Like a child Deel1 #Voltooid

39

Wat vooraf ging... 'Nee, bedankt voor alles wat je voor mij doet Dalila.' Ze omhelsden elkaar stevig. Het was heerlijk dacht Dalila. Het was heerlijk iemand onvoorwaardelijk te kunnen vertrouwen. Yasmin had het voor elkaar gekregen haar vertrouwen te herstellen, hiervoor zou ze haar altijd dankbaar zijn. Zoals afgesproken verscheen Issam op kantoor. Rayan ging staan toen hij zijn kantoor binnen kwam. Issam keek om zich heen. De kantoor van een echte leider dacht hij. De kantoor van de persoon die het altijd beter had dan hij... 'Zo, dus hier bevindt zich de grote baas.' Rayan wist dat de woorden niet als compliment waren bedoeld. Hij moest zijn best doen kalm te blijven. Hij voelde de afkeer die Issam voor hem koesterde. Het was moeilijk hiermee om te gaan. Het was moeilijk net te doen alsof hij er ongevoelig voor was. 'Ik stel voor dat wanneer we op kantoor zijn we het zakelijk houden Issam. Privé zaken blijven buiten de deur.' 'Heb ik hier nog enig inspraak?' 'Het is de enige manier waarop dit kan werken Issam. Ik wil niet dat dit bedrijf onder onze geschillen zal lijden.' 'Zo, noem jij dat zo, onze geschillen.' Issam was woedend. Hij zou het Rayan nooit vergeven. Hij zou het hem nooit vergeven dat hij zijn geluk in de weg had gestaan. Hij had er nu dan ook zijn taak van gemaakt Rayan zoveel mogelijk dwars te liggen. 'Hoe wil je dan dat ik het noem Issam? We zijn beiden volwassen, laten we dan ook geen kinderspelletjes spelen.' Issam lachte vreugdeloos. 'Jij hebt nooit van spelletjes gehouden, is het niet Rayan? Jij gaat liever op het echte werk over.' 'Ik heb het liefst dat onze ouders en Yasmin niet het dupe worden van onze onenigheden.' 'Oké, daar kan ik mee leven. Zullen we dan maar over gaan op zaken?' En dat deden ze. Voor Rayan was het duidelijk dat Issam het in zijn vingers had. Als ze nu eens ook... Hij moest stoppen met dromen. De liefde die zijn kleine broertje ooit voor hem had bestond niet meer. De tijd waarin hij een held voor zijn kleine broertje was bestond niet meer. Hij was nu de persoon die Issam het meest verafschuwde. Hij schudde de sombere gedachtes van zich af en concentreerde zich op zijn werk. In de middag voegde Rediouan zich bij hen. 'En, hoe gaat hier?' 'We houden ons bezig met zaken zoals onze Rayan al had voorgesteld,' zei Issam. 'We houden privé dingen vooral buiten de deur.' Rayan vernauwde zijn ogen. Issam greep elke gelegenheid aan hem in het zwart licht te werpen. 'Mijn broertje is denk ik een klein beetje cynisch Rediouan. Pak een stoel en kom erbij zitten.' Rediouan ging zitten en nam zijn neven belangstellend op. De twee broers die ooit zo'n hechte band hadden, konden elkaar tegenwoordig niet meer uitstaan... 'Zoals je merkt vindt Rayan het heerlijk de lakens uit te delen Rediouan.' 'Kom op Issam,' zei deze. 'Laat het voor nu los.' Ze wisten allemaal dat Issam het nooit zou loslaten. 'Ik hoef hoop ik toch niet als scheidsrechter op te treden,' plaagde Rediouan. Ze moesten beiden lachen. 'Nee, die rol heeft Yasmin op zich genomen,' zei Issam. 'Hoe gaat het eigenlijk met dat nichtje van mij?' 'Ze maakt het erg goed,' antwoordde Rayan. 'Je kent Yasmin, die laat zich niet kennen.' 'Vertel je hem niet over de bloedmooie dame die bij je thuis woont.' Rayan keek Issam waarschuwend aan. Hij wist waar hij mee bezig was. Issam wilde hem zoveel mogelijk dwars zitten. Rediouan keek ze niet begrijpend aan. 'Welke dame?' Issam lachte. 'Geloof me Rediouan, deze dame is niet zoals je ze kent. Het is een echte schoonheid. Een figuur om gek van te worden, zijdezachte lokken, en die ogen... Wat kan ik daarover zeggen? De dame is een plaatje. En onze Rayan heeft dit natuurlijk ook gezien.' 'Ga vooral niet te ver Issam, houdt Dalila hier buiten.' 'Waarom? Dit is een familiekwestie, Rediouan heeft het recht het te weten.' Issam was duidelijk bezig hem te pesten. 'Waar hebben jullie het over?' mengde Rediouan zich in het gesprek. 'Ik volg jullie niet.' 'Vraag het onze Rayan maar, deze kan voor opheldering zorgen,' zei Issam. Alle ogen waren op Rayan gericht. Rayan kon Issam op dit moment wurgen. Hij had Rediouan zelf over Dalila willen vertellen. Issam was hem nu voor. Niet omdat hij het zo graag wilde melden, maar puur om hem hiermee te irriteren. In het kort vertelde Rayan aan Rediouan wat er precies gaande was. Rediouan reageerde geschokt. 'Kan ik haar niet zien?' 'Ik doe het liever rustig met haar aan Rediouan.' 'Hij bedoelt eigenlijk te zeggen dat de dame van hem is,' kwam Issam tussenbeide. Waarschuwend keek Rayan hem aan. Issam ging te ver. 'Maar volgens mij wist de dame me toch echt te vertellen dat ze de jouwe niet is, dit heeft ze natuurlijk niet letterlijk gezegd, maar dat was het wel wat ze had bedoeld.' 'Als je weet wat goed voor je is houdt je je mond Issam.' Het was zijn broertje, maar het zou hem absoluut geen moeite kosten hem een lesje te leren, zeker wanneer hij over Dalila begon. 'Anders wat?' zei Issam. Kil keek Rayan hem aan. Rediouan herkende de blik. Met zijn grote neef viel niet te spotten. Hier kon je liever geen geintjes mee uithalen, ook niet als je Issam Ranislanski heette, je kon Rayan Ranislanski liever niet dwarsbomen. 'Laten we het gezellig houden heren,' kwam Rediouan tussenbeide. 'Vertel ons liever wat je deze afgelopen jaren hebt gedaan Issam.' 'Mijn studie uiteraard. Het was een rijke ervaring. Ik heb ervan genoten.' 'En verder?' vroeg Rediouan grijnzend. 'Geen mooie dame in het spel?' De blik in Issam's ogen werd hard. 'Nee, daar heeft mijn grote broer wel voor gezorgd.' Rayan onthield zich van commentaar, hoeveel moeite hem dit ook koste. In zulke gevallen wilde hij Issam het liefst het bewijs tonen waarmee zijn onschuld zou worden bewezen, maar nee, daar zou niks mee zijn opgelost. Het vertrouwen, het gebrek hier, bleef nog altijd een punt.