Like a child Deel1 #Voltooid

79

Wat vooraf ging... Met zijn duim streek hij over haar onderlip toen ze elkaar loslieten. 'Als je het maar niet waagt.' Dreigend keek ze hem aan. 'Wat is er? Mag ik niet zeggen, ik zei het toch.' Ze gaf hem een harde stomp. 'Je bent een rotzak Ranislanski.' Met een stralende glimlach keek ze hem aan. En op dat moment zwaaide de deur open en kwam Jordan Schot binnen. De tijd leek stil te staan. Vaag merkte dat Dalila dat Kathy hem achterna kwam gerend en dat Rayan haar toeknikte dat het oké was. Dalila kon zich niet bewegen. Ze kon geen woord uitbrengen en bleef hem met grote ogen aanstaren. Hij staarde terug, net zo sprakeloos en ontdaan. Hij weet het dacht ze. Hij weet dat ik zijn dochter ben... Langzaam verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Ze wist niet hoe ze op het gebaar moest reageren. Maar ze wist wel dat het haar bang maakte. Bang, en opgewonden tegelijk. Ze verafschuwde dat gevoel. Ze wilde helemaal niet nieuwsgierig naar deze man zijn. Niet de man die zo wreed was. Niet de man die voor zoveel ellende had gezorgd. Maar deze man was wel haar vader. Op het moment dat ze er achter was gekomen dat hij haar vader was had het gevoel van nieuwsgierigheid moeten verdwijnen, maar dat was niet gebeurd. Het stukje dat snakte naar contact met haar biologische vader was niet verdwenen. Ze was boos op zichzelf. Ze moest dit helemaal niet ervaren. Ze moest deze man zover mogelijk bij haar uit de buurt houden. En toch maakte ze het zichzelf moeilijk door nieuwsgierig naar hem te zijn. Ze maakte het zichzelf vooral moeilijk door nog altijd een band te willen met haar biologische vader te willen... Ze kon er niks aan doen. Het plotselinge nieuws had niks aan haar gevoelens afgedaan, hoe ze deze ook verafschuwde. Rayan legde zijn handen op haar schouders. Ze keek hem aan en voelde zich van binnen verscheurd. Daar stond haar vader, de man die hij haatte. En dicht bij haar stond de man van wie ze hield. Rayan zou het niet pikken. Hij zou gruwelen als hij wist welke gevoelens er door haar heen gingen. 'Wat brengt jou hier?' vroeg Rayan kalm. Jordan ontwaakte uit zijn trance. 'Ik was hier voor jou, maar nu...' Zijn blik gleed naar Dalila. 'Ik ben heel blij dat ik besloten heb vandaag te komen. Ik zie mijn dochter.' Terwijl hij deze woorden uitsprak keek hij haar in de ogen aan. Dalila voelde dat Rayan zich spande. 'Ik denk wel dat je me had verwacht.' Rayan knikte. 'Ik wil een DNA test,' zei hij. Jordan knikte. 'Uiteraard.' Rayan sprak met zoveel kalmte, maar Dalila wist dat het slechts schijn was. Hij stond op het punt uit te barsten. Jordan keek Dalila aan. 'Het nieuws is... Ik heb het nooit geweten. Je moeder heeft het me nooit verteld.' 'Dat weet,' fluisterde Dalila. 'Ik...' Ze wist niet wat ze moest zeggen tegen deze onbekende man die toch wel haar vader was. Jordan liet zijn blik over haar en Rayan glijden. Rayan die de afkeurende blik in zijn ogen zag lachte zacht. 'Wat is er Jordan? In schok?' Jordan vouwde zijn handen ineen. De spanning was om te snijden. Dalila voelde zich niet op haar gemak en keek Rayan aan. Hij knikte haar geruststellend toe en streek een lok haar uit haar gezicht. Ze glimlachte en stond op. Rayan volgde haar voorbeeld. 'Je weet de uitgang te vinden,' zei Rayan tegen Jordan. Deze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen op. 'En jij denkt dat ik ga Ranislanski. Dat meisje is mijn dochter. We hebben jaren van elkaar moeten missen. Ik ben hier niet om me weg te laten sturen. Ik ben hier omdat ik je duidelijk wil maken dat je me niet bij mijn dochter kunt weg houden.' Dalila rilde over haar lichaam. De woorden maakten haar bang, de woorden maakte haar blij, de woorden verwarde haar. Ze keek naar Rayan. Zijn ogen schoten vuur. Dit gaat nooit werken besefte ze toen. Jordan en hij... Dit kon nooit goed aflopen. Alle ogen waren op Dalila gericht. Werd er nu van haar verwacht dat ze zou reageren? Ze wist niet wat ze moest zeggen. Hoe reageerde ze op het nieuws van Jordan? Rayan moest al zijn geduld bewaren kalm te blijven. Hij wilde dat zelfvoldane lachje van Jordan's gezicht vegen. En tegelijkertijd wilde hij ook Dalila hier tegen beschermen. Hij pakte zijn telefoon. Eventjes later verscheen Issam in zijn kantoor. Met een moordlustige blik keek deze Jordan aan. Isam's blik ging daarna naar zijn broer. Rayan stond op het punt te ontploffen. 'Zo, de andere Ranislanski,' zei Jordan spottend. 'Het wordt steeds gezelliger.' 'Ik kan het nog gezelliger maken,' zei Issam gevaarlijk kalm. Wat zou hij hem toch graag bont en blauw willen slaan. Jordan lachte vals. 'Zo, hebben jullie het weer goed gemaakt? Is de rust teruggekeerd in de huizes Ranislanski.' Het enige dat Issam behoede Jordan niet voluit in het gezicht te slaan was Dalila. Met een angstige blik stond ze naar hen te kijken. Ze stond er middenin besefte hij. Dit allemaal moest een hele beproeving voor haar zijn. Zijn broer ging achter haar staan en legde zijn handen op haar schouders. Hij knikte Issam toen toe. Ze wisselden een blik van verstandshouding. Issam begreep het. Rayan wilde het één en ander met Jordan rechtzetten zonder dat Dalila erbij was. 'Ik wil graag dat je Dalila naar huis brengt,' zei Rayan kalm tegen Issam. Issam knikte. Dalila schudde haar hoofd. 'Dat is niet nodig. Remco is mee.' 'Issam brengt je,' zei Rayan vastberaden. Dalila slikte de woorden maar. Dit was niet het moment. 'Verlies haar geen moment uit het oog,' zei Rayan tegen Issam, ervoor zorgend dat alleen Issam dit te horen kreeg. 'Je hebt mijn woord,' zei deze. Angstig keek Dalila Rayan aan. 'Wat ga je doen?' 'Issam neemt je mee naar huis,' was zijn antwoord. Smekend keek ze hem aan. 'Alsjeblieft, doe niks roekeloos.' Teder streek hij over haar gezicht. 'Ik zou alles voor je doen,' fluisterde hij. En dat was waar ze nu bang voor was. Hij zou nergens voor terug deinzen. 'Ga nu maar,' zei hij en drukte een kus op haar voorhoofd. Jordan keek toe en wilde haar bij hem vandaan trekken. Rayan trof zijn blik. De blikken die de twee mannen wisselden ontgingen Dalila, dat was misschien ook maar beter. Eén van hen zou aan het kortste eind trekken. De vraag was nu wie dat zou zijn: Rayan Ranislanski of Jordan Schot? Wie zou als winnaar, of juist als verliezer, uit de strijd komen?
Dalila ontmoette Jordan's blik. Hij glimlachte naar haar. 'Tot snel weer meisje.' Verward keek ze hem aan en ging toen Issam achterna. Remco was verbaasd Issam te zien. 'Ik breng haar naar huis,' liet Issam hem weten. Deze knikte. 'Verder alles in orde?' 'Laten we het hopen Remco, laten we het hopen.' Zonder een woord te zeggen stapten ze in. Issam startte de auto en reed weg. 'Hij is niet dom,' zei Issam op een gegeven moment. Dalila's ogen stonden angstig. 'Ik weet het, maar ik ben zo bang. Ik ben zo bang voor wat hij zou kunnen doen.' Issam knikte. 'Ik hoef je niet meer uit te leggen hoe mijn broer in elkaar zit Dalila. Dit is wie hij is en dat zal nooit veranderen. Ik hoop dat je hier mee kunt leven.' 'Ik houd van hem,' zei ze zacht. Issam glimlachte. 'Hoe eerder je accepteert dat hij is zoals hij is, hoe beter.' 'Dat heb ik ook. Maar... Bijna elke dag vraag ik me af wat het dit keer is dat hij zal doen.' 'Ik ken het,' zei Issam. 'Ben jij er nooit bang voor?' vroeg Dalila voorzichtig. 'Dat hij iets zal doen dat niet meer terug te draaien valt. Dat dit helemaal verkeerd zal aflopen.' Issam's hart miste een slag. Ze verwoorde zijn gedachtes maar al te goed. 'Natuurlijk ben ik er bang voor, het is mijn broer.' Dalila glimlachte. 'Je hebt niet zo'n hekel aan hem als je hem wilt doen geloven, is het niet?' 'Ga je nu ook door mijn gedrag heen prikken?' Niet begrijpend keek ze hem aan. 'Ik weet niet of je het door hebt lieve Dalila, maar die broer van mij is als was in je handen. En nu ben jij mij aan het analyseren.' Ze glimlachte. 'Ach ja, de Ranislanski mannen zijn heel interessant. Hij houdt van je Issam en het wordt hooguit tijd dat je hier je ogen voor opent.' 'Ik begrijp hem,' zei Issam. 'Hoe bedoel je?' 'Rayan, ik begrijp waarom hij als een blok voor je is gevallen. Je durft tegen hem in te gaan, net zoals je dat nu bij mij doet. Je laat je niet door hem intimideren, net zo min als je je door mij laat intimideren.' 'We willen toch niet dat jullie naast jullie schoenen gaan lopen,' zei ze. Issam schoot in de lach. 'Ik neem genoegen met de rol van beschermende zwager,' zei hij toen. Vragend keek Dalila hem aan. Issam trok zijn wenkbrauw op. 'Je dacht toch niet nog van hem af te komen? Nee, je zit voor de rest van je leven aan hem vast.' Dalila's hart maakte een sprongetje. 'Zover zijn we echt niet Issam.' 'De rol van zwager is me op het lijf geschreven,' zei hij vastberaden. 'Mijn broer is een slimme man Dalila, die weet echt wel wat hij doet. Net zoals hij dat wist toen hij mij beval uit je buurt te blijven.' Met grote ogen staarde ze hem aan. 'Kijk niet zo geschokt. Hij zal elke concurrentie uit de weg ruimen. Al heb ik nooit een serieuze bedreiging gevormd.' 'Nee, jij wilde hem slechts dwars liggen,' zei Dalila plagend. 'Nou, wat er tegenover stond was ook niet bepaald demotiverend.' Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze hem aan. Issam lachte. 'Ik weet waar mijn plek is Dalila. Ik doe je slechts een compliment.' 'Weet je Issam, je bent eigenlijk niet eens zo'n rotzak.' Hij grinnikte. 'Hij houdt van je,' zei Dalila. Issam wende zijn blik af. 'Er is teveel gebeurd.' 'Het is nooit te laat.' 'Heeft hij het je verteld?' vroeg Issam verbaasd. Dalila knikte. Issam begreep het niet. Als ze de waarheid kende moest ze toch ook weten dat Rayan hem had verraden? En toch bleef ze hem trouw...? 'Het is nooit te laat,' herhaalde Dalila. 'Ik weet dat niet alles is wat het lijkt.' Issam staarde voor zich uit. 'Het is nooit te laat voor twee broers die van elkaar houden Issam.' 'Voor mij en Rayan wel.' 'Juist niet voor jullie. Jullie Ranislanski mannen zijn trots. Maar voor zover ik weet heeft trots nog nooit iemand gelukkig gemaakt.' 'Hoe kom jij aan zoveel wijsheid?' 'Ach, ik heb mijn momenten.' Glimlachend keken ze elkaar aan. 'Ik kan mijn ogen niet voor het verleden sluiten Dalila.' 'Ik vraag je ook je ogen te openen.' 'Wat probeer je me duidelijk te maken?' 'Dat moet jezelf uitzoeken Issam, maar ik weet dat hij van je houdt en diep van binnen weet jij dat ook.' Hier wist hij niks op te zeggen. Issam parkeerde de auto. Ze stapten uit en liepen het huis binnen. 'Moet jij niet terug naar je werk?' vroeg Dalila. 'En dan levend gevild worden door Rayan? Ik mag je niet uit het oog verliezen.' Dalila boog haar hoofd. 'Hij vindt dat ik beschermd moet worden tegen mijn vader.' 'Omdat dit ook moet,' zei Issam voorzichtig. Yasmin voegde zich bij hun en was geschokt te horen over het bezoek van Jordan. 'Ze zijn nu samen,' fluisterde Dalila. Er hoefde niet meer gezegd te worden. Allemaal wisten ze dat dat gesprek geen vriendelijk gesprek zou worden.