Like a child Deel1 #Voltooid

56

Wat vooraf ging... Ze sloeg de laatste map open. Op het moment dat ze deze wilde opbergen viel haar oog op een brief. Fronsend maakte ze de envelop open. Haar hart ging als een razende tekeer toen ze de eerste paar regels las. Het was een brief van haar moeder, aan haar gericht. Lieve Dalila, mijn dochter en mijn trots... Als je deze brief in handen hebt betekent dit twee dingen: ik ben er niet meer en jij bevindt je niet langer meer in de inrichting. Het eerste stemt me droevig. Ik zou mijn kleine meid in mijn armen willen nemen en haar laten weten dat ik van haar houdt. Terwijl ik deze brief schrijf word ik eraan herinnerd hoe moeilijk het was jou los te laten. Ik word er elke dag aan herinnerd. Je vrolijke lach klink niet langer meer door het huis. Je enthousiasme en je levenslust bevinden zich hier niet langer meer. Dit doet mij zo pijn. Jou laten opnemen was het moeilijkst dat ik ooit heb moeten doen. Ik houd vreselijk veel van je en daarom heb ik dat vreselijke besluit genomen. Ik wilde niet dat je nog verder weg zou zakken. Ik wil dat je hulp krijgt. Misschien begrijp je het niet helemaal lieverd en hierbij kan ik me alles voorstellen. Welke moeder laat haar eigen kind nu opnemen...? Een moeder die onvoorwaardelijk van haar dochter houdt lieverd en hier het beste mee voor heeft. Ik kon het niet aanzien hoe je steeds meer de realiteit uit het oog verloor. Ik wil dat het goed met je gaat en dat is ook de reden waarom ik het hartverscheurende besluit heb genomen je te laten opnemen. Het was het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen Dalila. Het feit dat je deze brief nu aan het lezen bent betekent dus dat je niet meer in de inrichting bent, hier ben ik zo blij om. Het betekent namelijk ook dat het goed met je gaat en dit heb ik altijd gewild Dalila: jouw geluk. Het volgende dat ik je ga vertellen gaat je leven voorgoed veranderen. Ik voel me zo'n lafaard dat ik je dit niet eerder heb verteld. Ik ga je leven overhoop halen en ik ben er niet eens om je te troosten. Ik ben er niet voor je om je in mijn armen te nemen en je te vertellen dat het allemaal goed gaat komen. Ik ben er niet voor je wanneer ik je vertel dat je vader, niet je biologische vader is... Dalila had het gevoel dat ze geen lucht meer kreeg. Haar ogen liegen haar voor, dat moest het wel zijn. Er kon toch niet staan dat haar haar vader niet is... Ze las verder. Je bent nu geschrokken en je kunt het waarschijnlijk ook niet geloven, maar het is de waarheid lieverd. Jamal is niet je biologische vader. Ik ben er niet trots op, maar tijdens mijn huwelijk met hem heb ik een andere man leren kennen. Ik heb niet langer meer contact met je biologische vader. Hij weet ook niet van jouw bestaan. Jamal heeft me mijn affaire vergeven en accepteerde ook jou. Nu zie ik hoe naïef en dom ik was te denken dat hij jou ook als zijn eigen dochter zou kunnen opvoeden. Hij heeft altijd een bepaalde afstand van je genomen, nu weet je waarom lieverd. Hij heeft het nooit in zich kunnen vinden je de liefde te geven waar je zo recht op had. Terwijl je leven nu een leugen lijkt, is er ook duidelijkheid. Het is nu duidelijk waarom hij zo kil en afstandelijk was. Het spijt me meer dan ik je kan zeggen dat ik je dit niet eerder heb verteld. Je hebt het recht het te weten. Het spijt me voor zoveel Dalila. Je moet echter één ding nooit vergeten, ik houd van je, meer dan van dit leven zelf. De brief viel uit Dalila's trillende handen. Ze ging op de grond zitten en verborg haar hoofd in haar handen. Dit kon niet waar zijn. Het moet een misverstand zijn, maar dat was het niet. Het was de waarheid. En hoe moeilijk ze het ook vond het te geloven, er vielen opeens zoveel dingen op hun plaats. Ze pakte de brief en las deze nogmaals. De inhoud was zo emotioneel, zo oprecht. Tranen schoten in haar ogen. Haar moeder had van haar gehouden. Ze had haar niet laten opnemen omdat ze van haar af had gewild. Ze had gedaan wat haar het beste had geleken. Dat betekent dus ook dat ze oprecht heeft moeten geloven dat ze gek was. Dalila begreep het niet. Ze wist absoluut zeker dat ze nooit gek is geweest, maar haar ouders hadden dit idee wel gehad. Ze begreep nu ook waarom haar vader zo afstandelijk had gereageerd toen hij haar had terug gezien. Ze is mijn dochter toch niet had hij waarschijnlijk gedacht. Tranen schoten in haar ogen. Wat voor verassingen had het leven nog meer voor haar in petto? De man die ze altijd als haar vader heeft gezien is haar vader helemaal niet. Ze had gemengde gevoelens over de brief. De brief was ergens een troost. Veel dingen vielen nu op hun plaats. Ze wist nu dat haar moeder altijd van haar heeft gehouden, maar ze wist nu ook dat ze haar jarenlang in het ongewisse heeft gelaten. Ze heeft jarenlang tegen haar gelogen. Door haar toedoen heeft ze zich jarenlang afgevraagd waarom haar vader haar niet zijn volledige liefde kon tonen. Ze wenste nu meer dan ooit dat haar moeder voor haar neus zou staan. Om dan tegen haar te kunnen schreeuwen. Om haar duidelijk te maken hoezeer ze haar leven nu in de war gooide. En om haar armen om zich heen te voelen. Ze wilde haar moeder die haar zou troosten en liefhebben. De tranen stroomden over haar wangen. Ze had het gevoel iets te hebben verloren. Hoe afstandelijk Jamal ook is geweest, hij heeft er wel voor gezorgd dat ze een dak boven haar hoofd had. Hij was niet alleen slecht voor haar geweest. Ze wist niet hoe ze dit doorheen moest komen. Hoe ging ze om met het feit dat haar vader haar vader niet is? En hoe verwerkte ze het feit dat haar moeder haar jaren heeft voorgelogen? Ze voelde zoveel emoties door zich heen gaan. Ze kon het nieuws dat ze zojuist had vernomen niet helemaal bevatten. Het leek zo onrealistisch, alsof het een grap was die met haar werd uitgehaald. Een misselijke grap die haar leven nog onzekerder moest maken. Het nieuws dat Jamal haar vader niet is lijkt uit de lucht gegrepen, zo onrealistisch is het. Maar op hetzelfde moment maakt dit nieuws zoveel duidelijk. De brief loog er niet om. Het handschrift van haar moeder loog er niet om. Ze ging staan en veegde haar tranen weg. Ze moest sterk blijven, en dat zou ze ook doen. Dit zou haar er niet onder door krijgen. Ze had de inrichting, het vertrek van broer, en het overlijden van haar moeder overleefd, dit zou ze ook overleven. Ze zou zich niet klein laten krijgen, zelfs niet door de bijtende pijn die aan haar knaagde...