Like a child Deel1 #Voltooid

48

Wat vooraf ging... 'Het spijt me Dalila.' Niet begrijpend keek ze hem aan. 'Het spijt je? Voor wat?' 'Voor net. Ik had helemaal niet gewild dat je hen zou ontmoeten. Ik had je daar juist tegen willen beschermen, tegen hun.' Ze smolt van binnen. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen Rayan, jij kunt er niks aan doen. Ik red me wel.' 'Hier twijfel ik ook voor geen moment aan. Wanneer ga je je spullen ophalen?' vroeg hij toen. Ze had haar vader sinds die laatste keer niet meer gezien. Ze stelde het moment waarop ze dit weer moest doen zolang mogelijk uit. Maar ze wist dat ze dit niet voor eeuwig kon doen. 'Ik dacht er over na om straks te gaan.' 'Ik ga met je mee.' Ze slikte. 'Echt? Je hoeft namelijk niet mee.' 'Dat weet ik, maar ik wil mee.' 'Dan neem ik je aanbod graag aan. Ik ga er nu maar vandoor, anders houd ik je nog langer van je werk af. Hij pakte haar bij de arm vast toen ze aanstalten maakte naar de deur te lopen. 'Nee blijf, ik wil dat je blijft.' Ze keek in zijn ogen en voelde zich verloren. Hij had hetzelfde. 'Wat is dit?' zei ze zacht. 'Ik weet het niet,' zei hij net zo zacht. 'Ik weet wel dat ik je hier wil houden. Ik weet dat ik je in mijn armen wil nemen en je kussen. Ik wil jou...' De woorden hielden een wereld van betekenis in. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. Hij wilde haar, helemaal. Hij wilde haar kussen en haar hoofd net zo vol maken. Zijn hoofd zat namelijk vol van haar. Haar ogen keken met vol vertrouwen en angst naar hem op. 'Het maakt me bang,' zei ze zacht. 'Dit, tussen jou en mij.' 'Mij ook.' Zijn hand ging strelend over haar rug. 'Je maakt me gek,' zei hij schor. Hij legde zijn hand op haar onderrug en drukte haar tegen zich aan. Haar ogen werden mogelijk nog groter. 'Je maakt me helemaal gek.' Hij nam haar gezicht in zijn handen. Zijn tong glipte haar mond binnen en vond de hare. Hij genoot ervan. Hij genoot ervan haar te kunnen aanraken en kussen. Hij wist alleen ook dat hij zijn verlangen naar haar niet helemaal de vrije loop kon laten. Als het namelijk aan hem lag scheurde hij de kleren van haar lijf! Hun lippen scheurden koortsig tegen elkaar aan. Hun tongen hadden zich met elkaar versmolten. Zijn hand ging strelend over haar billen. De kus bleef eindeloos duren. Dit was tot nu de meeste gepassioneerde en vurigste kus die ze hadden gedeeld. Bij elke kus kost het hem moeite zich in te houden, maar dit sloeg alles. Hij wist dat hij haar moest loslaten om ervoor te zorgen dat dit niet uit de hand zou lopen. Zij voelde dit ook aan en trok zich terug. Hij keek op haar neer en voelde emoties door zich heen gaan waar hij geen naam aan kon geven. Haar ogen toonde hun naakte waarheid. Hij las hier het verlangen en de verwarring in. Het maakte het alleen maar zo dat hij haar nog meer in bescherming wilde nemen. 'Je weet toch wel dat ik jouw welzijn in gedachte houdt,' zei hij en streelde haar wang. 'Ik verlang naar je, maar ik zou nooit iets doen dat jij niet wilt.' 'Dat weet ik,' fluisterde ze. 'Ik vind het juist prettig als je me aanraakt.' Hij sloot zijn ogen. Ze zou hem tot waanzin brengen! Toen hij zijn ogen opende zag hij de blos op haar wangen. 'Dat is maar goed ook, ik heb namelijk heel veel moeite mijn handen van je af te houden.' De blos op haar gezicht verdiepte zich. 'Maak ik je verlegen?' Ze schudde haar hoofd. 'Nee, ik waardeer je openheid juist. Wanneer je zegt dat je het prettig vindt mij te kussen en aan te raken... Ik ervaar dat ook zo.' Hij moest een brok wegslikken. 'Gelukkig maar,' zei hij met schorre stem. 'Want zoals ik net al zei, ik kan mijn handen maar met moeite van je afhouden. Net als nu, als je eens zou weten wat er door me heen ging... Je zou waarschijnlijk heel hard wegrennen.' 'Probeer dat eens.' Verbaasd keek hij haar aan. 'Echt?' 'Ja, ik wil het weten,' zei ze zacht. Hij ging zitten en nam haar op zijn schoot. 'Ik wil je kussen.' Hij sprak met zachte stem. 'Ik wil je overal kussen.' Het was maar goed dat ze zat. Ze wist namelijk niet of haar benen haar zouden kunnen dragen, zeker niet als hij haar met die blik aankeek, een blik die was gevuld met verlangen. Ze was niet bang. Ze was niet bang voor hetgeen hij vertelde. Ze was ook niet bang voor wat ze voelde. Net als hij genoot ze van hun kussen. Ze luisterde dus naar hem zonder angst of gene. Ze was juist blij dat hij zo open was. Het gaf haar juist dat extra duwtje om net zo open te zijn over wat zij voelde. Ze voelde zich lichamelijk tot hem aangetrokken. Zo, dat was eruit. Maar het ging veel verder dan dat. Wat ze voor hem voelde ging veel verder dan alleen lichamelijke gevoelens... 'Ik wil je aanraken Dalila, over. Ik wil naar je prachtige lichaam kijken en deze kussen. Ik zou je overal kussen en aanraken. Ik verlang naar je, helemaal.' Ze had een dieproze blos op haar wangen. Hij glimlachte. Ze waren beiden volwassen. Het was geen mysterie wat hij bedoelde. Ze was nog nooit zo dichtbij een man geweest, maar door hem vroeg ze zich af hoe het zou zijn. Diep van binnen wist ze dit best. Hij zou net zo teder en gepassioneerd zijn als nu. Ze schaamde zich er niet voor dat ze deze gevoelens ervoer. Ze zou alleen nooit dat stukje van zichzelf op deze manier weggeven. De enige met wie ze ooit dat intieme gedeelte zou meemaken zou haar man zijn. Hij drukte haar dicht tegen zich aan. 'Wees niet bang schatje, ik zou nooit iets doen dat jij niet wilt.' Ze keek naar hem op. 'Dat weet ik. Ik ben ook niet bang als je zulke dingen tegen me zegt. Ik schaam me ook niet...' Hij streelde haar gezicht. 'Mooi.' Hij keek naar haar en sloeg toen zijn armen om haar heen. Het wilde haar gewoon vasthouden, dicht tegen zich aan. En zij genoot ervan. Zij genoot ervan zich zo veilig te voelen. Haar hoofd rustte tegen zijn schouder. Hij had zijn armen om haar heen geslagen. Zij voelde zich veilig. Hij wilde haar niet loslaten. Geen van hen zei wat. Woorden waren op dit moment niet nodig. De stilte was alleszeggend. Het voelde voor beiden goed.