Like a child Deel1 #Voltooid

43

Wat vooraf ging... Op het moment dat ze woorden uitsprak ontmoette hun blikken elkaar. Ze wisten het beiden. Ze wisten beiden dat het lot wellicht grote plannen met ze had. Plannen waar geen van hun zich nu bij wilden neerleggen... Alsof de dag niet zwaar genoeg was, kwam Issam in de avond langs. De blik in zijn ogen voorspelde weinig goeds. Rayan kon het al raden. Issam was hier slechts om voor onrust te zorgen. Gelukkig dat Yasmin en Dalila waren gaan slapen. Bij de voordeur stonden ze tegenover elkaar. 'Laat je me niet binnen, of ben ik niet welkom?' Rayan zuchtte diep en deed een stap opzij. 'Waar was je mee bezig?' vroeg Issam. 'Ik was van plan wat werk af te maken.' 'Laat je dan vooral niet door mij tegenhouden.' Alsof hij hem hier de kans voor zou geven... Rayan besloot deze woorden voor zichzelf te houden. Het laatste waar hij op zat te wachten was een conflict. Issam volgde hem de werkkamer binnen en deed de deur achter zich dicht. Hij nam zijn omgeving goed in zich op. Die broer van hem had het goed voor elkaar. Hij had alles... Hij was de grote Rayan Ranislanski. Hij was de man met het echte succes. 'De werkkamer van een echte leider,' zei Issam. Rayan ging hier niet op in. Het wist dat het een lokaas was. Hij had er geen zin in. Hij had geen zin om ruzie te maken. 'Waar is Yasmin?' 'Die slaapt.' 'En hoe zit het met de mooie dame?' Rayan was gelijk geïrriteerd. 'Die slaapt ook.' Issam lachte zacht. 'Ik moet zeggen dat het een echte schoonheid is broer. Ze lijkt ook nog eens hersens te hebben. Een perfect fonds zou ik zeggen. Ze is werkelijk prachtig, misschien iets voor mij.' Blijf kalm zei Rayan zichzelf. Hij is slechts bezig je op te fokken, laat het gaan, ga er niet op in. Issam zag de blik in Rayan's ogen en lachte. 'Of is ze al bezet? O, oeps, dit is wel Rayan. De man die alles voor elkaar krijgt. Maar vertel, ga je met haar naar bed?' Dat was de druppel. Supersnel greep Rayan hem bij de kraag vast. 'Nog één zo'n woord en geloof me, het zal me geen enkele moeite koste je mond dicht te timmeren. Als je het nog ooit waagt haar naam zozeer te beledigen sta ik niet voor mezelf in.' Issam was onder de indruk. Zijn grote broer sprong nooit zo uit zijn vel wanneer het om een vrouw ging, maar deze Dalila was blijkbaar anders. Na jaren had hij dan eindelijk, buiten de familie om, een zwakke plek bij hem kunnen bespeuren. 'Ik raak een gevoelige snaar is het niet?' Rayan kon het lachje op zijn gezicht niet uitstaan en greep hem dichter vast. 'Je kent me Issam, haal vooral geen geintjes met me uit. Je blijft met je poten van haar af, en als ik merk dat je toch toenaderingen zoekt, ben je nog lang niet jarig.' De broers hadden veel gemeen, één ding daarvan was dat ze niet snel geïntimideerd raakten, maar op dit moment voelde Issam zich wel degelijk in het nauw gedreven. Dit was de Rayan met wie hij was opgegroeid. De Rayan die sterk en moedig is. De Rayan die voor hem was opgekomen. Zijn grote broer die hem had beschermd... De laatste gedachte drukte hij weg. Dat lag allemaal in het verleden. Rayan was tevreden angst in Issam's ogen te zien en liet hem los. Hij had elke woord gemeend. Rayan was van zijn eigen gedrag geschrokken. Hij schrok er zelf van dat hij zo fel reageerde. Maar Dalila Yasrin was anders... Ze was... Hij wist het niet, hij wist alleen dat hij haar wilde beschermen, tegen alles en iedereen. Issam glimlachte sluw. 'Ik heb blijkbaar een gevoelige snaar geraakt, is het niet grote broer?' Koeltjes keek Rayan hem aan. 'Vergeet vooral niet wat ik net tegen je heb gezegd. Je kent me Issam, ik bluf nooit. Blijf bij haar uit de buurt.' 'En wat als mevrouw meer van mij wil?' Rayan werd misselijke bij deze gedachte. 'En waarom denk je dat in vredesnaam? Je hebt haar pas één keer gezien en denkt haar nu al door en door te kennen.' 'Jij kent haar zeker wel?' 'Ja, ik weet wie ze is.' 'En? Is zij wel te vertrouwen? Of is ze net als Dounia een leugenaar?' Rayan zuchtte. 'Je zult haar naam altijd blijven herhalen.' 'Absoluut, ik zal nooit stoppen. Ik zal jou er aan blijven herinneren dat het jouw schuld is. Ik zal jouw eraan blijven herinneren dat ik een hekel aan je heb.' De muur die Rayan om zich heen had gebouwd als het op Issam aankwam, was niet sterk genoeg. Zijn wrede woorden drongen hier toch door. Ze raakte hem. 'Als je het jouw gelukkig maakt, moet je dit vooral doen.' Issam lachte zonder vreugde. 'Jammer dat Dalila al ligt te slapen. Ik had haar graag gezien.' Hij zou dit ook niet loslaten besefte Rayan. Zijn kleine broertje had net gezien hoe fel hij had gereageerd, hij zou dit tegen hem blijven gebruiken. Hij zou haar naam blijven herhalen om hem te irriteren. 'Let op je woorden Issam. Zij staat buiten onze oorlog.' 'Ach, daar heb je gelijk in. Zij kan er niks aan doen. Ze weet wel wie Yasmin hadden ontvoerd. Het is alleen jammer dat ze het zich niet kan herinneren.' 'Ze heeft veel meegemaakt Issam.' 'Zo, onze Rayan is van plan de held uit te hangen.' 'Waar heb je het in vredesnaam over?' 'Je beschermt haar toch.' 'Natuurlijk, ze is net zo goed een slachtoffer.' 'Dus? Voor jou is dit nog nooit eerder een reden geweest iemand te willen helpen.' Rayan hield zichzelf elke keer voor niet op zijn woorden in te gaan, maar hij kon het niet. Hij was woedend. Hoeveel hij ook van Issam hield, hij was niet van plan zich als oud vuil door hem te laten behandelen. 'Ze is net als Yasmin een slachtoffer, natuurlijk bescherm ik haar!' zei Rayan fel. Zijn ogen vlogen naar de deur. Dalila stond in de deuropening en staarde hem met grote ogen aan. 'Dalila,' zei hij zacht. Hun blikken hielden elkaar vast. 'Ik ehh, kon niet slapen en hoorde stemmen. Meen je dat echt Rayan?' vroeg ze zacht. Hij liep naar haar toe. 'Dat moet je inmiddels toch wel weten.' Ze keek naar hem op en knikte. 'Ja, dat weet ik wel. Ik kan het soms alleen moeilijk geloven.' Glimlachend keek ze naar hem op. 'Ik zeg het je Ranislanski, af en toe kun je verdomd aardig zijn,' fluisterde ze. Hij knipoogde naar haar. Issam keek toe. Hij zag dat Rayan zijn hand op haar schouder legde en dat Dalila met een stralende glimlach naar hem opkeek. Niemand kon er omheen. Niemand kon heen om de band die er tussen hun heerste. Ze stonden dicht bij elkaar. Hun lichaamsstaal sprak boekleden. Dalila's lichaamshouding straalde vertrouwen uit. Ze vertrouwde hem... En zijn broer... Zijn hele houding vertelde dat hij haar zou beschermen, met zijn leven als het moest...