Like a child Deel1 #Voltooid

72

Wat vooraf ging...'Ik ben bij je en ik zal ervoor zorgen dat niemand je pijn doet.' Ze ging dichter tegen hem aan staan. Ze was niet bang voor zichzelf. Ze was bang voor hem. God, ze zou het niet overleven als hem iets zou overkomen.Yasmin die het nieuws later kreeg was net zo geschrokken. 'Ben je wel orde?' vroeg ze aan Dalila. 'Ik mankeer niks.' 'Weet je dat heel zeker?' 'Natuurlijk,' loog Dalila. 'Dalila,' zei Yasmin met nadruk in haar stem. 'Ik ben bang dat Rayan iets overkomt,' piepte ze. 'Die angst heb ik ook,' zei Yasmin op fluistertoon. 'Elke meisje die ik ken heeft een doorsnee broer, met een doorsnee baan, een doorsnee karakter, maar die van mij is anders. Die houdt zich met andere dingen bezig.' Yasmin haalde diep adem en sprak verder.'Hij runt een Internationaal bedrijf en doet dit geweldig. Hij heeft in de afgelopen jaren door zijn succes genoeg vijanden gemaakt, maar dat lijkt hem niks te kunnen schelen. Hij is herhaaldelijk het doelwit geweest omdat anderen hem uit de weg willen zien. Maar zou je denken dat dit hem tegenhoudt? Nee, meneer gaat ze niet uit de weg. Hij biedt iedereen die hem dwars wil liggen het hoofd en pakt ze tweemaal zo hard terug. En het feit dat hij een persoonlijkheid heeft die geen verraad duld, maakt het er absoluut niet gemakkelijker op. Nee, mijn broer is niet net als alle andere broers. Terwijl de meeste meisjes zich zorgen maken dat hun broer niet achter hun eventuele relaties komt, heeft die van mij het maar druk met allerlei anderen zaken. Dus ik begrijp heel goed waar je angst vandaan komt. Waarom is hij niet gewoon. Die vraag is alleen snel beantwoord. Het zou anders onze Rayan niet zijn en zouden we niet zoveel van hem houden.' Dalila glimlachte.'Nee Rayan is zeker niet gewoontjes. Ik wil mijn vader vinden. Hij heeft opdracht gegeven naar hem op zoek te gaan.' Er verscheen een glimlach op Yasmin's gezicht.'Wat ga je doen wanneer je hem hebt gevonden?' Dalila beet op haar lip. 'Ik weet het niet. Het zal heel erg van zijn reactie afhangen. Als hij niks met mij te maken wil hebben zal ik me hierbij moeten neerleggen. Ik zal er niet ongevoelig onder staan, het gaat om mijn vader, mijn eigen vlees en bloed. En als hij wel iets met mij te maken wil hebben zal ik hier blij om zijn. Het is mijn vader en ik heb nooit de kans gehad een band met hem op te bouwen.''Hoe kijk je daar nu tegenaan?' 'Het heeft geen zin wrok te koesteren, zeker niet tegen iemand die er niet meer is. Net zo min als ik wrok wil koesteren tegenover iemand die me heeft opgevoed.' 'Je bent erg dapper Dalila.' 'Ik wil niet in het verleden leven.'De veranderingen in het huis werden langzaam zichtbaar. Langzaam werd het huis in een nieuw hoesje gestoken. Dalila keek om zich heen en was tevreden over het resultaat dat ze tot nu toe had geboekt. Ze vond dit leuk merkte ze. Ze vond het leuk om haar creativiteit de vrije loop te laten. Ze heeft dit altijd geweten, maar ze had nooit geweten dat ze het leuk zou vinden dit enthousiasme in een huis over te brengen.Ze dacht er zelfs over na hier iets serieus mee te doen. Het was haar terrein helemaal niet. Oké, ze is het creatieve type zoals Rayan haar wel eens had genoemd. Ze moest glimlachen bij die herinnering. Maar ze had hier voorheen altijd feesten georganiseerd. Ze had er altijd voor gezorgd dat elke klant tevreden was. Elke ruimte wist ze in iets prachtigs om te toveren. Ze had oog voor de kleinste details.Dus mevrouw Yasrin, heb je de moed een ander terrein te betreden? Rayan en Yasmin zouden zeggen dat ze dit al had gedaan en dan zouden ze doelen op haar werk hier in huis. Maar Dalila was nog niet helemaal overtuigd. Dat het haar was gelukt, oké, bijna gelukt dan, ze was natuurlijk nog niet klaar, betekende niet dat het haar ook zou lukken andere huizen naar behoren in te richten.Dalila moest denken aan de tijd waarin Ryan haar de baan had aangeboden. Dat was de tijd waarin ze er bijna elke minuut van de dag over had gefantaseerd hem een klap in het gezicht geven. Ze grinnikte.'Wat gaat er in dat mooie hoofdje van jou om?' Ze herkende zijn stem en draaide zich om. 'En?' vroeg hij. 'Vind jij dat ik talent heb, voor dit.' Ze wees om zich heen. 'Ik wil je objectieve mening. Spaar me vooral niet omdat ik je...' Hij grijnsde. 'Omdat je mijn meisje bent.' Ze lachte. 'Serieus schurk.' Hij sloeg zijn armen om haar middel. 'Toen ik je benaderde had ik nooit kunnen vermoeden dat je er zoiets prachtigs van zou maken, en dat meen ik echt. Ik was er van overtuigd dat je de klus naar behoren zou doen, maar ik had nooit kunnen voorzien dat je dit met zoveel toewijding en passie zou doen. Als ik nu zo om me heen kijk... Je doet het geweldig, en dan druk ik mezelf nog bescheiden uit.' Ze kreeg de glimlach niet meer van haar gezicht af. 'Toe maar,' plaagde ze. 'Hij is charmant en kan ook nog eens een oprecht compliment geven. Ik ben onder de indruk Ranislanski.' 'Anders ik wel, en dan heb ik het over jou. Maar genoeg gepraat, haal deze man onmiddellijk uit zijn lijden en geef hem een kus.' 'Als dat is wat meneer wil, zal ik dat doen.' Ze sloeg haar armen om zijn hals en ging op haar tenen staan.