou verraden, hier zou hij geen bewijs voor nodig moeten hebben.'En nu?' vroeg Yasmin hoopvol. 'Het ziet er naar uit dat ik door het stof zal moeten kruipen om vergiffenis te krijgen,' zei Issam. 'Al deze jaren dat ik te trots was om verder te kijken. Al deze jaren die ik door mijn verdomde trots heb verspild. Al deze jaren dat ik hem ontrecht heb beschuldigd.. ' Issam balde zijn handen tot vuisten en stond op.'Wat ga je doen?' vroeg Yasmin. 'Hetgeen ik al jaren geleden had moeten doen. Mijn broer mijn excuses aanbieden en hopen dat hij het me vergeeft.' Hij drukte een kus op Yasmin's voorhoofd en ging naar de werkkamer. Voor de deur haalde hij diep adem. Daar ga je dan Issam Ranislanski. Na al die jaren... Het wordt tijd dat je de dingen recht zet.Rayan en Dalila draaide zich om toen ze de deur open hoorde gaan. Issam schraapte zijn keel. 'Rayan, zou ik je kunnen spreken?' Dalila stond op. 'Ik laat jullie alleen.' Voordat ze de kamer uitliep knuffelde ze hem. 'Ga ervoor,' fluisterde ze. Het volgende moment was ze vertrokken. Iedereen wist het dus. Iedereen behalve hij, de persoon die het had moeten weten, wist dat Rayan hem nooit had verraden. Rayan ging staan en bereidde zichzelf voor het ergste voor. 'Wat kan ik voor je doen?' Zijn stem klonk kalm. Hun blikken hielden elkaar vast.'Het mij vergeven,' zei Issam zonder om de zaken heen te draaien. Rayan staarde hem verbijsterd aan. 'Wat?' wist hij tenslotte uit te brengen. 'Of je het mij wilt vergeven,' zei Issam. Gebeurde dit echt of was dit een droom waar hij uit zal ontwaken? vroeg Rayan zich af. Want als het geen droom was betekende dit dat Issam het goed wilde maken...'Ik hoorde je net met Dalila praten,' zei Issam. Hij wist dat het aan hem was om duidelijkheid te creëren. 'Het was niet mijn bedoeling jullie gesprek af te luisteren. Maar toen ik hoorde dat het over mij ging kon ik niet weglopen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan. Ik weet nu dat ik je al die jaren vals heb beschuldigd.'Rayan's hart ging als een razende tekeer. 'Wat heeft Yasmin je verteld?' dwong hij zichzelf te vragen. 'Niks dat ik diep van binnen niet wist.' Rayan's hart sloeg een slag over. Was het dan toch geen droom en gebeurde dit echt? Geloofde Issam hem? Geloofde Issam dat hij niet tussen hem en Dounia was gekomen? Geloofde hij dit zonder dat hij de rest van het verhaal kende? Vertrouwde Issam hem zonder enig verder bewijs?'Het spijt me voor alles,' zei Issam na een lange stilte. 'Ik heb je al deze jaren vals beschuldigd. Ik kan je niet zeggen hoezeer dit mij spijt. Ik heb je jarenlang van verraad beschuldigd. Ik heb ervoor gezorgd dat er een kloof tussen ons ontstond. Jaren heb ik gedacht dat jij hier verantwoordelijk voor was, maar dat is niet zo, ik was het. Het spijt me voor alles Rayan. Het spijt me voor mijn gebrek aan vertrouwen.'Rayan slikte een brok weg en begon te spreken. 'Het spijt mij ook Issam.' 'Het hoeft jou voor niks te spijten.' 'Nee, het spijt me wel. Ik heb de dingen ook niet altijd even slim aangepakt.' Het was een hele tijd stil. Het was een stilte waarin zonder woorden de dingen op hun plek vielen. Het was de tijd van vergiffenis. Ze keken elkaar aan. De broers vielen elkaar toen in de armen. De Ranislanski broers hadden elkaar terug gevonden. De juiste woorden waren er niet om duidelijk te maken hoeveel dit voor beiden betekende.'Ik moet weten wat daar gaande is. Straks doen ze elkaar nog wat. Straks...' Yasmin wist geen woord meer uit te brengen toen ze haar broers in een omhelzing aantrof. Dalila kwam haar achterna. 'Ik ben ervan overtuigd dat er niks aan de hand is. Ik...' Ook Dalila viel stil toen ze Rayan en Issam zag staan. Haar blik ging naar Yasmin. Haar ogen hadden zich met tranen gevuld. Dalila ging naast haar staan en sloeg een arm om haar schouder heen. Rayan en Issam draaiden zich om. 'Is mijn droom uitgekomen?' vroeg Yasmin met trillende stem. Haar broers keken haar glimlachend aan. 'En die van ons zusje,' zei Issam. Yasmin rende op ze af. Lachend omhelsden Rayan en Issam haar tegelijk. Dalila keek met een brede glimlach toe en wilde zich vervolgens uit de voeten maken.'Waar ga je naar toe?' vroeg Rayan toen ze in de deuropening stond. 'Jullie alleen laten.' Rayan schudde zijn hoofd. 'Jij hoort hierbij,' zei hij. 'Hij heeft gelijk,' vulde Issam hem bij. 'Jij bent voor een groot deel verantwoordelijk voor het feit dat ik mijn gezonde verstand heb terug gekregen.' Dalila grijnsde. 'Ranislanski mannen en gezond verstand?' Ze keek hem en Rayan ondeugend aan. Issam en Rayan schoten in de lach.Rayan trok haar tegen zich aan. 'Wij hebben dus geen gezond verstand zeg je?' Er stonden pretlichtjes in zijn ogen te lezen. Met een brede glimlach keek ze naar hem op. Rayan sloeg lachend een arm om haar schouder heen. Met een tevreden blik keek hij om zich heen. Hij vond Issam's blik. Ze deelden een blik van blijdschap. Het was een blik die vertelde dat het allemaal weer in orde was.Er gingen een paar dagen voorbij. Rayan en Issam bouwde langzaam hun band weer op. Voor Rayan was het de grootste prijs dat Issam hem zelf weer was gaan vertrouwen. Issam wist dan ook niks over het geld dat Rayan Dounia had aangeboden. Rayan vond het niet nodig dit te melden. Hij wilde Issam niet kwetsen en hij wist dat hij gekwetst zou raken als hij er achter kwam hoe Dounia precies in elkaar zat.Het was op een vrijdagmiddag, toen Issam in gesprek was met Yasmin, hij er achter kwam dat zijn broer bereidt was geweest tot het uiterste te gaan hem te beschermen.'Rayan is zo blij dat je geen bewijs nodig had,' zei Yasmin vrolijk. Niet begrijpend keek Issam haar aan. 'Hoe bedoel je?' Yasmin die doorhad dat ze zich versproken hield gelijk haar mond. Issam nam haar achterdochtig op. 'Yasmin,' zei hij. Yasmin hief hopeloos haar handen op. 'Oké, jij je zin. Hij had niet gewild dat je er achter zou komen,' zei ze. 'Waar moet ik niet achterkomen?' 'Dat hij Dounia geld had aangeboden om uit jouw leven te verdwijnen.' Issam trok bleek weg.'Hoe bedoel je?' Yasmin wilde hem geen pijn doen, maar hij had recht om de waarheid over Dounia te kennen. 'Rayan had altijd vermoedt dat Dounia achter je geld aan zat. Door haar geld aan te bieden kon hij hier achter komen. Als Dounia het geld niet zou aannemen zou dit betekenen dat Rayan het bij het verkeerde eind had, zoniet, dan betekende het dat hij gelijk had...' 'En hij had gelijk,' zei Issam met zachte stem.'Ze is op zijn voorstel in gegaan,' zei Yasmin voorzichtig. Het deed haar pijn dit toe te geven omdat ze wist dat het hem pijn deed. Als een gekooid dier begon Issam heen en weer te lopen. 'Waarom heeft hij me dat nooit verteld? Hij had zijn onschuld kunnen bewijzen.' Yasmin wende haar blik af. Het begon Issam te dagen. 'Maar dat wilde hij niet omdat hij wilde dat ik op hem zou vertrouwen, dat is het toch?' Yasmin keek naar hem op.'Inderdaad, hij had je de verzilverde check kunnen laten zien en dan had je hem geloofd, maar hierdoor zou de kloof tussen jullie niet zijn verdwenen, deze zou waarschijnlijk alleen maar groter zijn geworden. Dus heeft hij jaren gewacht.' 'Hij heeft jaren gewacht en met mijn haat geleefd,' zei Issam zacht.'Hij heeft jaren gewacht op de dag dat ik hem wél zou vertrouwen. Hij heeft me altijd in bescherming genomen en ik heb hem alleen maar verwijten gemaakt.' 'Je kon het niet weten.' 'Ik hád het moeten weten.' Issam voelde zich schuldig. Als hij maar een klein beetje verder had gekeken dan had hij er niet zo'n puinhoop van gemaakt.'Ik heb er wel een potje van gemaakt zusje.' 'Rayan verwijt je niks.' 'Dat moet hij wel. Ik heb al deze jaren gedacht het beter te weten. Ik had echter moeten weten dat hij me zoals gewoonlijk had proberen te beschermen. Ik had het moeten weten Yasmin.' 'Je was gekwetst.' 'O, absoluut, maar ik heb het alleen maar erger gemaakt.' 'Zoals ik al zei, hij neemt het je niet kwalijk.''Waarom heeft hij het me niet verteld, toen het weer goed kwam bedoel ik.' 'Omdat hij vond dat het in het verleden lag. Hij wilde je niet kwetsten.' Issam schudde ongelovig zijn hoofd. 'Ik ben geen klein jongetje Yasmin. Ik kan de waarheid heus wel aan.' 'Daar twijfelt hij ook niet aan, maar je weet hoe hij is.' Issam glimlachte. 'De grote beschermende broer.' Ook Yasmin glimlachte.'Ik begrijp niet hoe hij het doet,' zei Issam. 'Hij neemt zoveel hooi op zijn vork. Hij wil ons allemaal beschermen. Beba, yemma, jou, mij, Dalila.' 'Hij ziet jou niet als zijn mindere Issam.' 'Dat weet ik. Hij heeft het beste met me voor, dat is altijd zo geweest.' Issam knuffelde Yasmin.'Je had het moeten laten weten,' viel Issam met de deur in huis toen Rayan thuis kwam. 'Hoe bedoel je?' 'Dounia en het geld dat je haar had aangeboden.' Rayan knikte en legde zijn koffertje neer.'Ik heb met het oog op jouw welzijn gehandeld.' Issam schudde ongelovig zijn hoofd. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik weet dat je bedoelingen oprecht zijn.' Opgelucht haalde Rayan adem.'Ik wilde je niet kwetsen, daarom heb ik het je niet verteld.' 'Ik kan tegen een stootje Rayan.' 'Dat weet ik en daar twijfel ik ook geen moment aan. Ik wilde je gewoon...' 'Beschermen,' maakte Issam de zin voor hem af. Rayan knikte.'Denk je nog wel eens aan haar?' vroeg Rayan voorzichtig. 'Ik ben haar nooit vergeten. Jaren hield ik mezelf voor dat het jouw schuld was. Ik wist dat zij niet onschuldig was, maar door jou de schuld te geven hoefde ik de waarheid niet onder ogen te zien. Ik zie nu in hoe ze echt is.' 'Dat spijt me,' zei Rayan. Issam schudde zijn hoofd.'Jij kunt er ook niks aan doen dat zij zo in elkaar zit.' 'Ben je haar nooit meer tegen gekomen?' 'In de eerste week dat ik weer in het land was.' 'En, wat deed dat met je?' 'Dounia ligt in het verleden,' zei Issam vastberaden. 'Het wordt tijd om vooruit te kijken. Ik had niet gedacht dat jij ooit een rolmodel zou zijn in de liefde grote broer,' plaagde Issam. Rayan glimlachte.'Wat jij en Dalila hebben is zeldzaam. Het doet je beseffen dat je eigenlijk nooit met minder genoegen moet nemen.' 'Ik verbaas mezelf,' vertrouwde Rayan hem toe. 'Als ik met haar ben herken ik mezelf niet. Het grappige is dat ze zich niet eens van haar macht bewust is.' Issam glimlachte.'Ze zou er ook nooit misbruik van maken. Dalila is er één uit duizenden.' 'Dat is ze absoluut.' 'Heb je nog iets van Sabrin gehoord?' vroeg Issam. 'Ze was een keer op kantoor. Kathy was slim genoeg haar niet door te laten.' Issam glimlachte.'Ik ben blij dat mijn pogingen tussen jullie in te komen niet zijn gelukt,' zei hij ernstig. 'Net zo min als die van Sabrin. Heb je haar ook niet meer gesproken.' 'Jawel.' 'En?' 'Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik niet van haar avances ben gediend.' Issam knikte. 'Ik moet zeggen dat ik haar ook niet meer heb gesproken.' Rayan grinnikte.'Dat is maar goed ook. Dalila is niet zo van haar gecharmeerd.' Issam lachte. 'Gelijk heeft ze. Het is een slimme dame. Die heeft ook wel door wanneer haar terrein door ongevraagde gasten wordt belaagd.' Rayan grijnsde.'Ben je al iets meer te weten gekomen over Marwan en Anouar?' Rayan zuchtte diep. 'Marwan kan overal en nergens zijn. En Anouar... We hebben geen idee naar wie we op zoek zijn, dus dat kan nog een hele tijd duren.' 'Wat ga je doen wanneer je hem hebt gevonden?' 'Laten we het erop houden dat hij zijn kans heeft gehad.' Issam lachte. Hij wist genoeg. 'En Jordan?' Rayan keek Issam tevreden aan. 'Ik ken die blik, wat heb je gedaan?'