Like a child Deel1 #Voltooid

135

'Woorden schieten me tekort,' zei hij zacht en kwam de kamer binnen gelopen. Issam kwam naast hem staan. 'Rayan had het ook niet anders gewild. Als jij er niet was geweest hadden ze Dalila meegenomen. Hij is je voor eeuwig dankbaar.' 'Ik ben blij dat ik heb kunnen helpen,' zei Marwan.'Ik vraag me af welke rol Rediouan jou in zijn plan wilde laten spelen,' dacht Issam hardop na. 'Hij wist natuurlijk dat hij jou niet hierbij kon betrekken. Ik ben benieuwd wat hij wel van plan was.' 'Rediouan vertrouwde niemand,' bracht Marwan in. 'Hij vertrouwde slechts zichzelf, dat heeft hij wel bewezen.' Er viel een stilte. Marwan keek Dalila aan.'Hoe is het met jou?' 'Het gaat,' antwoordde ze zacht en drukte Rayan's kussen tegen zich aan. 'Ik ben blij dat hij het heeft overleefd,' zei ze met schorre stem. Dit kon iedereen beamen. Ze keken allemaal om zich heen. Ze stonden in de slaapkamer van Rayan Ranislanski. De grote Rayan Ranislanski die zich niet gemakkelijk uit het veld liet staan.Die nacht deed Dalila geen oog dicht. Ze was dan ook erg opgelucht toen het eindelijk ochtend was. Allemaal gingen ze naar het ziekenhuis. Toen ze met z'n vieren aankwamen troffen ze Adil en Laila aan. Laila keek glimlachend naar hun op toen ze de kamer in kwamen.'Hij slaapt,' zei ze. 'Hij was net heel even wakker. De dokter vertelde dat hij deze komende tijd alle rust moet nemen.' Dalila stond aan het uiteinde van zijn bed. Vechtend tegen haar tranen keek ze naar hem. Ze deed vervolgens een paar stappen naar voren. Ze keek naar zijn gezicht en kreeg het te kwaad.'Dat had ik ook,' zei Laila glimlachend. Dalila keek met betraande ogen naar haar op. 'Hoe was het bij de ouders van Rediouan?' vroeg ze fluisterend. 'Ze zijn er natuurlijk kapot van,' zei Laila zacht. 'Het is een troost te weten dat dit de familie niet uit elkaar rukt. Ze koesteren geen wrok jegens Rayan. Ze zien in dat hij uit zelfverdediging heeft gehandeld.' Er viel een stilte.Yasmin kwam dichterbij en glimlachte. 'Ik heb het altijd geweten,' zei ze zacht. 'Ik heb altijd geweten dat je een vechter bent.' Ze boog haar hoofd en drukte een kus op Rayan's wang. Issam sloeg een arm om haar schouder. 'Ja, dat is onze Rayan.' Marwan keek Dalila aan. Hij stak haar zijn hand toe. Dankbaar nam ze deze in ontvangst. Ze ging vervolgens in de stoel naast het bed zitten.'Ga je niet mee naar huis?' vroeg Laila op het moment dat iedereen zich klaar maakte om naar huis te gaan. Zonder op te kijken schudde Dalila haar hoofd.'Laat haar maar,' hoorde ze Yasmin fluisteren. Het volgende moment was ze alleen met Rayan. Dalila pakte zijn hand vast en en begon tegen hem te praten.'Je hebt me flink laten schrikken Ranislanski. Ik dacht even dat ik je kwijt was...' De woorden kwamen met moeite over haar lippen. 'Ik ga je een draai om je oor geven als je het waagt me ooit weer ze bang te maken.' Haar stem trilde. 'Dat mag je me nooit meer aandoen, nooit meer.' Ze huilde zachtjes en liet haar hoofd op zijn borstkast rusten. Het volgende moment werd er teder over haar haren gestreken. Met grote ogen hief Dalila zich op. Rayan keek haar versuft aan.'Je dacht toch niet dat je zo snel van me afkwam,' zei hij zacht. Dalila vloog hem om de hals. Rayan glimlachte zwakjes. Zijn ogen vielen toen weer dicht. Dalila luisterde naar zijn regelmatige ademhaling en lachte door haar tranen heen. 'Ik houd vreselijk veel van je Rayan Ranislanski.''Mevrouw Yasrin?' klonk het aarzelend. Dalila keek op naar de zuster. 'Meneer Landsma is bijgekomen.' Met een ruk schoot Dalila overeind. 'Wanneer?' vroeg ze opgewonden. 'Zojuist.' Kan ik hem zien?' vroeg Dalila. De zuster glimlachte. 'Loopt u maar mee.'Richard zat een verdieping lager. De zuster wees Dalila de kamer en ging toen weer weg. Dalila opende de deur en liep naar binnen. Richard keek helder uit zijn ogen.'Rayan?' was het eerste dat hij vroeg. Dalila glimlachte. 'De schurk blijft een vechter.' Richard glimlachte breed. Dalila ging zitten en begon haar verhaal. Richard verbleekte bij het gedeelte waarin ze hem vertelde dat Rayan vijf keer was geraakt.'Maar hij redt het Richard,' zei ze bemoedigend. 'Hij was net wakker... Hij... Ik houd van hem.' Richard glimlachte haar vaderlijk toe. 'Hij houdt ook van jou, lief kind. Ik ken hem al jaren en ik kan je dan ook melden dat jij iets heel bijzonder hebt gedaan.' Dalila glimlachte door haar tranen heen. 'Nee Richard, hij heeft iets bijzonders gedaan. Hij heeft me weer laten leven.'