Like a child Deel1 #Voltooid

149

Wat vooraf ging...'Verdoe mijn tijd niet met deze onzin,' reageerde Marwan echter afstandelijk. Maryam lachte gemaakt en stond op. 'Vergeef me, voor even vergat ik mijn plaats.' Ze draaide zich om, om weg te lopen, maar bedacht zich. 'Ik heb begrepen dat we elkaar weer in de rechtszaak gaan treffen.' 'Dat klopt.' 'Dit keer zal ik het van je winnen Yasrin.' Marwan trok zijn wenkbrauw op. 'Doe vooral je best.' Met duidelijke afkeur keek ze hem aan. 'Ik ga die arrogantie van jou heel snel verhelpen.' Uitdagend keken ze elkaar aan. Het volgende moment liep ze weg. Marwan zuchtte diep. Zou hij ooit immuun voor haar worden?Issam lachte toen hij zag dat Dalila achter de kleine Rayan aanrende en hem behoede een glas om te gooien. Rayan liet zich met een brede glimlach op zijn gezicht door zijn moeder optillen. Dalila schoot in de lach. Een echte schurk dacht Issam. De kleine Rayan is net als zijn vader een schurk. Zijn blik ging toen naar Aaliyah en Rayan. Aaliyah klom op haar vaders schoot en keek hem vol aanbidding aan. Rayan streelde vertederd over haar zwarte lokken. Issam lachte. Die Aaliyah toch ook. Ze had haar vader helemaal om haar vinger gewonden, precies zoals Yasmin had voorspeld. Er was nog een vrouw op deze aarde die de grote Rayan Ranislanski op zijn knieën kon krijgen. En dan had je nog die schurk van een kleine Rayan. Rayan moet altijd lachen wanneer hij weer iets had uitgehaald. 'Lach jij maar,' reageert Dalila dan vaak glimlachend, waarop Rayan dan weer heel hard moet lachen. Dalila voegde zich met de kleine Rayan in haar armen bij haar man en dochter. Met een brok in de keel keek Issam toe. Het was een prachtig gezin. Issam keek opzij toen Yasmin tien minuten later naast hem kwam staan. Ze had een brede glimlach op haar gezicht. 'Waarom ben jij zo vrolijk?' vroeg Issam. 'Amber is terug!' Issam verslikte zich bijna in zijn cola.'Amber?' Yasmin rolde met haar ogen. 'Ja, je weet wel, Amber. Ze is weer terug. Ze staat daar.' Issam keek de richting waarnaar ze wees. En ja hoor, daar stond Amber. Ze was in gesprek met Rayan en Dalila. Met moeite wende Issam zijn blik af. 'Wanneer is ze aangekomen?' 'Eergisteren.' 'En natuurlijk wilde jij dat ze kwam,' zei Issam droog. 'Doe niet zo onaardig,' reageerde Yasmin lachend. 'Hoe zit het dan met haar werk in het buitenland?' vroeg Issam nieuwsgierig. 'Ze heeft het wel gezien in Amerika,' zei Yasmin. 'Hmm,' reageerde Issam. 'Wat reageren we toch weer leuk,' zei Yasmin. Issam lachte.'Wat wil je dan dat ik anders zeg Yasmin? Er is voor mij geen reden om blij te zijn dat ze terug is.' Verontwaardigd keek Yasmin hem aan. 'Net zo goed dat er ook geen reden is om niet blij te zijn,' ging Issam verder. 'Het doet me gewoon niet veel, of ze nu hier of in Amerika is, ik lig er niet wakker van.' 'Ze is voorgoed terug,' reageerde Yasmin met een stralende glimlach en negeerde zijn woorden.'Dus?' 'Nu is het, na zoveel jaar, dan eindelijk je kans.' 'Mijn kans?' reageerde hij niet begrijpend. Hij wist echter verdomd goed waar ze op doelde. 'Je weet best wat ik bedoel.' 'Ik denk het wel ja, maar ik kan mij toch echt herinneren dat ik heb verteld, even kijken, zo'n vijf jaar geleden nu, vlak voordat Rayan en Dalila trouwde, dat ik niets van haar moet. Dat heb ik ook drie jaar geleden duidelijk gemaakt, met de geboorte van Aaliyah.' Yasmin wuifde zijn woorden weg.'Dat doet er niet toe.' 'Wat is het toch met jou,' zei Issam. 'Waarom moet jij voor koppelaarster spelen? Kan Amber haar eigen zaakjes niet regelen?' Yasmin keek hem woest aan.'Natuurlijk kan ze dat wel. Geloof me, het ontbreekt haar echt niet aan mannelijke aandacht. Ze is intelligent, ambitieus, mooi, liefdevol...' Issam trok zijn wenkbrauw op. 'Liefdevol,' reageerde hij spottend. Met fonkelende ogen keek Yasmin hem aan.'Je zou er nog versteld van staan.' 'Dat zal wel, maar vertel, als ze al deze goede kwaliteiten bezit, waarom zit ze dan zonder man?' 'Dat is nou het probleem.' 'En dat probleem is?' 'Ze heeft mannen afgezworen. Na Zakaria wil ze geen enkele man meer.' Dit nieuws maakt Issam vreemd genoeg ziedend van woede.'Waarom? Houdt ze nog van die eikel.' 'Jij bent gek!' 'Waarom heeft ze de mannen dan afgezworen?' Yasmin zuchtte diep. 'Dat is iets dat je zelf aan Amber zult moeten vragen. Ik kan je wel zeggen dat Zakaria nou niet bepaald een liefdevolle echtgenoot was.' Issam knikte met vernauwde ogen.'Dat had ik haar jaren geleden ook kunnen vertellen. Het is altijd een nietsnut geweest.' 'Dat is waar, maar achter sommige dingen moet je als mens zijnde toch echt zelf achter komen. Men leert door schade en schande.' 'Dat heeft mevrouw met haar gouden ogen ook gedaan,' zei hij droog.'Waarom ben je zo spottend Issam? Oké, ze was jaren geleden bevriend met Dounia. Ze waren in feite beste vriendinnen, maar Amber heeft allang met haar gebroken.' 'Dat weet ik.' 'Dus?' 'Dus niks.' Yasmin zuchtte diep. 'We kennen elkaar allemaal vroeger van school Issam, dat weet ik, maar de tijden zijn veranderd. Iedereen is veranderd.' 'Dat weet ik,' zei hij.'Je bent onmogelijk,' zei Yasmin. Issam lachte teder naar haar. 'Dat weet ik.' 'Ik spreek jou nog,' siste ze hem toe voordat ze naar Remco en hun zoontje ging. Glimlachend keek Issam haar na. Nog zo'n prachtig gezin dacht hij. 'Zo, het glimlacht.' Snel keek Issam opzij. Naast hem was mevrouw met haar gouden ogen komen staan. 'Zo mevrouw is terug,' reageerde hij spottend. 'Nog altijd even aardig merk ik,' zei Amber droog. Haar opmerking amuseerde hem moest hij toegeven. Dit liet hij echter niet blijken.'Wat is jouw probleem toch ook?' 'Waar heb je het over?' vroeg Issam onnozel. 'Je weet best wat ik bedoel. Waarom ben je altijd zo onaardig?' Issam haalde achteloos zijn schouders op. 'Dat zie je verkeerd.' Haar ogen spuwde vuur. 'Nee, dat zie ik niet verkeerd. Ik kan er echt niets aan doen dat ik bevriend was met je liefje Dounia.' Vliegensvlug greep hij haar bij de pols vast.'Geen woord over haar.' Amber stak haar kin in de lucht. 'Want ik raak een gevoelige snaar. Tjonge, het glimlacht en het is nog menselijk ook, wie had dat toch ooit gedacht.' Met samengeknepen ogen keek Issam haar aan. 'Ga niet te ver Amber.' 'Anders wat,' daagde ze hem uit. 'Breng me vooral niet in de verleiding om je dat te tonen.' Met fonkelende ogen keek ze hem aan. Hun aandacht werd toen getrokken door de kleine Rayan die heel hard lachte.Ze keken toe terwijl Rayan zijn zoon omhoog gooide en hem vervolgens opving. De kleine Rayan gierde het uit van de pret. Issam en Amber glimlachten beiden. 'Die broer van je is een geweldige vader.' 'Dat kan je zeker stellen,' zei Issam. Er verscheen een zachte blik in zijn ogen. Dit verwarde Amber. De man had toch helemaal geen gevoel? 'Verwijt het me niet dat ik ooit bevriend was met Dounia.' Verward keek Issam naar haar opzij. Had ze het nou weer over Dounia? Dounia was nu wel de laatste persoon aan wie hij dacht. Hij kon namelijk met alle eerlijkheid tegen zichzelf zeggen dat ze voorgoed verleden tijd was. Hij was verder gegaan met zijn leven. Het breken met Dounia was in feite het beste wat hij ooit heeft gedaan. Hij zou Rayan eeuwig dankbaar zijn dat hij hem had geholpen zijn ogen te openen, al heeft hij de goede bedoelingen van zijn broer voor een lange tijd genegeerd. Hij voelde zoveel woede jegens zichzelf als hij terug dacht aan die tijd. Hij had beter moeten weten. Hij had moeten weten dat Rayan slechts het beste voor hem wilde. Troost was dat ze het hadden bijgelegd en het achter zich hadden gelaten.'Dounia?' zei Issam met een frons op het gezicht. Amber rolde met haar ogen. Net wanneer ze dacht iets van deze man te begrijpen, deed hij toch weer iets dat haar voor een raadsel liet.'Ja Dounia.' 'Waarom hebben we het over haar?' vroeg Issam. 'Omdat jij altijd heel bot tegen mij doet en de enige reden die ik kan bedenken is omdat ik ooit bevriend was met Dounia. En tja, het is nou niet bepaald goed afgelopen tussen jullie...'Zwijgend keek Issam haar aan. Ze had er geen idee van dat hij er op dit moment dolgraag wilde kussen. Net zo goed dat ze er geen idee van had dat hij eerst zijn oog op haar had laten en niet op Dounia. De dame met haar gouden lokken en gouden ogen had echter helemaal niets van hem willen weten. Ze had slechts oog gehad voor die kwal van een Zakaria.Amber was een verloren zaak geweest. Het had dan ook niet lang geduurd voordat hij zijn oog op haar beste vriendin had laten vallen. Het had hem geen enkele moeite gekost Dounia te veroveren. Dounia had hem wel gewild. Ze had hem om zijn macht en geld gewild. Hij zag nu in hoe dom hij was om voor haar te vallen. Hij had oprecht van haar gehouden. De breuk met haar was daarom des te harder aangekomen. Maar nu waren ze jaren verder. Hij was niet meer de jongen van twintig die verblind was door de schoonheid van de leugenachtige Dounia. Hij was een volwassen man van eenendertig en was een stuk harder geworden. De verliefde en goedgelovige Issam was voorgoed verdwenen. Deze Issam had plaats gemaakt voor een rijpere, hardere, en meedogenlozere Issam.Issam keerde terug tot het heden en keek neer op de beeldschone dame die hem het liefst scheen te willen wurgen. Als hij heel eerlijk was moest hij toegeven dat haar afwijzing hem nog steeds stak. Hij Issam Ranislanski, de zoon van Adil Ranislanski, het broertje van de grote Rayan Ranislanski, was afgewezen door de heks met haar gouden ogen.Ze was getrouwd met die slang van een Zakaria. Issam had hem nooit gemogen. Hij vond Zakaria een opgeblazen kikker, met een veel te hoge dunk van zichzelf, geheel ontrecht gezien het feit dat het een eerste klasse nietsnut was. Na de breuk met Dounia had Issam het land verlaten en was hij Amber en haar keus om met die zak van een Zakaria te trouwen vergeten. Het had niet anders gekund dan dat hun wegen elkaar weer zouden kruisen. Amber en Yasmin waren in zijn jaren van afwezigheid goed bevriend geraakt, zeker omdat Amber Dounia uit haar leven had gebannen. Dit besluist verbaasde Issam niet. Dounia was een opportunist die slechts aan zichzelf dacht. Ze hadden elkaar vijf jaar geleden, toen Rayan en Dalila trouwde, weer voor het eerst gezien. In deze periode hadden ze elkaar geregeld gezien. Hun afkeer voor elkaar scheen alleen te groeien. Ze waren elkaar weer uit het oog verloren toen Amber twee jaar daarna, met de geboorte van Aaliyah, drie jaar geleden nu, het land had verlaten om haar carrière in Amerika te verwezenlijken. Dalila en Yasmin hadden door de jaren heen contact met Amber gehouden, andersom ook. Nu ze terug was, was het ook niet vreemd dat hun vriendschap tot iets dieps en duurzaams aan het uitgroeien was.'Amerika beviel dus niet?' vroeg Issam spottend. Amber haalde haar schouders op. 'Ik word snel onrustig.' 'O, echt, dat zou je niet snel zeggen. Met Zakaria was dat namelijk een ander verhaal. Je bent lang genoeg gebleven.' De kleur trok uit haar gezicht weg. 'Rotzak,' zei ze zacht, maar met volle overtuiging. Issam trok zijn wenkbrauw op, niet van plan zijn excuses aan te bieden. Zakaria was een zak en zij had ervoor gekozen bij die nietsnut te blijven. 'Ik wist niet dat jij zo'n carrière vrouw was?' Amber rechtte haar schouders. Zijn woorden waren alles behalve als compliment bedoeld. Het leven had haar een stuk harder gemaakt. Er was een tijd dat ze niets liever had gewild dan een liefdevolle man en kinderen. Die droom had ze begraven, dus was ze zich gaan richten op haar carrière, dat kon ze wél voor elkaar krijgen. Ze wist dat er vrouwen waren die beiden hadden, een gezin en een carrière, kijk maar naar Dalila. Die had de meest fantastische man en kinderen en had haar droom van binnenhuisarchitect verwezenlijkt. Amber wist dat het kon, maar ze wist ook dat sommige dingen niet voor iedereen was weg gelegd en zij was één van de mensen.Haar blik bleef gericht op Issam. Ze was niet van plan zich door arrogante zak te laten beledigen. 'Jij weet ook niets van mij,' zei ze. Voor een lange tijd keek hij haar zwijgend aan. 'Daar heb je gelijk in,' zei hij tenslotte.Het leven had haar gedwongen. Het leven had haar gedwongen de realiteit in de ogen aan te kijken. Degene die zeiden van je te houden, konden eigenlijk kwetsende en gemene mensen blijken te zijn. Het leven had haar geleerd dat je het best op jezelf kon rekenen. Na de scheiding met Zakaria was ze voor zichzelf gaan zorgen. Gelukkig was ze destijds als een domme gans van negentien wel zo slim geweest niet met school te stoppen toen ze met Zakaria trouwde. Haar huwelijk was echter geen lang leven beschoren. Na twee jaar pure ellende had ze eindelijk de moed gehad eruit te stappen. Twee jaar te laat. Ze had namelijk nooit met Zakaria moeten trouwen. Ze had destijds echter niet beter geweten. Als een dromerige zeventienjarige meisje was ze gevallen voor de knappe en charmante Zakaria. Op haar negentiende was ze met hem getrouwd. Op haar eenentwintigste was ze van hem gescheiden. De goedgelovige en naïeve Amber was toen dood en begraven. Daarvoor was er een sterke, zelfbewuste vrouw voor in de plaats gekomen. De Amber van vroeger bestond niet meer. Ze was nu een vrouw van zevenentwintig en was veel wijzer en veel minder dom als het meisje dat ze ooit vroeger was.Er waren momenten dat ze met verdriet terug keek naar dat meisje. Dat meisje had namelijk al het vertrouwen in de wereld gehad. Dat meisje had altijd het beste van andere gedacht. Deze Amber was harder en veel minder goedgelovig. Haar huwelijk met Zakaria had voorgoed een eind gemaakt aan haar dwaze dromen. Hij had haar bijna kapot gemaakt, bijna...Met een ruk keerde ze terug tot heden en keek op naar de knappe Issam Ranislanski. Met een onderzoekende blik nam Issam haar op. Op de één of ander manier maakte dit haar woest. 'Je bent echt een vreselijke man Issam Ranislanski.' 'Als je dat vindt,' zei hij afstandelijk. Amber stak haar kin in de lucht. 'Dat vind ik inderdaad.' Na deze woorden maakte ze zich uit de voeten. De gesprekken met hem slokken altijd haar energie op. Met hem in haar buurt moest ze alert zijn. Hij leek namelijk door haar heen te kunnen kijken, dat wilde ze niet. Ze wilde niet dat hij zag hoe kwetsbaar ze eigenlijk was. Ze wilde niet dat hij zag wat voor littekens Zakaria had achtergelaten. Ze wilde hem haar zwakte niet tonen, nu niet, nooit niet...Issam en Marwan ging in de loop van de avond naast elkaar staan. Beiden keken ze nors voor zich uit. Issam had zijn blik op Amber gericht en Marwan op Maryam. 'Wie wil jij wurgen?' vroeg Issam met een dreigende ondertoon in zijn stem. 'Jij neemt jouw zusje onder handen en ik die van mij,' zei Marwan net zo dreigend. 'Dat klinkt heel redelijk,' zei Issam. 'Hoe halen ze het in hun hoofd Maryam uit te nodigen?!' barstte Marwan los. 'En wat dacht je van Amber?!' reageerde Issam net zo woest. 'Ik wurg ze,' zei hij met een donkere blik. Dalila en Yasmin lieten Amber en Maryam samen achter. Ze konden hun lach tot de gang inhouden. 'Heb je die koppen gezien?' zei Dalila lachend. Yasmin moest hard lachen. 'Ze dreigden te ontploffen.' Ze keken elkaar aan en schoten in de lach.'De verstokte vrijgezellen,' zei Yasmin lachend. 'Meneertjes gaan straks terug naar hun huis, hun zogenaamde vrijgezellenbestaan.' 'Precies,' reageerde Dalila net zo afkeurend. Issam en Marwan woonde nog steeds samen. Ze vonden het beiden geweldig. Hun zusjes vonden het een stuk minder geweldig. Ze waren er namelijk van overtuigd dat ze elkaar alleen maar beïnvloedde met dat vrijgezellen bestaan van hun.Met zijn armen om haar middel heen geslagen keken Rayan en Dalila uit het raam en keken ze hun gasten na. Hun blikken waren voornamelijk op Issam en Amber gericht. 'En, wat denk je?' vroeg Rayan. 'Hmm, ik weet het niet. Ik ben bang dat ze nog dommer als wij gaan zijn.' Rayan drukte een kus in haar nek. 'Dat zou me niet verbazen, al betwijfel ik of ze echt dommer dan wij kunnen zijn.' Glimlachend draaide Dalila zich naar hem om en sloeg haar armen om zijn nek. Glimlachend keken ze elkaar aan.'We gaan op vakantie, wij met z'n tweetjes,' zei Rayan plotseling. Met open mond staarde Dalila hem aan. 'Wat heb je allemaal zitten regelen Ranislanski?' Rayan grijnsde. 'We verdienen een vakantie.' 'Je zei met z'n tweeën, was je Aaliyah en Rayan vergeten?' Teder streelde Rayan haar wang.'Nooit, jullie zijn mijn leven.' Dalila glimlachte. 'Wat had je dan in gedachte?' 'Ik heb het met mijn moeder besproken, die vindt het geen punt om op te passen, sterker nog. Ze wil ons maar al graag weg hebben, dan heeft ze haar kleinkinderen helemaal voor zichzelf!' Dalila schoot in de lach. Ze zag het haar schoonmoeder helemaal doen. Ze verwende ze schandalig. Aaliyah en Rayan waren dol op haar.'Ik weet dat je moeder het geen punt vindt,' zei Dalila lachend. 'Maar om ze achter te laten... Ik weet niet of ik dat kan.' 'We gaan een week. Ze overleven het echt wel zonder ons.' De twijfel stond in haar ogen te lezen. 'Wat is er?' vroeg Rayan. 'Ik heb het gevoel dat ik ze in de steek laat,' bekende ze op fluistertoon. Rayan rolde met zijn ogen. 'Natuurlijk niet.' Hij streelde haar gezicht. 'Jij en ik zijn nu ouders Dalila. Ons leven bestaat echter niet alleen maar uit ouder zijn. Het is geen misdaad als we onszelf voor een keer in de schijnwerpers zetten. We zijn naast ouders ook man en vrouw schatje. We zijn geliefden. Dat aspect van ons leven is nu niet gestopt nu we ouders zijn. Wat wij samen hebben is er nier minder belangrijk op geworden, sterker nog, het wordt er alleen maar belangrijker op.' Glimlachend keek Dalila hem aan.'Dat verwoord je heel mooi Ranislanski.' 'Maar heb ik je ook kunnen overhalen?' Dalila sloeg met een ondeugende blik in haar ogen haar armen om zijn nek. 'Helemaal, wees jij maar opgepast deze paar komende dagen.' Rayan grijnsde en trok haar dichter tegen zich aan.'Wat was je dan allemaal van plan mooie dame?' Dalila bewoog verleidelijk tegen hem aan en maakte zich vervolgens snel van hem los. 'Kreng,' zei Rayan schor. Dalila grijnsde. 'Dat was een voorproefje Ranislanski.' Rayan greep haar pols vast. 'Kunnen we niet verder met het experiment?' Dalila trok hem met een ruk tegen zich aan. 'Ik dacht dat je het nooit zou voorstellen!' Lachend tilde Rayan haar in zijn armen op. Hij had gelijk dacht ze. Die schurk van een man van haar had gelijk. Hun leven als geliefden was nu niet gestopt nu ze ouders waren. Ze hielden namelijk meer dan ooit van elkaar.Veel later, terwijl Rayan door haar haar streelde, hervatte ze hun gesprek. 'Ik vind het ook niet gemakkelijk,' bekende hij. Hun vingers verstrengelde zich met elkaar. 'Dat weet ik,' zei Dalila zacht. 'Nou, het ziet er niet naar uit dat die ons echt gaan missen,' zei Dalila lachend tegen Rayan terwijl ze Aaliyah en de kleine Rayan uitzwaaide. Beiden zwaaiden ze hun ouders enthousiast uit. Lachend drukte Rayan een kus op Dalila's voorhoofd. 'Daar heb je helemaal gelijk in.'Rayan pakte Dalila op en gooide haar in het zwembad van het appartement dat ze hadden gehuurd. Hijgend kwam Dalila boven water. 'Dat zet ik je betaalt Ranislanski!' Ze klom behendig uit het zwembad en rende achter haar man aan. Op een gegeven moment stond Rayan stil en trok haar lachend tegen zijn ontblote bovenlichaam aan. Dalila snoof.'Jij geniet hier wel van, is het niet Ranislanski?' Rayan grijnsde breed. Ze genoten van volle teugen van hun vakantie. Ze belden iedere dag naar huis en spraken met hun kinderen. Nou praten, de kleine Rayan brabbelde meer, maar zijn zus daarentegen had nu al een hele vlotte babbel.