Like a child Deel1 #Voltooid

98

Wat vooraf ging...Alsof Dalila voelde wat door hem heen ging sloeg ze nog steviger haar armen om hem heen. Hij was blij met haar troost. Hij was blij dat zij er was om ervoor te zorgen dat hij zijn verstand niet verloor. Hij was voor veel dingen terug gekomen, maar hij was vooral voor zijn moeder en zusje terugkomen. Maar zijn moeder was er niet meer.'Hoe lang geleden?' vroeg hij met schorre stem. Dalila liet hem los en pakte zijn hand vast. Ze gingen op de bank zitten. 'Zo'n twee jaar geleden.' 'Was jij bij haar toen het gebeurde?' Ze ontweek zijn blik. Marwan vernauwde zijn ogen.'Wat vertel je me niet Dalila?' Ze keek naar hem op. 'Ik wil je alles vertellen, maar niet nu. Niet nu je net terug bent.' 'Ik moet alles weten Dalila, het moet.' Wanhoop klonk in zijn stem. Dalila knikte. Ze wist dat ze het moest vertellen, hoe moeilijk het ook was.'Ik zat toen in een inrichting.' Met open mond staarde Marwan haar aan. Een ander reactie stond niet op zijn plaats. Hij wist gewoon niet wat hij hoorde. Een inrichting...? Zijn vrolijke energievolle zusje in een inrichting? Dat was te bizar voor woorden.'Waarom in vredesnaam? Jij behoort daar helemaal niet.' Dalila vloog hem om de hals. Marwan voelde haar pijn en sloeg zijn armen om haar heen. 'Blacky toch.' 'Dank je, dank je dat je in mij geloofd, niet iedereen heeft dat gedaan.' Haar stem klonk schor door de emoties. Ze maakte zich van hem los.'Hoe bedoel je, niet iedereen heeft in je geloofd?' 'Yemma en...beba waren ervan overtuigd dat ik daar thuis hoorde. Ze waren ervan overtuigd dat ik gek was.' Het verhaal werd steeds gekker. Fronsend keek Marwan haar aan.'Begin bij het begin lieverd, ik volg het namelijk niet.' En dat deed ze. Ze vertelde hem dat ze in de inrichting terecht was gekomen zonder dat ze had geweten waarom. Ze vertelde over hoe ze was behandeld. Ze vertelde dat ze twee jaar lang niet had gesproken. Tenslotte vertelde ze over Rayan die haar uit de inrichting had gehaald omdat zij hem kon helpen.'Heb je Jamal nog gezien?' Zijn stem klonk koel. Het viel Dalila op dat hij hem niet vader noemde. 'Ja, een paar keer.' 'En, wat vertelde hij? Hoe heeft hij zijn verhaal goed gepraat?' 'Dat heeft hij niet gedaan. Hij was er samen met yemma van overtuigd dat ik gek was.' Marwan's ogen stonden woest.'Die man heeft nooit veel vertrouwen in zijn kinderen gehad.' Voor Dalila was dit de openingszin hem te laten weten dat ze niet dezelfde vader hadden.'Hij is mijn vader niet,' bracht Dalila voorzichtig in. Marwan wist niet wat hij hoorde. 'Jouw vader niet? Hoe bedoel je?' Voorzichtig vertelde Dalila hem over de brief die haar moeder haar had nagelaten.' Het was voor Marwan genoeg om nogmaals als een gekooid dier door de kamer te lopen.Nick had verteld dat ze het niet gemakkelijk had gehad, maar dit sloeg alles. Hoeveel kon een persoon aan? Hoeveel pijn en ellende? En waarom zij? Ze verdiende het helemaal niet. Dalila deed geen vlieg kwaad. Hij wilde dat hij al de pijn ongedaan kon maken. Hij wilde dat ze al die vreselijke dingen niet had moeten meemaken.Het nieuws in de krant viel nu op zijn plaats, dit zei hij ook tegen haar. 'Ik dacht dat het maar onzin was. Ze hadden het over Jordan Schot die jouw vader was, ik dacht dat het onzin was.' Zijn ogen stonden gekweld. 'Ik ben nog altijd je zusje,' zei Dalila zacht, met een onzekere stem. Ongelovig keek Marwan haar aan. 'Hoe durf je dat te zeggen? Natuurlijk ben je mijn zusje! Dat ben je altijd geweest, en dat zul je ook altijd blijven! Ik houd vreselijk veel van je Dalila.' Tranen verschenen in haar ogen na zijn emotionele uitbarsting.Marwan liep naar haar toe en streek over haar haar. 'Niks kan mijn liefde voor mijn kleine zusje veranderen.' Dalila glimlachte. 'Ik vind het allemaal zo vreemd Marwan. Er is zoveel gebeurd. Soms kan ik het niet bevatten.' 'Niemand die je dit kwalijk zou nemen. Het is ook zoveel en je houdt je zo sterk.' 'Ik zal wel moeten.''Dus Ranislanski heeft je uit die inrichting gehaald?' Dalila knikte. 'Zijn zusje is ooit ontvoerd. Ik heb de daders gezien, ik kan het mij alleen niet herinneren, niet helemaal althans. Beetje bij beetje komt het terug.' Marwan knikte. 'Konden jullie het daarom niet samen vinden? Jij kon hem natuurlijk niets schelen. Het ging hem alleen om zijn zusje. Jij was slechts een middel om zijn doel te bereiken, nu nog steeds. Jij bent nog altijd de enige persoon die hem kan helpen bij zijn wraak. En Jordan, hoe staat het daarmee?''Rayan en hij hebben een hekel aan elkaar. De families Ranislanski en Schot liggen al jaren overhoop.' 'Hoe ga jij hiermee om?' 'Ik vind het moeilijk. De man van wie ik houd en mijn vader haten elkaar. Ze haten elkaar echt Marwan. Rayan wil wraak. Hij wil wraak op de ontvoerders van zijn zusje.' Marwan knikte.'Dat kan ik begrijpen. Wat is Jordan's aandeel hier precies in?' 'Er wordt vermoed dat hij en zijn broer Roger er achter zitten.' Haar stem klonk zacht. Marwan staarde haar met grote ogen aan.'Dus er wordt vermoed dat jouw vader achter de ontvoering zit van het zusje van de man van wie je houdt... Dat is heftig. Hoe reageert Ranislanski hierop? Hoe reageert hij er bijvoorbeeld op dat jij de dochter van zijn aartsvijand bent?' 'Het is niet gemakkelijk, nog altijd niet. We hebben er ruzie om. Het veroorzaakt spanningen. Maar we houden wel van elkaar.''Doet hij je geen pijn?' Dalila wende haar blik af. 'Als hij dat doet moet ik het weten.' 'Waarom? Zodat je hem de les kunt lezen? Zodat ik straks ook een broer heb die overhoop ligt met de man van wie ik houd. Ik heb daar geen zin in. Rayan en ik hebben veel meegemaakt, we maken nu nog steeds veel mee, maar we houden wel van elkaar. Hij is wel degelijk goed voor mij. Ik voel mij bij hem veilig, bij hem bén ik veilig.' Marwan wist niet zo snel wat hij moest zeggen.'Ik beschuldig hem nergens van Dalila. Begrijp alleen dat ik hem inderdaad een lesje zou willen leren als hij je pijn deed. Je bent mijn zusje, ik houd van je.' Dalila glimlachte. 'En ik houd van jou Marwan, maar je zusje kan haar zaakjes heel goed zelf regelen.' Er verscheen een glimlach op zijn gezicht.Marwan wilde dat ze gelukkig was. Hij wilde er dan ook verzekerd van zijn dat de mensen om haar heen haar geen pijn deden.'En zijn zusje, is die een beetje aardig tegen je?' Dalila begon te lachen. 'Yasmin is een kanjer. Zij heeft mij altijd behandeld als een normaal mens. Ze heeft mij nooit als een gestoord ding gezien. Ze heeft mij altijd met respect behandeld.' Marwan knikte tevreden. 'Zo mag ik het horen.' Hij vernauwde zijn ogen toen hij Dalila nerveus met haar vingers zag friemelen.'Wat is er Blacky?' 'Anouar, wat kun je mij over hem vertellen? Ik kan mij niet veel meer van deze afgelopen drie jaar herinneren. Zo wist ik ook niet meer dat ik was verloofd voordat ik in de inrichting terecht kwam. Ik wist niet eens dat Anouar bestond. Wie is hij Marwan?' Smekend keek ze hem aan.'Je bent dus niet met hem getrouwd?' Dalila schudde haar hoofd. Opgelucht haalde Marwan adem. Hier was hij blij om. Anouar paste ook helemaal niet bij haar. Marwan had alleen niet kunnen blijven om ervoor te zorgen dat het zover zou komen. Hij had gehoopt dat Dalila zelf zou inzien dat het niet verstandig was met Anouar te trouwen. Diep van binnen had hij geweten dat ze tot dit inzicht zou komen. Zijn gevoel had hem niet in de steek gelaten. 'Je hebt even een relatie met hem gehad,' begon Marwan. 'Je kende hem via mij, ik was met hem bevriend. Jullie relatie was nooit echt, echt. Ik heb altijd het idee gehad dat jij van het begin twijfels had. Ik ben blij dat jullie niet zijn getrouwd.' Verbaasd keek Dalila hem aan.'Jullie waren toch beste vrienden?' 'Ik heb Anouar in geen jaren meer gezien of gesproken.' 'Ben je niet van plan weer contact met hem op te nemen?' 'Ik ben absoluut van plan hem een bezoekje te brengen. Ik moet alleen weten waar hij zich bevind.' 'We zijn naar hem op zoek. Het schiet alleen niet op.''We gaan hem wel vinden.' Marwan klonk vastberaden. 'Die Ranislanski is wel naar heel wat mensen op zoek. Het is een apart type.' Dalila begon te lachen. 'O, dat is hij zeker. Hij is ook op zoek gegaan naar Jordan. Hij betreurt alleen waar zijn zoektocht ons naar heeft geleid.' 'Betreur jij dit ook?' 'Ik weet het niet. Het is mijn vader, hier kan ik mijn ogen moeilijk voor sluiten.''En hoe reageert Rayan hierop?' 'Het maakt hem niet bepaald vrolijk. Het is voor alle betrokken moeilijk.' 'Dat kan ik mij goed voorstellen. Het belangrijkst voor mij is dat hij goed voor je is.' Dalila glimlachte. 'Ik meende wat ik zei Marwan, bij hem ben ik veilig.' Marwan knikte langzaam. De overtuiging in haar stem kon moeilijk ontkend worden. Ze geloofde in hem. Ze vertrouwde hem.'Ik hoop dat hij weet hoe hij boft.' 'Dat zijn de typische woorden van een broer,' zei Dalila plagend. Marwan schudde zijn hoofd. 'Dat is niet altijd zo geweest Dalila. Het spijt mij voor al die keren dat ik je niet heb getoond hoeveel ik van je houd, dat ik je dit niet heb verteld. Ik heb mijn gevoelens nooit echt getoond, dit betreur ik nu.' Dalila glimlachte.'Ik heb altijd geweten dat je van mij hield. Je was er dan niet gemakkelijk in om het te zeggen, maar ik kon het aan alles merken. Je beschermde houding kon niemand ontgaan. Ik heb altijd geweten dat mijn grote broer van mij hield.' Marwan gaf een kneepje in haar hand. Dat was zijn zusje. Die wilde altijd het beste van andere denken.'Ik ben blij dat je een diepgaand karakter hebt Blacky. Niet iedereen zou namelijk zo begripvol zijn.' 'Ik neem je niks kwalijk Marwan. Ik begrijp het wel. Hij heeft spijt,' zei ze toen. Het was duidelijk over wie Dalila het had. De blik in Marwan's ogen werd koel. 'Als je het over Jamal hebt wil ik het niet eens horen.' 'Je noemt hem Jamal?''Ik ben gestopt hem vader te noemen op het moment dat hij mij dwong weg te gaan. Ik wil niets meer met die man te maken hebben.' 'Wil je hem ook niet zien?' vroeg Dalila hoopvol. Marwan slikte. Hij wilde de liefde van zijn vader maar al te graag, maar deze had hem getoond dat hij hem deze liefde niet kon geven.'Waarom zou ik het mezelf moeilijk maken? Hij wil mij niet, hij heeft mij nooit gewild.' 'Dat zie je verkeerd Marwan. Ik ben ook woest op hem geweest. Er zijn mij alleen heel wat dingen duidelijk geworden. Hij is niet de vreselijke man die jij denkt dat hij is. Hij is ook kwetsbaar Marwan. Hij heeft spijt van wat hij heeft gedaan.''Als vader behoor je je kind niet het gevoel te geven dat deze niet is gewenst.' Dalila wist dat de pijn diep zat. Ze wist ook niet of het zou lukken om de oude wonden te helen. Marwan heeft bijna zijn hele leven het gevoel gehad dat Jamal niet van hem hield. Voor Dalila was veel duidelijk geworden. Jamal heeft zelf nooit geleerd affectie te tonen. Daarnaast had hij ook nog eens woede in zich vanwege het feit dat zij zijn dochter niet was. Deze woede heeft hij verbazingwekkend genoeg het meest op Marwan gericht, de persoon die wél zijn biologische kind is.'Het is niet zwart wit Marwan. Maak niet de fout verder te kijken. Ik weet dat hij je heeft gekwetst, maar geef het een kans. Geef hem in ieder geval de kans zijn verhaal te doen.' 'Je bent er echt van overtuigd dat hij het niet zo had bedoeld?' 'Ik ben er zeker van.' De blik in Marwan's ogen was koel. 'Ik wil niks met die man te maken hebben.' Dalila besloot het onderwerp te laten rusten. 'Genoeg over mij, wat heb jij al deze jaren gedaan? Waar heb je allemaal gezeten?' 'Overal zo'n beetje. Na een paar maanden een beetje doelloos door het leven te zijn gegaan heb ik het roer omgegooid. Ik ben gelukkig zo slim geweest wel mijn opleiding af te maken.' Dalila glimlachte stralend.'Ik kijk dus tegen een advocaat aan.' Marwan glimlachte. 'Nou, mag ik een gokje doen wat voor advocaat je bent?' 'Ga je gang,' zei hij. 'Een slimme en succesvolle.' Marwan was geraakt door haar woorden. Ze was zo oprecht.'Kijk, en daarom heb ik ook nooit opgegeven.' 'Hoe bedoel je?' vroeg Dalila verbaast. 'Jij hebt altijd in mij geloof. En het is jouw geloof dat mij net die extra kracht heeft gegeven. Zelfs zonder jouw aanwezigheid was je er om mij te motiveren.' Het betekende veel voor Dalila dat hij zo open was. Zo open had ze hem namelijk nog nooit meegemaakt.Marwan zag haar blik en glimlachte. 'Wanneer ik zeg dat ik het roer heb omgegooid bedoel ik dit ook echt in alle termen van het woord.' 'Ik merk het. Een succesvolle advocaat dus. Zeker gehaaid en scherp.' 'Ben ik ooit de braafste leerling geweest?' vroeg Marwan met een grijns op het gezicht. Dalila schoot in de lach.'Het woord braaf en jij gaan inderdaad niet samen. Dat is net zoiets als water en vuur, een onmogelijke combinatie.' De grijns op zijn gezicht verbreedde zich. Marwan was inderdaad nooit het brave type geweest.Het voelde goed om zo met hem te zitten, om bij te praten. Ze hadden elkaar jaren niet gezien, maar dat zou je nooit zeggen. Ze voelde zich met elkaar vertrouwd.'Dus Ranislanski is echt goed voor je?' vroeg Marwan op een gegeven moment. Dalila rolde met haar ogen. 'Hoe vaak heb je mij die vraag nu gesteld?' Marwan glimlachte. 'Mijn kleine zusje verdient alleen het beste.' Dalila glimlachte en stond op.'Zullen we ons dan maar bij de Ranislanski's toevoegen?' Marwan stond ook op. Op het moment dat ze de keuken binnen liepen zagen ze dat Yasmin Rayan een stomp gaf. Rayan lachte. Hij kreeg ze toen in het oog en knipoogde naar Dalila. Marwan die de blikken in hun ogen zag voelde zich gelijk een stuk geruster. Ze hielden oprecht van elkaar.'Wat heeft meneer gedaan?' vroeg Dalila aan Yasmin. 'O, ik had gewoon zin hem een mep te verkopen, dat is alles.' Dalila lachte. 'Nu je het zegt, ik voel die drang ook vaak.' En op dat moment gaf Dalila hem een draai om het oor. Rayan hief zijn handen ontwapenend omhoog en keek Marwan aan. 'Als dit gebeurd moet je uitkijken.' Marwan lachte. 'Ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld.' 'Hier hebben jullie je dus verzameld.' Iedereen draaide zich om. Issam stond in de deuropening. Deze keek nieuwsgierig Marwan's richting op. Hij liep vervolgens met uitgestoken hand op hem af.'Issam Ranislanski.' Marwan schudde hem de hand. 'Marwan Yasrin,' zei hij. Issam glimlachte en wende zich tot Dalila. 'Heeft onze mooie meid dan haar broer gevonden.' Dalila's glimlach kon niks anders dan stralend worden genoemd. Issam was oprecht blij voor ze. Broer en zus verdienden het. 'Ik ben blij dat je terecht bent,' zei Issam tegen Marwan. 'Je zusje miste je heel erg.' 'Ik haar ook gemist. Jij bent het broertje?' 'Broertje van Rayan en broer van Yasmin.' Yasmin rolde met haar ogen. 'Ze moeten het er vooral inwrijven dat ik hun kleine zusje ben.' Marwan moest lachen.Ze verzamelden zich allemaal in de woonkamer. Er werd over van alles en nog wat gesproken. Marwan die wist dat iedereen nieuwsgierig was vertelde wat hij deze afgelopen jaren zowel had gedaan. Dit waren immers de personen die zijn zusje hadden opgevangen. Ze hadden haar een thuis gegeven, een familie.Rayan en Dalila zaten naast elkaar. Hun blikken vonden elkaar geregeld. Rayan was dolblij voor haar. Hij was dolblij zijn Dalila zo gelukkig te zien. Dalila die dit als geen ander aanvoelde kreeg hierdoor nog een beter gevoel. De schurk had haar beloofd haar broer te vinden en dat had hij gedaan.Ze keek naar hem op en glimlachte. Rayan glimlachte terug en gaf een kneepje in haar hand. Hun innige band kon door niemand gemist worden.