Like a child Deel1 #Voltooid

90

Wat vooraf ging...'Ik vind het heel knap hoe je van onderwerp veranderd. Misschien dat die aanpak je in je werk helpt, maar bij maakt het geen indruk. Ik heb nog altijd geen antwoord op mijn vraag gehad.' 'Ranislanski is niet eerlijk.' Vuur stond in haar ogen te lezen. Gefascineerd keek Jordan toe. Dus dit krachtige schepseltje was zijn dochter. Deze bloedmooie dame, met een krachtige persoonlijkheid en fonkelende ogen was zijn dochter. Hij voelde een golf van trots door zich heen gaan.'Ik wil antwoord op mijn vraag,' zei Dalila. Jordan vouwde zijn handen ineen. Ze plaatste hem in een lastig parket. Als hij niet eerlijk tegen haar was, was ze weg. En als hij het haar vertelde zou ze misschien ook weg gaan. Hij kon er echter niet om heen. In deze paar minuten was het hem duidelijk geworden dat ze eerlijkheid op prijs stelde.'Je geeft niet op?' 'Ziet het er naar uit dat ik dat zal doen?' 'Al goed, je moeder ging bij me weg omdat ze niet met mijn leefstijl kon leven.' 'En wat moet ik me hierbij voorstellen?' Dalila was niet van plan het hem gemakkelijk te maken. Jordan was slim genoeg dit te bedenken.'Ik ben niet de meest vriendelijke man Dalila. Je moeder kon niet met mijn harde kant leven.' 'Je bedoelt de kant die over lijken gaat.' 'Je bedoelt de kant die ook Ranislanski heeft?' Als hij viel was hij vastbesloten Rayan in deze val mee te nemen. 'Je moeder kon niet met mij leven, jij bent haar dochter, kun jij het wel? Kun jij met iemand leven die hard en kil is?' 'Ik weet waar je mee bezig bent Jordan.' Ze noemde hem zeer bewust bij de naam. 'Je zult alles zeggen om Rayan bij mij in het kwade daglicht te zetten.' 'En waarom is dat denk je?' Hier wist Dalila geen antwoord op te geven, ze durfde het niet. Ze kende namelijk het antwoord.'Dat is omdat je mijn dochter bent en ik een band met je wil opbouwen. Ranislanski is hier op tegen.' Dalila slikte. 'Je hebt geen antwoord op mijn vraag gegeven. Kun jij als de dochter van je moeder wel met iemand leven die hard en kil is?' Dalila moest aan Rayan denken. Aan het meedogenloze in zijn karakter, aan het harde, aan het kille, aan het hartstochtelijke, het tedere, het warme, het beschermende, aan zijn sterke en moedige karakter.'Ik houd van Rayan Ranislanski, met heel mijn hart en ziel.' Jordan haatte het om de woorden aan te horen. 'Dat denk je maar.' Dalila's ogen schoten vuur. 'Betuttel me niet! Ik weet heel goed wat ik wel en niet voel. Ik houd van hem, zielsveel!' Ze had niet verwacht dat het eerste gesprek met hem zo intens zou zijn. Maar ze had het moeten weten. Niks aan deze situatie was koel. Deze hele situatie was intens. 'En nu nog antwoord op mijn vraag Dalila. Kun je met hem leven?' Er was een tijd waarin ze gedacht had dat deze vraag niet aan de orde zou komen, dat ze zichzelf de vraag nooit zou hoeven stellen, maar de tijd was er wel. Ze wist absoluut dat Rayan geen lieverdje was. De tijd waarin hij haar wantrouwde en zij hem was niet vergeten. De tijd waarin zij voor hem het gekke meisje was kon ook moeilijk door de vingers worden gezien. Nee, Rayan Ranislanski was zeker niet de gemakkelijkste, maar ze hield wel degelijk van hem, met alles wat ze in zich had.'Er is geen persoon op deze wereld bij wie ik me zo veilig voel als bij hem.' Om die woorden kon Jordan niet heen. Hij had er niks op te zeggen. De blik in haar ogen maakte dit onmogelijk. Haar blik vertelde wat haar hart ervoer: ze hield van hem.'En jij en ik meisje, wat moet daar mee gebeuren?' 'Dat weet ik niet,' fluisterde ze. 'Als ik dat wist zou ik een heel eind zijn.' Opgelucht haalde Jordan adem. Ze wees hem in ieder geval niet af. Er was hoop.'Je moet weten dat ik niet opgeef. Ik wil een band met je opbouwen. We hebben nooit een eerlijke kans gehad. Ik wil een vader voor je zijn.' Jordan Schot was in zijn leven niet vaak oprecht, maar dit keer kwam elke woord uit zijn hart. Hij wilde niks liever dan een vader voor zijn dochter zijn. Dalila kon hier niet om heen en dat maakte het nog moeilijker. Als hij te kennen zou geven niks met haar te maken te willen hebben zou haar besluit snel zijn gemaakt. Er zou dan geen sprake zijn van een dilemma, maar deze was er wel. 'Ik weet niet of ik dat wel wil.' Haar stem klonk als niets meer dan een geluister. 'Dat wil je wel, anders zou je hier niet zijn. Laat je niet door Ranislanski tegen houden. Wij verdienen een eerlijke kans, jij en ik. Ik zal contact met je blijven opzoeken. Ik hoop dat dit niet alleen van één kant zal zijn.' Ze wist niet wat ze moest zeggen en stond op.'Onthoudt mijn woorden Dalila.' Ze draaide zich naar hem en verliet vervolgens zijn kantoor. In de hal kwam ze Roger tegen. Hij knikte naar haar. Ze keek terug en liep vervolgens verder. Ze wist ook niet wat ze met hem aanmoest. Ze wist het niet. Ze wist niet wat ze met deze 'familie' aanmoest. Een halfuur later parkeerde Remco de auto. Ze bedankte hem en stapte uit. 'Succes,' zei hij. Ze glimlachte magertjes. Succes zou ze nodig hebben. Ze kon al raden wat zijn reactie zou zijn.'Waar is hij?' vroeg ze aan Yasmin die ze in haar kamer aantrof. 'De fitnessruimte.' 'Hoe is het met hem?' 'Ehh, hij is niet zo blij.' Dalila beet op haar lip. 'Hij is woest?' Yasmin knikte. 'Hij is...' Yasmin maakte haar zin niet af. Wat moest ze tegen haar zeggen? Dat de stoom uit zijn oren kwam? Dat hij uit zijn doen was?'Ik ga hem maar eens een bezoekje brengen,' zei Dalila. In de deuropening bleef ze staan. 'Ik hoop niet dat ik je hiermee heb gekwetst.' 'Ik zal eerlijk tegen je zijn Dalila. Ik zou het vreselijk vinden als je je door hem laat inpalmen, maar ik begrijp wel waarom je in de war bent, ik heb er begrip voor.' Dalila liep naar haar toe en knuffelde haar. 'En meer vraag ik ook niet van je.' Het volgende moment was ze vertrokken, op weg naar Rayan.Zoals Yasmin had gezegd trof ze hem in de fitnessruimte aan. Als een bezetene beukte hij op de hangmat, er was geen houden aan. Dalila stond in deuropening naar hem te kijken. Ze kon zich niet vervoeren, durfde het misschien ook niet. Ze was bang voor zijn reactie.