Like a child Deel1 #Voltooid

81

Wat vooraf ging...De mannen keken elkaar aan. Geen van hun was van plan toe te geven. Jordan knikte toen en liep naar de deur. 'Ik ben niet van plan te verliezen Ranislanski.' 'Ik ben van plan niks van je heel te laten Schot. Aan verliezen doe ik niet. Dalila heeft haar thuis gevonden.' Ze keken elkaar voor een laatste maal aan. Jordan vertrok toen. Het was een strijd om liefde en er kon maar één de winnaar zijn.Dalila sprong op toen Rayan thuis kwam. Ze keken elkaar recht in de ogen aan. Hij wist dat ze het liefst wilde horen dat Jordan en hij het niet nog erger hadden gemaakt, maar dat kon hij haar niet vertellen. Dat zou een leugen zijn. Jordan en hij hadden elkaar nogmaals de oorlog verklaard.'En?' vroeg ze met trillende stem. 'Wat denk je zelf.' Ze boog haar hoofd. 'Dat dacht ik al,' zei ze zacht. 'En, wat vind je daar van?' De spanning was om te snijden. 'Wat moet ik ervan vinden Rayan? Je weet zelf dat ik had gewild dat het anders was.' Hij knikte en wende zich tot Issam.'Bedankt.' 'Geen punt, zoals ik al tegen Dalila zei, de rol van beschermende zwager past veel beter bij me.' Rayan keek hem verrast aan. Er verscheen vervolgens een glimlach op zijn gezicht. Rayan keek naar Dalila die haar blik naar de grond had afgewend. 'Wat is er?' vroeg hij haar. 'Dat broertje van jou,' mompelde ze. Zijn blik werd donker. 'Ik ben niet van plan je te laten gaan.' Ze staarde hem met grote ogen aan. Had ze dan niet door dat hij onvoorwaardelijk van haar hield? Dat hij haar niet zou laten gaan. Dat hij zelfs haar vader hiervoor kapot zou maken. Hij ging naast haar staan en sloeg zijn arm om haar schouder heen.Yasmin keek glimlachend toe. De vraag waar dit hen naar toe zou leiden, bleef. Niemand kon antwoord geven op die vraag. Het antwoord zou wellicht te schokkend zijn. Diep van binnen wist ze namelijk dat dit geen happy ending zou worden. De vraag was alleen voor wie dit nu precies gold. Ze sloeg de sombere gedachte van zich af en keek naar hen. Ze wist veel dingen niet, maar ze wist wel dat Rayan en Dalila bij elkaar hoorden. Issam stond met een peinzende blik naar hun te kijken. Hij trof Yasmin's blik en glimlachte. Ze was zo blij. Rayan en hij waren elkaar niet in de haren gevlogen. Issam ging naast haar staan en sloeg een arm om haar schouder heen. 'Ik maak me zorgen om hem,' fluisterde ze. 'Rayan is een taaie lieverd.' 'Dat weet ik, maar aan het eind van de dag is hij ook maar mens.' 'Een veel sterkere persoon dan velen van ons Yasmin.' Verwonderd keek ze hem aan. Ze had niet gedacht die woorden nog ooit uit zijn mond te horen. 'Ik weet het,' zei Issam zacht die haar blik zag.Rayan keek vragend hun richting op. 'Waar hebben jullie het over?' vroeg hij. 'Yasmin maakt zich zorgen om je.' Rayan knikte. Wat zou hij graag van hem horen dat hij dat ook deed. Wat wilde hij graag dat hij ervoor Issam toedeed. 'Over mij moet je je geen zorgen maken Yasmin.' Dalila gaf hem een harde stomp. Verbaasd keek Rayan haar aan. Haar ogen stonden woest. 'Nee, laten we ons vooral geen zorgen maken om Rayan. Wat kan hem nou gebeuren, hè. Af en toe ben je toch ook zo stompzinnig!'Issam en Yasmin keken grinnikend toe. Heerlijk hoe ze hem aanpakte. Rayan had een geamuseerde blik in zijn ogen toen ze klaar was met haar relaas.'Waag het niet te lachen Ranislanski. Ik ben niet in de stemming.' Rayan lachte hard en sloeg zijn armen om haar middel. 'Dat temperament van jou zorgt ervoor dat er leven in de brouwerij komt.' Ze stak haar kin in de lucht. 'Denk maar niet dat ik nu toegankelijker wordt.' Rayan knipoogde naar haar. Al snel verscheen er een glimlach op haar gezicht.'En daarom horen ze bij elkaar,' fluisterde Yasmin tegen Issam. 'Moet je naar ze kijken. Ik heb nog nooit twee personen gezien die zo intens veel van elkaar houden Issam. Ik heb het zien gebeuren. Ik heb hun liefde zien groeien, en dat zie ik nog iedere dag.' 'Ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld,' zei Issam. Zijn blik bleef op Rayan en Dalila gericht. Yasmin had gelijk, ze hielden van elkaar.