Like a child Deel1 #Voltooid

13

Wat vooraf ging...Tijdens het eten ontsnapte ze niet aan zijn blikken. Ze voelde zich er nerveus door worden. Na het eten trok Yasmin zich terug. Rayan en Dalila bleven alleen achter.'Zo,' zei Rayan. Hij had de hele dag naar dit moment uitgekeken. 'Zo,' herhaalde Dalila. Rayan had genoeg van de spelletjes die ze speelde en bukte naast haar neer. 'Het is tijd voor de waarheid dame.' Hij maakte haar woest! De klootzak had niet eens het fatsoen haar normaal te woord te staan.'De waarheid? Welke waarheid?' Ze wilde hem een lesje leren. Zijn ogen stonden op onweer. 'Ga me niet vertellen dat je ons gesprekje van een paar weken terug bent vergeten, o oeps, mijn gesprekje, jij had hier niet deel aangenomen. Wat was het nou ook alweer? O, nu weet ik het weer, je sprak niet.' Dalila wilde hem slaan. Rayan voelde dit aan.'Ik dacht het niet.' Dalila haalde diep adem en vouwde haar handen ineen. 'Zwijn.' Rayan moest verbergen dat hij geamuseerd was. 'Heel fijn dat je je mening laat blijken, maar dat is niet wat ik van je vraag.''O, echt. Wat is het dan wel dat je van me wilt?' Uitdagend keek ze hem aan. Rayan pakte haar woest bij de kin vast. 'Dat weet je verdomd goed.' Hij was zijn geduld aan het verliezen. Dalila rukte zich los en ging staan. Rayan deed hetzelfde.'Wat ben je toch ook een zielig mannetje.' Er waren maar weinig mensen die zo tegen hem durfden te spreken, in feite deden alleen zijn moeder en zusje het, en zij waren dan ook de enige van wie hij het pikte. Hij kon er eigenlijk altijd wel om lachen. Nu was lachen wel het laatste waar hij aan dacht.'Pardon?' Dalila glimlachte liefjes. 'O oeps, heb ik iets verkeerds gezegd?' Rayan vernauwde zijn ogen. Het stille meisjes was verdwenen. Deze nieuwe Dalila was aan hem gewaagd. Deze nieuwe Dalila had moed. Hij beende op haar af en pakte haar bij de schouders vast. 'Je gaat me alles vertellen wat ik wil weten!' Hij had alle remmen overboord gegooid. Hij was buiten zinnen van woede. Zij had precies hetzelfde.'Ik weet niks!' schreeuwde ze. 'Ik weet helemaal niks!' Het was net of ze hem een klap in het gezicht gaf. Hij herstelde zich snel. 'Dat geloof ik niet.' 'Ik...' Dalila voelde zich opeens uitgeput. 'Ik kan het me niet meer herinneren,' zei ze zacht, en boog haar hoofd. Hij had haar nog altijd bij de schouders vast.Rayan verminderde zijn greep en liet haar langzaam los. 'Hoe bedoel je?' vroeg hij net zo zacht. Dalila haalde gefrustreerd een hand door haar haren. Een paar lokken ontsnapte uit haar vlecht en vielen als een zijdezachte massa op haar schouders. Rayan keek met bewondering toe.'Ik weet het niet, niet meer althans. Volgens jou heb ik de mannen gezien, ik kan me hier niks van herinneren, maar ik weet wel zeker dat ik wát heb gezien.' 'Hoe?' vroeg Rayan gretig.'Vanochtend herinnerde ik me een knal.' Rayan vernauwde zijn ogen. 'Ik heb de herinneringen jaren onderdrukt.' 'Zelfbescherming,' zei hij zacht. 'Ik denk het wel. Ik wil het me herinneren, maar ik...' Ze kon het niet over haar lippen verkrijgen hem te zeggen dat ze bang was.'Omdat je bang bent,' zei Rayan. Zijn hersens werkten op overuren. Enige twijfel die hij nog zou mogen hebben gehad verdween als sneeuw voor de zon. Dalila Yasrin kende de waarheid...'Waarom heb je iedereen in je omgeving wijs gemaakt dat je niet meer sprak?' Ze had op deze vraag gerekend. 'Omdat iedereen ervan overtuigd was dat ik gek was.' Ook jij... De woorden hingen in de lucht.'Hoe ben je daar terecht gekomen, weet je dat nog?' 'Niet helemaal, maar ik kan me wel herinneren dat ik mijn vader hoorde zeggen dat ik volgens hem niet goed bij mijn hoofd was.' Haar stem liet blijken hoeveel pijn dat haar had gedaan. Rayan wist niet wat hij moest zeggen. Hij was ook wel de laatste van wie ze wilde horen dat het hem speet.'Ik weet niet meer wat er precies gebeurd is. Ik weet wel dat mijn leven op rolletjes liep en dat ik me het volgende moment in een inrichting bevond. Niemand geloofde me toen ik ze duidelijk probeerde te maken dat ik niet gek was, niemand geloofde me.' Ze boog haar hoofd.'Ik heb er alles aan gedaan om daar weg te komen, maar hierdoor raakte iedereen er alleen maar meer van overtuigd dat ik gek was, dus ben ik...' 'Dus ben je je ook maar zo gaan gedragen,' maakte Rayan de zin voor haar af. Er vielen opeens heel veel dingen op hun plaats.'Mijn geschreeuw deed meer slecht dan goed, dus heb ik het maar opgegeven.' 'Waarom ik?' vroeg hij. 'Waarom besloot je wel tegen mij te praten?' 'Ik maak me geen illusies meneer Ranislanski, voor jou ben ik net zo goed een gestoord ding.' Hij sprak dit niet tegen.'Ik maakte je woest bedoel je?' 'Hoe raad je het zo,' zei ze droog. 'We willen dus beiden antwoorden...' Dalila knikte. 'Ik wil me zo snel mogelijk alles herinneren.' 'Ik hoef je niet te vertellen dat dit ook voor mij geldt.' Ze schudde haar hoofd.'Waarom Yasmin,' begon ze aarzelend. 'Waarom hebben ze haar ontvoerd bedoel je?' Ze knikte. 'Geld.' 'Maar?' 'Ik weet het niet. Ik heb zo'n donker bruin vermoeden dat dit veel verder gaat.' 'Dat het persoonlijk tegen jou is gericht bedoel je?' Rayan knikte. 'Heb je een idee wie het zouden kunnen zijn?' 'Ja, maar ik kan het niet bewijzen. Toen Yasmin was ontvoerd is er natuurlijk geld gevraagd, maar het gaat om meer dan geld alleen.''Hebben jullie uiteindelijk het losgeld betaald?' 'Dat was niet meer nodig, tegen die tijd hadden we Yasmin al gevonden.' Dalila slikte. 'Was... was alles in orde met haar?' Rayan nam haar onderzoekend op. Ze vond het echt erg merkte hij op.'Ja, godzijdank was ze in orde.' 'En nu ben je vastbesloten haar ontvoerders te vinden.' 'Inderdaad, ik zal het niet toestaan dat iemand haar nog ooit pijn doet.' Ze was onder de indruk door het vuur in zijn stem. Ze had er bewonderding voor dat hij zoveel om zijn zusje gaf. 'Ik zal mijn best doen te helpen.' 'Dat waardeer ik.' Er viel een stilte. In deze stilte keek hij haar recht in de ogen aan. Dalila voelde zich ongemakkelijk worden onder zijn strakke blik. 'Ik moet op zoek naar mijn ouders,' zei ze, en verbrak op deze manier de stilte. Rayan fronste. 'Is dat wel zo'n goed idee?' 'Hoe bedoel je?' 'Is het niet beter te wachten totdat je je meer herinnert. Je ouders staan nauw samen met het feit dat je werd opgesloten, is het dan niet beter te wachten totdat je meer weet.' Ze wende haar blik af. Ze had echter niet de pijn in haar ogen voor hem verborgen kunnen houden. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen.'Hoor eens, ik ben niet...' Dalila hief haar hand op. 'Doe maar niet. Wij mogen elkaar niet zo. Laten we in ieder geval dan wel eerlijk tegen elkaar zijn.' Rayan knikte. In stilte had hij bewondering voor de manier waarop ze met de dingen omging. 'Dat lijkt me inderdaad het beste,' zei hij tenslotte. Ze had gelijk. Ze mochten elkaar niet. Het was niet nodig te doen alsof dit wel het geval was.

stem 15

comment 15