Like a child Deel1 #Voltooid

128

Wat vooraf ging...'Na het verhaal van Antonio Santos hebben we contact met de broers opgenomen,' zei Alexander. 'Ze hebben de arme man aan miljoenen opgelicht. De broers hebben het hele verhaal zoals verwacht uiteraard ontkend. Er zijn alleen genoeg bewijzen die het tegendeel bewijzen. Het is nog iets dat we in de zaak tegen ze kunnen gebruiken.' Rayan knikte. Hoe langer het lijstje, hoe beter dacht hij.'Dit is dus de locatie?' Dalila keek om zich een. Rillingen liepen over haar lichaam. Het zag er nog precies hetzelfde uit. Er was helemaal niets veranderd. Ze stond stil en ging terug in de tijd.Het was een regenachtige dag geweest. In één oog opslag had ze gezien dat de locatie perfect was. Dalila had weer snel weg willen gaan omdat er meerdere zaken waren die haar aandacht nodig hadden. Dalila was echter ook nieuwsgierig ingesteld. Op het moment dat ze de deur had gezien die haar uiteindelijk een nachtmerrie in zou leiden had ze niet weg gekund voordat ze had gezien wat er achter die deur school ging. Nu betreurt ze dat besluit. Nee, dat was niet helemaal waar. Door het openen van die deur was er een andere deur voor haar open gegaan. Ze had immers de man ontmoet van wie ze zielsveel was gaan houden. De man die alles zou doen om haar te beschermen.Dalila werd opgeschrikt door een onverwacht geluid. Haar blik schoot naar de deur. Dit keer, wat zou er dit keer afspelen? Haar blik ging naar Rediouan.'Wat vind je ervan?' 'Hmm, er kan veel gebeuren met de locatie. De ligging baart me alleen zorgen.' 'Waarom is dat?' 'Het is vrij afgelegen.' Rediouan besloot zijn masker dan eindelijk af te doen en begon sluw te lachen.'Dat is ook de hele bedoeling,' zei hij. Dalila besloot zoals afgesproken zich voor het domme te houden. 'Hoe bedoel je?' Rediouan lachte. 'Het is juist ook de bedoeling dat de locatie afgelegen ligt.' 'Is daar een speciale reden voor?' 'En of die er is.' 'En die reden is?' 'Jij.' 'Ik?' vroeg Dalila met gespeelde verbazing. 'Wat heb ik er in vredesnaam mee te maken?' Rediouan keek haar sluw aan.'Omdat jij alles weet.' 'Ik weet alles, hoe bedoel je?' 'Je weet wat er zich een paar jaar geleden in dit pakhuis heeft afgespeeld?' Fronsend keek Dalila hem aan. 'Ik ben hier nog nooit eerder geweest.' Rediouan lachte hard. 'Dat ben je wel. Je kunt het je alleen niet meer herinneren.' 'Hoe bedoel je?''Rayan heeft je uit de inrichting gehaald omdat je de sleutel tot de waarheid hebt.' Dalila knikte. 'Rayan heeft me inderdaad om die reden daar weg gehaald, maar ik kan me helemaal niets herinneren.' 'Ik wil je geheugen maar al te graag opfrissen,' zei Rediouan. Hij kreeg een boosaardige blik in zijn ogen. Dalila's blik schoot naar de deur toen ze geluiden hoorde.'Daar heeft het zich allemaal afgespeeld,' zei Rediouan. 'Wat is er aan de hand?' vroeg Dalila. Tijd om de druk op te voeren dacht ze. Rediouan glimlachte. 'Heb je dan eindelijk door dat ik eigenlijk niet zo aardig ben?' 'Wat is er aan de hand Rediouan?' vroeg Dalila zo kalm mogelijk. 'Wie zijn hier nog meer?' Rediouan lachte zacht. 'Loop maar mee, dan kun je het met eigen ogen zien.' Dalila keek hem in de ogen aan en volgde hem toen. Ze wist precies wie ze achter die deur zou aantreffen.Rediouan opende de deur. Dalila stond toen oog in oog met de man die zich haar vader noemde en haar oom, beter gezegd, Jordan en Roger. Met geveinsde verbazing keek Dalila ze aan. Sterk blijven. Niets laten blijken. Niet provoceren. Haar blik schoot naar Rediouan.'Wat doen zij hier?' vroeg ze. 'Zij gaan de dingen voor je ophelderen.' 'Ik begrijp het niet.' 'Geduld, dat komt wel,' zei Rediouan. Dalila's blik vond die van Jordan. 'Hallo lieverd,' zei hij zacht. Blijf sterk herhaalde Dalila voor zichzelf.'Wat doen jullie hier?' vroeg ze. 'We hebben Rediouan gevraagd je hierheen te brengen,' antwoordde Jordan. Dalila keek Rediouan aan. 'Jij kent ze?' 'Natuurlijk, we zijn al jaren partners. We willen allemaal Rayan vernietigen.' Ondanks het feit dat Dalila de waarheid kende, schrok ze toch van de haat die in zijn stem klonk.'Ik begrijp het niet.' Rediouan zuchtte diep. Hij had een geërgerde blik in zijn. 'Kijk om je heen dame. Je vader en oom staan hier.' 'Dat heb ik gezien, maar wat is jouw rol hierin?' 'Zoals ik net al zei, we zijn partners.' Hij leek er erg trots op te zijn de woorden uit te spreken. 'Partners,' herhaalde Dalila zwakjes. 'Jullie werken samen?' 'Bingo,' zei Rediouan. 'Je hebt het eindelijk door.' 'Jij werkt met ze samen?' vroeg Dalila ongelovig. 'Je werkt met ze samen, om Rayan, je eigen bloed, te vernietigen?' Rediouan kreeg een ongemakkelijke blik in zijn ogen.'Ik had het ook anders gewild, maar die verdomde Rayan. Het is allemaal zijn eigen schuld! Moest hij maar niet zo machtig en sterk zijn! Alles behoort mij toe!' Er verscheen een wazige blik in zijn ogen. Al die tijd dat zij ervan beschuldigd was gek te zijn, had eigenlijk Rediouan met de eer moeten strijken, ging het door haar heen. Hij was gek. Dit idee beangstigde haar. Gekke mensen dachten niet rationeel. Gekke mensen waren gevaarlijk.'Hij heeft je nooit iets gedaan,' zei Dalila. 'Hij houdt van je.' 'Begrijp me niet verkeerd mooie dame, maar ik houd ook van mijn neef. Hij is alleen teveel, begrijp je?' Nee, dat begreep ze niet. Er ontstond een diepe razernij in haar. Rayan had hem altijd het beste gegund. Hij verdiende dit helemaal niet!'Hij zal erg gekwetst zijn wanneer hij erachter komt,' zei Dalila zacht. Rediouan begon te lachen. 'Dat weet ik. Rayan vertrouwt me blind. Hij zal straks dan ook erg verrast zijn.' Nee, jullie zullen verrast zijn dacht ze. Dalila keek Jordan en Roger aan, met een kille blik in haar ogen.'Wat doen zij hier?' Rediouan lachte. 'Dat kun je ze liever zelf vragen.' Jordan deed een stap haar richting op. 'We gaan het heel fijn hebben lieverd. We gaan naar een verre plek zodat we elkaar eindelijk eens kunnen leren kennen.' Met een blik van afschuw keek Dalila hem aan.'Is het misschien bij je opgekomen dat ik wellicht helemaal niet met je mee wil?' Jordan voelde zich niet op zijn gemak na haar vraag. 'Krijg ik nog antwoord?' vroeg Dalila ongeduldig. 'Natuurlijk heeft hij daar aan gedacht,' antwoordde Roger in Jordan's plaats. Dalila wende zich tot hem. 'En, hoe dacht hij het probleem dan te verhelpen?' 'Ze nemen je gewoon mee,' mengde Rediouan zich in het gesprek. Roger en Jordan wierpen hem een dodelijke blik toe. Geschrokken keek Dalila ze aan.'Is dat waar?' Geen antwoord. 'Jordan, is dat waar?' vroeg Dalila dwingend. 'Het is allemaal de schuld van Ranislanski!' barste Jordan bitter los. 'Als hij ons gewoon een kans had gegeven was geen van dit gebeurd.' Dalila trok een muur om zich heen. Ze rechtte haar rug en keek hem minachtend aan.'Nee, het is zijn schuld helemaal niet. Als jullie hem met rust hadden gelaten was dit nooit zover gekomen. Als jullie hem niet jaren geleden de oorlog hadden verklaard had het nooit zover hoeven komen.' 'Hij is niet onschuldig in dit geheel,' zei Roger.'O, hij zal absoluut zijn aandeel hebben gehad,' zei Dalila. 'Maar wij allemaal hier weten dat jullie de zaken alleen maar erger hebben gemaakt.' Haar blik ging naar Jordan. 'Heb dus nooit meer het lef hem de schuld te geven!' Jordan hief zijn handen op.'Als je eens rustig wordt...' 'Ik ga helemaal niet rustig worden!' onderbrak Dalila hem fel. 'Ik blijf hier geen minuut langer.' Zoals verwacht werd ze tegenhouden. Rediouan pakte haar bij de arm vast. 'Helaas kan dat niet,' zei hij. 'Je vader heeft grote plannen voor jullie, je oom ook. Je kunt dus helaas niet weg. Aangezien ik er ook mijn voordeel in heb wanneer jij straks hier ver vandaan bent, moedig ik dit juist alleen maar aan.' Met grote ogen keek Dalila Rediouan aan.'Waarom heb jij hier je voordeel in?' Rediouan keek naar Roger en Jordan. 'Zullen we het haar maar vertellen.' Zijn ogen glinsterden. 'Doe maar nog niet,' zei Jordan. Nieuwsgierig keek Dalila Rediouan aan. 'Wat is er dan?' Rediouan knipoogde naar haar. Waarom was het haar niet jaren terug opgevallen dat hij knettergek was? Ze kon zichzelf met de wetenschap troosten dat niemand dit had geweten, zelfs niet zijn familie.'Voordat ik het je vertel zal ik je toch moeten vastbinden.' Rediouan's blik ging naar een stoel die in midden van de ruimte was geplaatst.'Dat doe je niet,' zei Jordan. Rediouan keek Jordan met een blik aan die hem vertelde dat hij hem maar dom vond. 'Natuurlijk wel. Ik weet niet of je het door hebt Jordan, maar die dochter van jou kan er niet zo goed tegen wanneer haar wordt verteld wat ze moet doen. Wat dat betreft is ze geen spat veranderd, om dus onaangename verassingen uit de weg te gaan, neem ik wat maatregelen. Je wilt toch niet dat ze je ontglipt?' De woorden gaven de doorslag. Jordan knikte. Met een vernietigende blik keek Dalila hem aan. Jordan wende zijn blik af omdat hij het niet aan kon zien dat ze zo naar hem keek. Heel snel zal het allemaal anders zijn zei hij tegen zichzelf. Straks zou het allemaal anders zijn. Hier hield hij zich aan vast.Zonder tegen te sputteren liet Dalila zich vastbinden. Roger en Jordan keken toe. Het zou niet verstandig zijn Rediouan kwaad te maken dacht ze, althans, nog niet.Dalila hief haar kin de lucht in. 'Kom maar op met je verhaal.' Rediouan sprong voor haar neus en wees met zijn wijsvinger naar zichzelf, met een troste blik in zijn ogen. 'Kijk naar Anouar liefje.' Als de situatie niet zo hachelijk was geweest, zou het komisch zijn.