Like a child Deel1 #Voltooid

30

Wat vooraf ging… De gedachte dat hij zijn doel door de dame met haar groene ogen uit het oog zou verliezen, maakte hem razend, ten opzichte van zichzelf, en ten opzichte van haar. Hij was niet zover gekomen om nu nog te falen. Hij gaf een laatste krachtige stoot tegen de hangmat en verliet toen de fitnessruimte. ‘En, wat ben je allemaal te weten gekomen?’ Rayan luisterde aandachtig naar wat zijn privé detective allemaal te melden had. Hij had opdracht gegeven onderzoek naar Dalila te doen, dit had hij jaren geleden ook gedaan. Maar ze waren nu jaren verder en je wist het maar nooit… Ze waren elkaar deze afgelopen dagen uit de weg gegaan. Hij was nog altijd razend. Razend op haar en op zichzelf. De informatie die hij te horen kreeg verschilde niet van de informatie van jaren geleden, op één ding na… Hij was geschokt door het nieuws dat hij te horen kreeg. De dame… Hij balde zijn handen tot vuisten. De rest van de dag kwam hij met moeite door. Het liefst sprong hij in zijn auto en reed hij in hoog tempo naar huis. Het was niet zo dat hij stond te popelen haar het nieuws te brengen, maar hij wilde het zo snel mogelijk achter de rug hebben. De eerste die hij tegen kwam toen hij dan eindelijk thuis kwam, was zij. Ze bleven beiden staan en keken elkaar aan. Hij las de woede in haar ogen. ‘We moeten praten,’ zei hij toen ze aanstalten maakte verder te lopen. ‘Echt? Wat is het dit keer dat je me te melden heb?’ ‘Dat merk je straks wel.’ Zonder nog een woord te zeggen liep hij weg. Tijdens het eten liet ze zich niet zien. ‘Waar is ze?’ vroeg hij Yasmin. Deze zuchtte diep. ‘Ze heeft gewoon een naam weet je nog. Om antwoord op je vraag te geven, ze heeft geen honger. Wat is het nou weer tussen jullie? Ik kreeg juist het gevoel dat het beter ging.’ ‘Tussen mij en Dalila zal het nooit beter gaan.’ Yasmin schudde haar hoofd. ‘Dat komt omdat jullie beiden vast blijven klampen aan zaken die er eigenlijk helemaal niet toe zouden moeten doen. Jij zou haar niet moeten wantrouwen, en zij zou jou hier niet voor moeten haten. Jullie maken het ingewikkelder dan het is.’ ‘Nee zusje, het is nu eenmaal hoe de zaken ervoor staan. We kunnen wel net doen alsof het er niet is, maar daar wordt niemand vrolijk van.’ ‘En nu?’ ‘Nu niks, al moet ik haar op de hoogte brengen van hetgeen ik heb ontdekt.’ ‘En dat is?’ Yasmin staarde hem geschokt aan toen ze dit hoorde. ‘Maar… maar…’ Ze kon niet uit haar woorden komen, zo ontdaan was ze. Ze kreeg geen hap meer door haar keel.. Ook dit keer zocht hij haar op haar kamer op. Hij deed deur open en stapte naar binnen. Vervolgens deed hij deze dicht. Ze draaide zich naar hem om. ‘Vertel me maar wat er zo belangrijk is.’ ‘Misschien is het beter dat je gaat zitten.’ ‘Ik sta liever, kom maar op met je zogenaamde informatie.’ Ze was er het beste in. Ze was er een prof in hem razend te maken, net als nu. Haar houding haalde hem het bloed onder de nagels vandaan. ‘Ik heb een privé detective ingehuurd die onderzoek naar je heeft gedaan.’ Spottend keek ze hem aan. ‘Dat is geen nieuwe informatie, dat wisten we al.’ ‘Nee, ik heb hem opnieuw opdracht gegeven.’ Er verscheen een kille blik in haar ogen. ‘Waarom verbaast mij dat helemaal niks. Waar haal je eigenlijk het lef vandaan je met mijn leven te bemoeien.’ Ze was furieus. ‘Ik moet weten met wie ik te maken heb.’ ‘Dat wist je toch al. Wanneer heb je besloten nogmaals onderzoek te doen naar de ‘gekke’ Dalila?’ Ze zou hem dat altijd naar het hoofd blijven smijten. Het onderwerp lag nog altijd gevoelig. Ze zou hem nooit zomaar vergeven dat hij haar zo had behandeld. Het zou wellicht altijd tussen hun in blijven staan, het bleef namelijk terug komen. Hoe je het ook wende of keerde, het bleef terug komen. ‘Na onze laatste ruzie,’ was zijn antwoord. ‘O echt, nadat… Na wat eigenlijk? Meneer was opeens weer zijn charmante ik. En wat is het dat je hebt ontdekt politie agentje?’ Ze wilde hem kwetsen. Ze wilde hem net zozeer kwetsen als hij dat net bij haar had gedaan. Ondanks alles… Ondanks alles was hij van mening dat ze niet te vertrouwen was. Het maakt haar woedend, maar vooral kwetste het haar. ‘Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag.’ Ze was er trots op dat ze zo afstandelijk overkwam, het liefst wilde ze hem in klap geven in dat verwaande gezicht van hem. Ze wilde het uitschreeuwen! ‘En? Komt er nog wat van?’ Hij zocht naar de juiste woorden. Hij zocht naar een manier om het nieuws over te brengen. Hij was er zich echter ook van bewust dat er geen manier was waarop hij dit rustig kon overbrengen. Ze zou niks van hem aannemen. Ze was razend. Alles wat hij zou zeggen zou verkeerd vallen. Er zat dan ook niks anders op dan het gewoon te vertellen. ‘De privé detective heeft me precies dezelfde informatie als drie jaar geleden gegeven, maar dit keer had hij vooral de opdracht uit te zoeken hoe het er thuis bij jou aan toe gaat.’ Ze sperde haar ogen wijd open. ‘Hoe bedoel je?’ Ze voelde het. Ze voelde dat dit nieuws haar zou aangrijpen… ‘Wat is het dat hij te melden had?’ Ze deed zich veel stoerder voor dan ze zich voelde. Ze wilde zich tegenover hem niet laten kennen, nu niet, nooit niet. Ze haalde diep adem. ‘Wat had hij te melden?’ vroeg ze nogmaals. Deze afgelopen dagen, en vandaag, had hij haar kunnen wurgen, maar nu, op dit moment wilde hij dat er manier was waarop hij de klap minder hard kon laten aankomen. Hij wilde niet de persoon zijn die haar nog meer pijn zou doen. Hij wilde niet de persoon zijn die haar bestaan nog onzekerder zou maken… Er zat alleen niks anders op. ‘Het spijt me Dalila. De privé detective wist me te vertellen dat je moeder is overleden…’ Op dat moment zou hij er alles voor hebben gegeven die verloren blik uit haar ogen te zien verdwijnen. Hij zou er alles voor hebben gegeven haar niet zo te zien…