Like a child Deel1 #Voltooid

87

Wat vooraf ging...'Je hebt gelijk, wachten heeft geen zin. Er zijn andere redenen bij gekomen waarom ik de strijd met Roger en Jordan aanga. Mijn wraak is nu écht begonnen. Al deze tijd heb ik rustig mijn tijd afgewacht, maar mijn wraak is nu begonnen. Ik laat niks van ze heel.' Zijn ogen stonden kil. Er was geen ruimte voor medeleven. Rayan Ranislanski was vastberaden zijn vijanden dubbel en dwars terug te pakken.Er gingen een paar dagen voorbij. Rayan en Dalila hadden het zo weinig mogelijk over Jordan. Zodra zijn naam viel was er ook gelijk een spanning. Beiden kozen ze hun woorden dan ook zorgvuldig uit. Neuriënd liep Dalila met een stapeltje post de woonkamer binnen. Er verscheen een frons op haar gezicht bij het zien van een brief die aan haar was gericht maar waar geen afzender opstond. Nieuwsgierig scheurde ze de envelop open en las de inhoud.Beste Dalila,De laatste keer dat ik je zag moet het je duidelijk zijn geworden dat ik contact met je wil. Maar zoals jij waarschijnlijk ook weet zal Rayan dit nooit goedkeuren. Ik vraag niet om zijn toestemming, dit zal ik ook nooit doen. Ik wil mijn dochter leren kennen en er is niks dat hij kan doen om mij tegen te houden. Ik weet dat jij diep van binnen ook contact met mij wil. Ik weet niet of je het weet, maar Rayan komt zijn woorden na. Hij is begonnen mij kapot te maken. De eerste stap heeft hij gezet door je oom en mij een grote klant afhandig te maken. Je oom en ik doen nu onze best het bedrijf boven water te houden. Door Rayan Ranislanski is mijn familie, jouw familie, nu aan het vechten om het hoofd boven water te houden. Ik vond dat je recht had het te weten. Met deze brief hoop ik je duidelijk te hebben gemaakt dat ik niet opgeef. Tot snel weer, je vader... Met trillende handen stopte Dalila de brief weg. Rayan had haar hier niks over gezegd. Ze wist dat hij zijn wraakplannen zou door zetten, maar nu hij de eerste stap ook echt had gezet was het opeens een stuk echter. Ze wist niet zo goed wat ze ervan moest denken dat hij zo ongevoelig had gehandeld. Maar ze kon er moeilijk om heen dat ze het helemaal niet prettig vond. Ze vond het niet prettig dat hij bezig was haar vader en oom kapot te maken. Ergens, hoe onredelijk misschien, maakte haar ook boos. Hij kon het gewoon niet laten rusten. Ze kon niet wachten om hem met de inhoud van de brief te confronteren. Hij kwam die dag laat thuis. Yasmin was al gaan slapen. Dalila bleef speciaal op. Rayan was verbaasd haar aan te treffen. 'Ik had gedacht dat je sliep.' 'Nee, ik wilde graag met je praten.' 'Oké, ik ga me even eerst omkleden.' Ze knikte.'Hoe was het op kantoor?' vroeg ze toen hij zich weer bij haar voegde. 'Hectisch, daarom is het ook zo laat geworden.' 'Is hier ook een speciale reden voor? Dat het zo hectische is bedoel ik te zeggen.' Hij vernauwde zijn ogen.'Kom maar op Dalila, waar wil je heen?' 'Was je nog van plan me te vertellen over je recente actie?' Rayan vouwde zijn handen ineen. Hij wist gelijk waar ze op doelde.'En?' vroeg Dalila toen hij geen antwoord gaf. 'Was je van plan het me te vertellen, of doet mijn mening er niet toe?' Hij gaf nog altijd geen antwoord. 'Je stilzwijgen zegt meer dan genoeg.' 'Wat wil je van me horen,' zei hij vermoeid.'Vind je niet dat ik het recht had het te weten?' 'Mijn zakelijke beslissingen doen er niet toe.' 'Wel als deze met mijn vader te maken hebben.' Rayan klemde zijn kiezen op elkaar, uit angst iets te zeggen waar hij spijt van zou krijgen.'Hoe weet je het eigenlijk?' Zonder een woord te zeggen overhandigde ze hem de brief. 'Ik zal ervoor zorgen dat zijn brieven voortaan niet meer door komen.' 'Misschien wil ik dat wel helemaal niet.' Er viel een gespannen stilte. Dalila kon niet geloven dat ze dat had gezegd. Als ze heel eerlijk was moest ze toegeven dat ze wilde weten wat haar woorden teweeg zouden brengen.'Hoe bedoel je?' vroeg Rayan tenslotte. Het koste hem al zijn wilskracht kalm te blijven. 'Misschien wil ik wel helemaal niet dat je ervoor zorgt dat hij geen contact met me opneemt.' Rayan lachte gemaakt. 'Je wilt dat ik pappie lief in je leven toelaat.' 'Doe niet zo sarcastisch,' snauwde ze.'Wat wil je dan? Wil je dat ik hem nu de hemel in prijs? De man is een slang!' barste hij los. 'Dat is dan aan mij om te bepalen!' riep ze uit. Haar ademhaling had zich versneld. 'Op die manier dus. Je wilt hem leren kennen...' 'Rayan,' zei ze zacht. Zijn ogen stonden koel. 'Dit is een zaak waar je me nooit in zult overtuigen.' 'Doen mijn gevoelens er dan niet toe.' 'Nee, niet wanneer het op hem aankomt,' zei hij genadeloos. Ze slikte haar tranen weg.'Hoe moet dit werken als ik hier niet eens normaal met je over kan praten?' 'Je weet verdomd goed dat ik geen goed woord over die man heb! Ga nu niet in de illusie leven dat dit anders zal zijn.' Hij hield zich niet in. 'Hoe zie je het voor je Rayan? Jij haat hem, ik weet niet wat ik van hem moet vinden, en dit maakt jou weer woedend. Je wilt immers dat ik je mening hier in deel. Hoe moet dit in vredesnaam werken?' Dalila vocht tegen haar tranen.'En of het zal werken!' zei hij fel. 'Ik zal je echt niet op een presenteerblaadje aan hem overhandigen!' Haar ogen toonde een vurige gloed. 'Is dat het enige waar dit voor jou om draait? Is dit slechts een strijd? Een strijd die je vastbesloten bent te winnen. Ben ik slechts de prijs in dit geheel?' Hij pakte haar bij de schouders vast en schudde haar door elkaar.'Ik ga je niet aan hem kwijt raken!' Ze rukte zich van hem los. 'Daar ben je anders wel mee bezig.' Zijn blik werd donker. 'Zeg die dingen niet. Verdomme, wees blij dat ik zo mild ben begonnen!' Ze schrok van zijn woorden. 'Kijk me niet zo aan. Je hebt altijd geweten wat mijn bedoeling was. Je hebt toch niet gedacht dat het alleen bij woorden zou blijven?' 'Je bent wel heel trots op jezelf.' 'Dit heeft niets met trots te maken, wel met gerechtigheid.' 'En jij vindt dat je het recht hebt ze het leven zuur te maken?' Een kille blik verscheen in zijn ogen. 'Dat kan me niet schelen.' 'O, het draait alleen maar om jou.' 'Waarom ben ik nu alleen de boeman Dalila? Je weet heel goed dat je vader geen lieverdje is.' 'Dat heb jij mij nooit horen ontkennen.''Wat wil je nu?' 'Ik wil dat dit ophoudt.' 'Het zal ook ophouden, maar niet voordat ik klaar met ze ben.' 'En in de tussentijd? Ik weet niet wat het is dat ik van hem wil Rayan, dat geef ik eerlijk toe. Ik weet wel dat ik het geen fijne gedachte vindt dat jij hem kapot wil maken. Ik weet niet of ik dit wel volhoudt.''Vind je niet dat je een beetje overdreven reageert?' 'Of ik overdreven reageer?' herhaalde ze ongelovig. 'Heb je dat nou echt gezegd?' 'Inderdaad.' Ongelovig keek ze hem aan. Hij pakte haar bij de arm vast toen ze weg wilde lopen.'Niet weg gaan.' 'Waarom niet? Ik maak je duidelijk dat ik dit moeilijk vindt. Ik vind het moeilijk dat jij en mijn vader elkaar haten. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik probeer je duidelijk te maken dat ik het niet fijn vindt, maar jij bent alleen met jezelf bezig. Niks wat ik zeg kan je van gedachten doen veranderen. Waarom zou ik nog naar je luisteren? Waarom zou ik die moeite nemen? Mijn mening in dit geheel doet er voor jou toch niet toe.' Ze maakte zich van hem los.'Dit gaat ons stuk maken Rayan.' Hij kon niet geloven dat ze dat had gezegd. Het maakte hem in ieder geval woedend. Woedend en bang. 'Heb je zo weinig vertrouwen in ons? Heb je zo weinig vertrouwen in mijn liefde voor jou?' Ze moest een brok wegslikken.'Nee, daar twijfel ik niet aan. Ik ken je alleen. Ik weet hoe gebrand je erop bent mijn vader te ruineren en ik weet niet of ik dat wel kan aanzien.' 'Dit gaat ons niet stuk maken!' Ze knipperde met haar ogen. Hij greep haar vast. 'Over mijn lijk dat ik jou kwijt raak.' Haar ogen vulde zich met tranen.'Maak het niet erger dan het is Rayan.' 'Het erger maken? Jij maakt zojuist bekend dar je niet zeker weet of wij dit wel te boven kunnen komen. Hoe wil je dat ik hierop reageer? Moet ik je nieuws kalmpjes aanvaarden en doen alsof er niks is gebeurd.' 'Nee, je dwingt me het te zeggen.' 'Ik dwing je?' Ze knikte. 'Dat doe je inderdaad,' zei ze, en deed een stap bij hem vandaan.In de deuropening hield zijn stem haar tegen. 'Dit gaat ons niet stuk maken. Je moet dit weten Dalila Yasrin, ik ga je niet kwijt raken. Het kan me niet schelen welke maatregelen ik moet treffen om dit te bewerkstelligen, maar ik zal je niet kwijt raken.' Er ging een rilling door haar heen. Hij ging tegenover haar staan en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Vergeet dat niet.' En met die woorden liep hij weg. Vermoeid liet ze zich tegen de deurpost vallen. Was ze sterk genoeg om toe te kijken terwijl hij haar vader kapot maakte? Ze wist het niet. Ze wist zoveel dingen niet. Ze wist echter wel dat ze van hem hield, meer dan van het leven zelf. Wanneer hij zei dat hij haar niet kwijt zou raken werd ze niet banger, maar juist geruster. Ze was zo bang voor wat de toekomst zou brengen. Het was dan een prettige gedachte te weten dat hij zo vastberaden was. Maar waren ze sterk genoeg? Hij zou haar vader geen genade tonen en zij wist niet hoe ze hiermee om moest gaan. Kon ze het aanzien dat hij zijn wraak tot het bittere eind bracht? Kon ze het wel?Ze hield zo ontzettend veel van hem. Ze wist ook dat hij van haar hield. Ze wist dat ze samen iets bijzonders hadden. Maar waren ze sterk genoeg om dit bijzondere intact te houden of zou hun omgeving ze toch stuk maken? Zouden ze dit zichzelf aandoen?