Like a child Deel1 #Voltooid

133

Wat vooraf ging...Alle aanwezigen wenden hun blik af terwijl de jonge vrouw de man vasthield van wie ze hield en schreeuwde, en bleef schreeuwen. Er kwam geen eind aan. Alles en iedereen verdween voor haar naar de achtergrond. De enige die nog bestond was hij. Haar pijn was zo tastbaar. Haar ogen waren rood door de tranen waar geen eind aan kwam. Haar kleren zaten onder het bloed, het bloed van de man van wie ze hield, de enige man van wie ze ooit had gehouden. De sterke en krachtige man aan wie ze haar hart had verloren. De man die haar weer had laten leven. De man die haar alles was. De harde en hartstochtelijke Rayan Ranislanski.De ambulance arriveerde. Jordan en Rediouan werden beiden op een brancard gelegd. Marwan hurkte naast Dalila neer. 'Geef me je hand Dalila,' zei hij. Met een lege blik keek ze naar hem op. ' 'Lieverd, hij is...' Heftig schudde Dalila haar hoofd. 'Nee, zeg het niet!' Marwan legde een hand op haar gezicht.'Dit zou hij niet hebben gewild.' Dalila snikte hartverscheurend. Marwan's ogen toonde pijn. 'Hij moet meegenomen worden...' Dalila's ogen stonden verwilderd. 'Nee!' riep ze uit. Ze had Rayan nog altijd in haar armen. Marwan stond op en keek hulpeloos op haar neer. Wat moest hij in vredesnaam doen?Een broeder kreeg Dalila in het oog en kwam naar haar toe gelopen. 'Mevrouw, we moeten hem meenemen.' 'Jullie blijven van hem af!' gilde ze. 'Niemand raakt hem aan!' Ze begon onbeheerst te huilen. De aanwezigen keken elkaar aan, met een medelijdende blik in hun ogen.'Rayan,' fluisterde Dalila en drukte hem tegen zich aan. Ze begon zachtjes te neuriën en wiegde hem in haar armen. Ze verstijfde en opende verschrikt haar ogen. Aarzelend begon ze zijn gezicht te strelen. Ze dacht dat haar hart het zou begeven toen hij met zijn ogen knipperde. 'Rayan!' riep ze uit. Marwan draaide zich snel om.'Wat is er?' Dalila lachte door haar tranen heen. 'Hij leeft.' Marwan zakte door zijn knieën door. Met een bezorgde blik keek hij haar aan. 'Nee Dalila, hij is...' Marwan snakte naar adem toen hij Rayan zag bewegen. 'Snel!' riep hij toen hij. Rayan werd onmiddellijk op een brancard gelegd en werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. 'Kom, we gaan,' zei Dalila tegen Marwan. Marwan pakte haar hand vast. 'Houdt er rekening mee dat hij... Hij heeft veel bloed verloren Dalila.' 'Laten we naar het ziekenhuis gaan,' onderbrak ze hem. Marwan keek om zich heen. Een waar drama dacht hij. Een waar drama dat zich hier had afgespeeld. Abrupt pakte hij Dalila bij de arm vast.In de auto zei Dalila geen woord. Marwan maakte zich steeds meer en meer zorgen om haar. Wat als hij het niet overleefde? De klap zou dan nog harder aankomen. Hij had haar net gezien. Hij had gezien hoe ze eraan toe was geweest toen ze had gedacht dat Rayan dood was. Die Dalila wilde hij nooit zien en hij hoopte dan ook met alles wat hij in zich had dat Rayan het zou overleven.Rayan's ouders en Issam en Yasmin waren inmiddels op de hoogte gebracht. Jordan en Rediouan waren ook naar het ziekenhuis gevoerd. Roger was in de boeien geslagen en was door de politie meegenomen.Zodra Marwan had geparkeerd rende Dalila het ziekenhuis binnen. 'Rayan Ranislanski?' vroeg ze aan de balie. De vrouw achter de balie keek op. Met grote ogen keek ze Dalila aan. De ogen van de jonge vrouw toonde zoveel pijn en angst.'Hij is net binnen gebracht. Vijfde verdieping. Misschien...' Dalila luisterde al niet meer. Ze had geen geduld om op de lift te wachten en rende de trap op. Marwan kwam haar achterna gerend. Dalila rende de hal door en zag iedereen zitten. Angstig hield ze haar pas in. 'Waar is hij?' vroeg ze op fluistertoon. Ze durfde het bijna niet te vragen, bang voor het antwoord. 'Ze zijn bezig met opereren,' antwoordde Laila zacht. Dalila liet zich verslagen op de stoel zakken. 'Het is allemaal mijn schuld,' zei ze zacht. Geschrokken keek iedereen haar aan.'Hoe kom je daar in vredesnaam bij?' vroeg Yasmin streng. Met betraande ogen keek Dalila haar aan. 'Ik moest toch zo nodig als doelwit optreden, als ik dat niet had gedaan, dan had...' Yasmin legde een hand op Dalila's mond. 'Ik wil het niet eens horen Dalila.' Huilend keek Dalila haar aan. Laila knielde naast haar neer.'Ze heeft gelijk liefje, je kunt hier niets aan doen.' 'Hoe kun je dat zeggen?' snikte Dalila. 'Ik had...' Laila schudde haar hoofd. 'Nee Dalila, je had niets. Wij weten toch allemaal hoe erg jij dit vindt.' Dalila slikte een brok weg.'In het pakhuis... Ik dacht even dat hij dood was.' Met grote verschrikte ogen keek Laila haar aan. 'Het spijt me dat je dat hebt moeten doormaken,' zei ze toen. Laila ging naast haar zitten en pakte haar hand vast. Er viel een stilte. Het was wachten op de dokter.'We hadden eerder moeten binnen stormen!' barste Marwan op een gegeven moment los. 'Waarom hebben jullie dat niet gedaan?' vroeg Issam, met geen enkel verwijt in zijn stem. Marwan liet zijn hoofd hangen.'Dat wilde Rayan niet. Hij was bang dat we ze anders zouden opschrikken en dat Dalila dan in gevaar zou komen.' 'Typisch,' zei Issam met een magere glimlach. 'Zijn leven deed er voor hem niet toe, hij wilde jou beschermen.' Zijn blik ging naar Dalila. De woorden waren lief bedoeld, maar ze versterkte haar schuldgevoel alleen nog meer.Hij had altijd gezegd dat hij haar zou beschermen. Met mijn leven als het moet. Dat heeft hij vaak genoeg gezegd. Wel, dat had hij gedaan en het maakte haar kapot. Haar hart werd verscheurd. Ze zou haar verstand verliezen als hij het niet overleefde.'We hoorde de eerste schot,' vervolgde Marwan. 'Op het moment dat we binnen waren was het drama al compleet.' Dalila staarde met een lege blik voor zich uit.'Rediouan wilde op me schieten,' begon ze te vertellen. 'Rayan en Jordan sprongen beiden voor me. Jordan werd geraakt.' Haar stem trilde. 'En nu is hij dood. Hij is dood omdat hij mij wilde beschermen.' 'Ik geloof niet dat er iets was dat je had kunnen doen om hem tegen te houden,' zei Adil zacht. 'Je vader hield van je.' Dalila wende haar blik naar de grond af.'En het is ook mijn liefde waardoor Rayan nu voor zijn leven aan het vechten is.' Adil schudde zijn hoofd. 'Ook hier was er niets dat je kon doen Dalila. Je had niets kunnen doen om hem tegen te houden.' Dalila keek hem aan.'Nadat Jordan was neergeschoten raakten Rayan en Rediouan in een gevecht gewikkeld. Rayan schoot op Rediouan, zelfverdediging,' voegde ze er geheel overbodig aan toe. 'Rediouan wist toch een pistool te bemachtigen. Toen hij op mij wilde schieten hield Rayan hem tegen door elke schot voor me op te vangen, alle vijf.' Haar stem klonk toonloos. Bezorgd keek iedereen haar aan.Marwan nam haar handen in de zijne. Ze voelden ijskoud aan. Haar blik toonde leegte. 'Dalila,' zei hij dwingend. Afwezig keek ze naar hem op. 'Wat je ook denkt, haal het uit je hoofd.' 'Ik kan het niet,' piepte ze. Issam schudde zijn hoofd. 'Als jij schuldig bent Dalila, zijn wij dit ook,' zei Issam. 'We hadden er allemaal harder op moeten aandringen dat hij een kogelvrij vest om moest doen. Hij wilde dat niet.' 'Waarom niet?' vroeg Dalila op fluistertoon. 'Hij wist toch dat ze hem wilden vermoorden...' 'Rayan wilde dit op de ouderwetse manier van ze winnen. Wat hij precies duidelijk wilde maken, weet ik niet, misschien dat hij niet onsterfelijk is... Ik weet het niet precies,' eindigde Issam met een diepe zucht. 'Het is typisch hij,' zei Dalila zacht. 'Rediouan,' zei ze toen geschrokken. De tranen liepen over het gezicht van Laila. 'Hij is dood lieverd.' Dalila knikte. Een knik die erop wees dat ze bijna immuun aan het worden was. Er verstreken uren. Dalila dacht dat ze gek zou worden van het wachten. Net toen ze dacht dat ze zou ontploffen, kwam er eindelijk een dokter naar ze toe. Ze sprongen allemaal op. 'En?' vroeg Adil angstig. De dokter wreef vermoeid over zijn voorhoofd. Er brak vervolgens een glimlach op zijn gezicht door.'Ik weet niet hoe. Ik begrijp niet hoe. Het is blijkbaar een hogere macht, maar hij heeft het overleefd. Het is een sterke jongeman, laat dat duidelijk zijn.' Tranen van opluchting liepen over Dalila's gezicht. De blijdschap was bij iedereen aanwezig.'En verder?' vroeg Dalila angstig. De dokter glimlachte vriendelijk. 'Hij zal volledig herstellen.' Nu pas durfde ze helemaal blij te zijn. Ze werd misselijk van opluchting. 'Kunnen we bij hem?' vroeg Yasmin zacht. De dokter knikte. 'Heel even.'Dalila barste in tranen toen ze hem zag liggen. 'Rayan,' fluisterde ze en pakte zijn hand vast. Ze bleven vijf minuten bij hem en moesten toen alweer weg. 'Redden jullie het wel?' vroeg Laila buiten aan Yasmin en Dalila. Ze knikten beiden. 'Ik blijf wel bij ze slapen,' zei Issam. 'Marwan blijft ook.' Marwan knikte.'Ik voel me al veel geruster,' zei Laila met een diepe zucht. 'Wij gaan de ouders van Rediouan op de hoogte brengen,' voegde Adil eraan toe. Er viel een stilte. Wat moest je in zo'n geval zeggen? Rediouan had voor zoveel ellende gezorgd, maar niemand wenste hem dit toe. Niemand wenste zijn ouders dit toe.