Like a child Deel1 #Voltooid

147

Wat vooraf ging... Op een gegeven moment schoot Yasmin in de lach. 'Hij heeft nog gelijk gekregen ook Dalila,' zei ze. 'Het is ook een meisje.' Trotst keek Rayan ze aan. 'Ik zei het toch.' Dalila glimlachte. Rayan grijnsde breed. Het feest dat voor Aaliyah werd gehouden was een groot succes. Het kleine wezentje bracht de familie allemaal nader tot elkaar. 'En, hoe voelt het nu om oom te zijn?' Met een ruk keek Issam opzij toen hij Amber's stem herkende. Issam nam rustig een slok van zijn drankje en nam haar op zijn gemak op. Met haar blonde haar en haar gouden ogen was ze een prachtige vrouw moest hij toegeven. Zijn blik gleed traag over haar heen. Amber keek hem woest aan. 'Wat is er?' vroeg Issam quasi onschuldig. 'Waarom kijk je me zo boos aan?' 'Waarom kijk jij mij zo aan?' kaatste ze terug. Issam besloot een spelletje te spelen en nam op zijn gemak nog een slok van zijn drankje. 'Hoe kijk ik dan?' Amber leek te willen ontploffen van woede. 'Is het dan echt onmogelijk om een normaal gesprek met jou te voeren?' 'Nee hoor, jij maakt het onmogelijk.' Verontwaardigd keek ze hem aan. 'Ik maak het onmogelijk? Jij bent anders degene die mij met zijn ogen uitkleedt!' Issam onderdrukte met moeite een grijns. Het was twee jaar geleden dat Dalila en Yasmin erop hadden gezinspeeld dat hij iets met haar moest beginnen herinnerde hij zich. Wat een absurd idee. Ze konden niet eens met elkaar in dezelfde ruimte zijn zonder ruzie te maken! 'Je bent wel heel snel op je teentjes getrapt,' zei Issam. 'Als je nog zo'n opmerking maakt moet jij eens opletten waar ik allemaal op ga trappen!' Met moeite hield Issam zijn lach in. Ziedend van woede keek Amber hem aan. Het was een onmogelijke vent dacht ze. 'Je bent een arrogante klootzak!' riep ze uit. En met deze woorden maakte ze zich uit de voeten. Rayan kwam naast hem staan. 'Zo,' zei hij grijnzend. Issam lachte. 'Kom maar op, wat heb je me te melden?' 'Ik hoef je denk ik niet te zeggen dat je me veel aan mezelf doet denken?' Issam lachte. 'Nee, ik ben me er heel goed van bewust dat we verdacht veel op elkaar lijken.' Rayan knikte peinzend. 'En ik vrees dat je een armzalig trekje van me hebt overgenomen.' Issam lachte. 'En dat is?' 'Om beeldschone vrouwen tegen je in het harnas te jagen.' 'Je doelt op Amber,' zei Issam. Rayan knikte. 'Ik weet het als geen ander broertje. Ik weet als geen ander wat het is om de vrouw van wie je houdt te kwetsen.' Issam verbleekte. 'Ik houd niet van Amber. Er is echt niets tussen ons gaande.' 'Wat niet is, kan nog komen.' Issam wuifde zijn woorden weg. 'Dat zeiden Dalila en Yasmin twee jaar geleden ook, maar neem het nu maar van mij aan. Amber en ik krijgen niets met elkaar.' 'Zonde,' zei Rayan. Hij had namelijk zojuist gezien hoe zijn broertje naar Amber had gekeken. Het was geen wonder waarom die arme Amber er woedend vandoor was gegaan. 'Wat niet is, kan nog altijd komen,' zei Rayan. Issam lachte. 'Sinds wanneer ben jij zo sentimenteel?' Waarschuwend keek Rayan hem aan. Dalila voegde zich op dat moment bij hun. 'Hoorde ik nu het woord sentimenteel?' Rayan knikte. 'Wat wil je dat ik met hem doe mooie dame? Hij waagt het om mij sentimenteel te noemen en je weet wat wij elkaar hebben beloofd.' 'En dat is?' vroeg Issam nieuwsgierig. 'Wij gaan nooit sentimenteel worden,' zei Dalila. Issam schoot in de lach. 'Jullie?' Hij begon nog harder te lachen. Droog keek Dalila hem aan. 'Als je hem een pak rammel wilt geven zal ik je niet tegenhouden Ranislanski.' Issam knuffelde zijn schoonzusje. 'O Dalila, je bent de beste!' Dalila grijnsde. 'Waar hadden jullie het eigenlijk over?' 'Niets,' zei Issam. 'Amber,' zei Rayan op hetzelfde moment. Issam wierp zijn broer een dodelijke blik toe, waarop deze hard lachte. De band tussen hem en Issam was beter dan ooit. 'Interessant,' zei Dalila. 'Wat is interessant?' Ook Yasmin voegde zich bij hun. 'Je broers hadden het zojuist over Amber,' zei Dalila. Yasmin begon te grijnzen. Issam keek zijn schoonzusje met toegeknepen ogen aan. 'Moet jij niet naar Aaliyah?' 'Nee,' zei ze poeslief. 'Je vader heeft zich over haar ontfermd.' Issam glimlachte warm. 'Die kleine steelt het hart van elke man.' 'Dus jullie hadden het over Amber,' zei Yasmin grijnzend. 'Dat is inderdaad heel interessant.' 'Daar is niets interessants aan,' zei Issam. 'Ook niet als ik zeg dat ze naar het buitenland vertrek?' 'Dit nieuws bracht Issam van zijn stuk. 'Nee, ook dan niet,' zei hij echter. 'Houdt op met me te koppelen Yasmin.' 'Wat heb je eigenlijk tegen Amber?' vroeg ze net alsof ze hem niet had gehoord. Issam zuchtte diep. 'Niets. We kunnen het gewoon niet met elkaar vinden en houdt er nu over op. Ga jij nu maar naar je man.' Yasmin's blik vloog door de ruimte. Ze kreeg toen Remco in het oog. Hij knipoogde naar haar. Er verscheen een stralende blik op haar gezicht. Issam lachte. Wie had toch ooit gedacht dat zijn zusje voor hun beveiligingsman zou vallen? 'Ik voel me toch meer moslim dan Nederlands,' had Remco droog gezegd toen hij zijn besluit had meegedeeld dat hij tot islam bekeerde. 'Ik werk al jaren voor jullie. Ik maak jullie al jaren mee. Jullie hebben me altijd het gevoel gegeven dat ik bij de familie hoor.' 'En je hoort ook bij de familie,' had Rayan hem verzekerd. 'Vertel me alles,' had Dalila op een dag tegen Yasmin gezegd, met een brede glimlach op haar gezicht. 'Hoe is het begonnen?' Yasmin had gelachen. 'Ik heb altijd een zwak voor hem gehad,' had ze op fluistertoon bekend. 'En wie kan het je kwalijk nemen,' had Dalila met een grijns gezegd. Yasmin lachte. 'Ik was achttien toen Remco voor de familie kwam werken. Ik heb mijn hart vrijwel vanaf het eerste moment aan hem verloren.' 'Maar?' 'Hij had een vriendin.' 'Au,' reageerde Dalila. Yasmin lachte. 'Inderdaad. Ik heb echter nooit iets van mijn gevoelens laten blijken. Ik bedoel, waarom onszelf in een ongemakkelijke positie plaatsen, dus heb ik hard mijn best gedaan hem altijd te zien als Remco, één van de beveiligingsmannen van mijn broer.' Dalila knikte. 'Dat kan ik begrijpen. 'Op mijn twintigste werd ik ontvoerd en ja, vanaf dat moment veranderde de sfeer tussen ons. Op mijn drieëntwintigste leerde we jou kennen en werd hij jouw beveiligingsman.' Dalila grijnsde. Yasmin moest lachen.
'Inmiddels was het al uit met zijn vriendin. Hij heeft zoals je zelf weet genoeg andere vriendinnen gehad. Dat deed elke keer pijn.' Meelevend keek Dalila haar aan. 'Nee, het geeft niet. Toen jij en Rayan trouwden groeiden we dichter naar elkaar toe. Hij kreeg eindelijk oog voor me. Nu zijn we getrouwd.' Yasmin keerde terug tot het heden en streelde dromerig over haar buik. 'Ik voel me steeds meer een opgeblazen ballon,' zei ze grinnikend. 'Dat spreek ik ten zeerst tegen.' Met een stralende glimlach draaide Yasmin zich naar Remco om. Met een tedere blik keek Remco op zijn vrouw neer. Glimlachend maakte Dalila zich uit de voeten en ging op zoek naar haar broer. Marwan stond met een ijzige blik voor zich uit te staren. 'Wat sta jij te brommen?' Marwan keek op en zag zijn zusje staan. 'Sorry Blacky.' 'Dat geeft niet, waar zit je met je gedachte?' Marwan zuchtte diep. 'Kun je je Maryam nog herinneren?' Dalila staarde hem met grote ogen aan. 'Ja, natuurlijk. Je had een relatie met haar.' De laatste woorden werden op fluistertoon uitgesproken. 'Ik ben haar weer tegen gekomen.' 'Zo,' zei Dalila rustig. 'Waar?' 'In de rechtbank. Ze is ook advocaat geworden.' 'Er komt nog meer heb ik het gevoel,' zei Dalila. 'Ze vertegenwoordigt de vrouw van mijn cliënt.' 'Aha,' zei Dalila. 'Jullie staan als concurrenten tegenover elkaar in dezelfde zaak?' Marwan knikte. 'Was je toen zonder een woord te zeggen weg gegaan?' vroeg Dalila voorzichtig. Marwan knikte spijtig. 'Ik vrees van wel. Ik heb mijn spullen gepakt en heb haar nooit uitgelegd waarom ik weg ging. Ik had haar niet eens verteld dat ik weg ging. Ik ben zonder een woord te zeggen haar leven uit gewandeld. Ze haat me.' Dalila glimlachte bemoedigend. 'Maryam en haten? Dat lijkt me sterk.' 'Ze is niet meer dezelfde persoon van vroeger Dalila. Ze is veranderd.' 'Jij ook. En nu?' 'Nu niks. Ze is volgens mij getrouwd. Ze is in ieder geval verder gegaan met haar leven, dat is ook maar goed ook. Ik heb haar hart gebroken. Ik ben blij dat ze verder is gegaan.' 'En jij?' 'Hoe bedoel je?' 'Wat doet het met je nu je haar hebt terug gezien?' Marwan wende zijn blik af. 'Het zou me niets meer moeten doen.' Toen hij opkeek toonden zijn groene ogen pijn. 'Maar dat is wel het geval,' opperde Dalila voorzichtig. 'Dat is het geval,' zei hij zacht. 'Maar genoeg over mij. Hoe gaat het met mijn beeldschone zusje?' Dalila glimlachte en nam de verandering van wending in het gesprek aan. Ze wist dat hij niet graag over Maryam sprak. 'Ik ben gelukkiger dan ooit.' Marwan knuffelde haar stevig. 'Daar ben ik heel blij om.' Een lachende Yasmin kwam bij hun staan. Marwan keek glimlachend op haar neer. Yasmin glimlachte terug. Tot ieders verbazing waren ze beste vrienden geworden. Het was Marwan geweest die Remco bijna bont en blauw had geslagen toen Yasmin snikkend aan hem had toegegeven dat ze van Remco hield, maar dat hij haar maar op afstand bleef houden. Gebroken had Marwan Yasmin op een dag aangetroffen. Huilend had ze toegegeven dat ze van Remco hield en dat ze er zeker van was dat hij ook van haar hield, maar weigerde dit toe te geven. Marwan was woest geweest. Als er een persoon op deze aarde was die het verdiende gelukkig te zijn was het wel Yasmin Ranislanski. Ze had een hart van goud. Kijk maar naar hem. Ze had hem vergeven. Ze had veel meer gedaan dan alleen vergeven. Ze had hem geaccepteerd. Ze waren vrienden geworden. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Marwan buiten zichzelf van woede was geweest toen hij haar zo had aangetroffen. Hij was het huis uitgesneld en had Remco bij zijn kraag vast gepakt. Marwan had de andere jongens moordend aangekeken waarop ze zich allemaal stilletjes uit de voeten hadden gemaakt en hem en Remco alleen hadden achtergelaten. 'Ga je dat meisje dan eindelijk vertellen dat je van haar houdt, of moet ik het uit je slaan?' Verward en woedend tegelijk had Remco hem aangekeken. 'Waarom zou ik dat doen?' Marwan verstevigde zijn greep om zijn kraag. 'Of je verteld haar wat je voor haar voelt of je laat haar voorgoed met rust, als je dat niet doet sla ik al je tanden uit je mond!' Remco rukte zich los. 'Schei toch uit man!' Marwan vernauwde zijn ogen. 'Geloof me Remco, je wilt geen oorlog met me.' Remco lachte zonder humor. 'Wat wil je van me Yasrin?' 'Ik wil dat ze gelukkig is en vreemd genoeg schijn jij dit voor elkaar te krijgen.' Remco was in woede ontstoken. 'Ik maak haar gelukkig? Ze wil jou man!' Met open mond staarde Marwan hem aan. Hij begon echt te geloven dat de jongeman tegenover hem zijn verstand was verloren. Dat zou verklaren waarom hij de liefde van zo iemand geweldig als Yasmin riskeerde en hij nu suggereerde dat Yasmin en hij samen iets hadden. 'Volgens mij zijn die hersenscellen van jou flink aangetast,' reageerde Marwan droog. Woest keek Remco hem aan. 'Of je gaat nu naar binnen en vertelt haar wat je voor haar voelt of je laat haar voorgoed met rust. Ze verdient veel beter. Ze verdient namelijk alleen het beste. Als jij niet bereid bent haar te geven wat ze verdiend zijn er genoeg anderen die dat wel willen. Yasmin is een geweldige vrouw.' 'Houdt je mond!' Marwan trok zijn wenkbrauw omhoog. 'Wat is er? Staat het idee van Yasmin met een andere man je tegen? Dan vrees ik toch dat je daar iets aan moet doen.' 'Wat kan ik doen,' zei Remco wanhopig. 'Jij en zij...' Marwan schudde zijn hoofd. 'Er is niks tussen mij en Yasmin. We zijn vrienden en ik zal haar eeuwig dankbaar zijn dat ze het mij heeft vergeven.' Remco was verward. 'Maar ik dacht dat er iets tussen jullie was. Ik bedoel, jullie zijn zo vaak samen.' Marwan glimlachte vriendelijk. 'Ik zie Yasmin als zusje. Zij ziet mij als broer, niks meer en niks minder.' Er verscheen een voorzichtige glimlach op Remco's gezicht. 'Wil je me zeggen dat ik al deze tijd blind ben geweest?' Marwan lachte. 'Inderdaad. Waar wacht je nog op? Ga naar je meisje.' Remco's ogen straalden. 'Dank je Yasrin, deze houd ik van je tegoed.' Het volgende moment was Remco het huis in gerend. Marwan schudde de herinneringen van zich af en sloeg een arm om Yasmin heen. 'En, hoe gaat het met onze toekomstige moeder?' Yasmin glimlachte stralend naar hem. Marwan lachte. Op hetzelfde moment zagen ze dat Remco naar hun stond te kijken. Hij glimlachte. Hij wist inmiddels dat ze een hechte vriendschap deelde. Rayan en Dalila gingen op een gegeven moment bij Aaliyah kijken. Rayan ging achter Dalila staan en sloeg zijn armen om haar middel heen. Dalila leunde tegen hem aan. 'Ik ben zo gelukkig Ranislanski,' zei ze zacht. Rayan drukte een kus in haar nek. 'Anders ik wel mooie dame.' Hun vingers verstrengelde zich met elkaar. Glimlachend keken ze neer op hun slapende dochter.