Like a child Deel1 #Voltooid

44

Wat vooraf ging... Issam keek toe. Hij zag dat Rayan zijn hand op haar schouder legde en dat Dalila met een stralende glimlach naar hem opkeek. Niemand kon er omheen. Niemand kon heen om de band die er tussen hun heerste. Ze stonden dicht bij elkaar. Hun lichaamsstaal sprak boekleden. Dalila's lichaamshouding straalde vertrouwen uit. Ze vertrouwde hem... En zijn broer... Zijn hele houding vertelde dat hij haar zou beschermen, met zijn leven als het moest... Dalila voelde dat Issam hun nauwlettend in de gaten hield en wende haar blik naar hem. 'Hoi,' zei ze. Issam glimlachte. 'Ik hoop niet dat we je hebben gestoord,' zei hij. Dalila schudde haar hoofd. 'Nee, ik kon gewoon niet in slaap vallen en hoorde toen stemmen beneden. Alles in orde hier?' 'Absoluut, mijn broer en ik hebben elkaar in leven gelaten zoals je ziet.' Dalila glimlachte magertjes. 'En hoe gaat het met de mooie dame?' vroeg Issam. Ze voelde Rayan verstijven en keek naar hem op. Zijn gezicht stond gespannen. Vragend keek ze naar hem op. Zijn ogen stonden opeens afstandelijk. Ze begreep niet waarom. Ze voelde zich daarom ook niet meer op haar gemak zo dicht bij hem te staan en wilde een stap bij hem vandaan doen. Hij legde zijn andere hand op haar schouder en hield haar op haar plek. Ze communiceerden zonder woorden. Voor nu besloot ze het te laten rusten. 'Met mij is alles in orde Issam, hoe is het met jou?' 'Prima, het is goed om weer terug te zijn. Heb je trouwens mijn ouders al ontmoet?' 'Een paar weken geleden.' 'Hoelang ben je hier dan al?' 'Een hele tijd moet ik zeggen,' zei ze lachend. 'Wil je niet weer de wijde wereld in?' Ze glimlachte. 'Dat is langzaam aan het komen.' 'Dus mijn broer houdt je hier niet als een gevangen?' 'Nou nee, ik moet voorzichtig zijn, maar ik word niet meer belemmerd.' 'Niet meer zeg je, dus dit was in het begin wel het geval?' Dalila voelde zich steeds minder op haar gemak. Issam was er duidelijk op uit Rayan te dwarsbomen. 'Dat was voor mijn eigen bestwil.' 'En nu mag je wel gaan en staan waar je wilt. Hoe is dit tot stand gekomen?' 'Omdat ze nu toch weten dat ze hier is. Ze was bijna ontvoerd.' De blik in Rayan's ogen was ijskoud. 'O, dat wist ik niet.' ''Nee, natuurlijk niet. Daar houdt jij namelijk niet mee bezig. Weet je Issam, misschien is het beter dat je gaat.' 'Je stuurt me dus weg?' 'Ja, als jij hier alleen bent om ruzie te maken, wat dus het geval is, kun je liever vertrekken.' 'Dat is duidelijk.' Issam kookte, maar wist zich in te houden. Hij pakte Dalila's hand vast en drukte hier een kus op. Dalila glimlachte. Hij was charmant, hier kon niemand om heen. Rayan hield zijn kiezen op elkaar geklemd. Hij kon het niet uitstaan. Hij kon het niet uitstaan dat ze op die manier naar hem glimlachte. 'Wanneer ik terug ben, ben jij weg Issam.' En met deze woorden liep hij de kamer uit. Met grote ogen staarde Dalila naar de deur. 'Trek je maar niks aan van die broer van mij,' zei Issam. Ze glimlachte geforceerd. Maar dat deed ze wel. Ze begreep niks van de plotselinge verandering in zijn houding. 'Ik stap maar op, straks gooit hij me eruit.' Dalila knipperde met haar ogen. Ze zag het hem nog echt doen ook. De vent was onmogelijk! 'Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen Issam.' Hij glimlachte. 'Ik ken mijn broer mijn hele leven nu. Ik heb wel geleerd met hem om te gaan. Nogmaals bedankt Dalila. Bedankt dat je je inzet voor Yasmin.' Dalila glimlachte. 'Ik doe het met alle liefde.' Issam nam haar onderzoekend op. Ja, ze gaf oprecht om zijn zusje. Hij veraste Dalila door haar te omhelzen. Haar ogen stonden groot van verbazing. Deze verbazing werd niet door Rayan gezien. Hij zag alleen zijn broertje die haar omhelsde en zij die hier niks tegen deed. 'Je bent er dus nog steeds.' Snel maakte Dalila zich van Issam los. Zijn stem sneed door haar heen. Hij stond in de deuropening en had een kille blik in zijn ogen. Issam was blij met dit resultaat. Het deed hem goed als hij Rayan pijn kon doen. Hij zou hem net zoveel pijn doen als Rayan hem had gedaan... 'Ik ga er maar vandoor,' zei Issam. Hij nam afscheid van Dalila en vertrok toen. Rayan ging hem achterna om er verzekerd van te zijn dat hij ook echt vertrok. Een minuut later stond hij tegenover Dalila. 'Kom maar op macho man, wat is het dit keer dat ik verkeerd heb gedaan? Waaraan heb ik dit keer je kille behandeling verdient?' Rayan keek haar onverschillig aan en staarde vervolgens uit het raam. Dalila kookte van binnen. Ze liep naar hem toe en draaide hem naar zich om. 'Wat is er met jou aan de hand? Waarom doe je zo?' 'Ach ja, als je Issam zo leuk vindt, zou ik zeggen, ga je gang.' Haar mond viel open. 'Wacht even... Denk je dat ik geïnteresseerd ben in Issam...? En waar beschuldig je me eigenlijk van?' Hij haalde zijn schouders op. 'Ach man, je bent niet goed snik.' 'Ik ben niet goed snik zeg je,' zei hij met een gevaarlijke kalmte in zijn stem en pakte haar bij de schouder vast. 'Je doet me pijn,' zei ze. Hij werd zich bewust van zijn krachtige greep en liet haar abrupt los. 'Dalila ik...' Hij maakte zijn woorden niet af en liep de kamer uit. Verbaasd keek ze hem na. Wat bezield hem?