Like a child Deel1 #Voltooid

16

En?' vroeg Dalila toen Yasmin eindelijk opkeek. Yasmin knipperde met haar ogen. 'Ik vind het...' 'Helemaal niks,' viel Dalila haar in de rede. 'Integendeel, ik vind het geweldig!' Haar enthousiasme stond in haar ogen te lezen. 'Echt?' vroeg Dalila onzeker. 'Absoluut. Je hebt een zo'n realistisch beeld gecreëerd dat ik mezelf hier straks zie lopen.' 'Echt?' Yasmin lachte. 'Ik vind het echt geweldig. Je hebt echt niks over het hoofd gezien. Je hebt geen hoekje overgeslagen. En de kleuren en meubels... Ik vind het echt helemaal te gek.' Dalila ontspande zich. Ze was blij met zoveel lof.'Dank je.' 'Nee, jij bedankt. Rayan dacht er al een tijdje over na een deel van het huis opnieuw in te richten. Ik zie niet wie deze klus beter zou kunnen klaren.' Dalila lachte. Een heldere vrolijke lach. 'Genoeg anderen, maar bedankt voor het compliment. Denk je dat je broer het wat zal vinden?' 'Vraag het hem zelf maar.' Dalila volgde haar blik en draaide zich om. Op zijn gemak stond hij tegen de deurpost aangeleund. Zijn armen had hij over elkaar geslagen. Haar hart miste een slag bij het zien van zijn aanblik. Hij was knap moest ze toegeven, erg knap zelfs. 'Hoe lang sta je er al?' vroeg ze. 'Ik sta er net.' 'Ik heb mijn plan uitgewerkt en ik wil graag weten wat jij ervan vindt.' Yasmin gaf hem de kladblok. Hij nam er zijn tijd voor. Deze stilte was nog zenuwslopender als die van net. Wat zou er toch door hem heen gaan vroeg ze zich af.Toen hij opkeek stond er bewondering in zijn ogen te lezen. Dalila kon het niet geloven. 'Heb je dit vaker gedaan?' vroeg hij. 'Nee, dit is voor het eerst.' 'Dat is dan niet te merken. Je hebt hier duidelijk talent voor, mijn complimenten.' Ze wist niet wat ze hoorde.'Meen je dat nu echt?' 'Anders zou je het wel merken.' 'Dat geloof ik graag,' mompelde ze. 'Wanneer kan ik aan de slag?' 'Zo, een harder werkster. Wanneer jij wilt mag je beginnen.' 'Zo snel mogelijk, en over het budget...' 'Maak je daar maar geen zorgen om, besteed wat je moet besteden.' Hij zwom in het geld, dat was haar inmiddels wel duidelijk. Hij had haar een harde werkster genoemd, maar het was hij die van aanpakken wist. Het verbaasde haar dan ook niet waarom hij aan de top stond.'We moeten het nog over je salaris hebben.' 'Mijn salaris?' vroeg ze verbaasd. 'Ja, je salaris, die krijg je als je werkt.' 'Heel grappig, maar ik hoef het niet.' 'Doe niet zo raar, natuurlijk wel.' 'Ik hoef het niet.' Hij raakte geïrriteerd.'Natuurlijk wel.' 'Nee, ik krijg hier al onderdak, ik hoef het geld niet.' 'Je hoeft mijn geld niet bedoel je.' Ze bewoog onrustig op haar voeten. Hij sloeg de kop op zijn spijker. Ze wilde inderdaad zijn geld niet.'Het is meer dan logisch dat ik je betaal. Ik laat je geen gratis arbeid verrichten.' 'Dat doe je ook niet. Ik heb hier een dak boven mijn hoofd. Ik...' 'Nee, niks,' zei hij fel. 'Je krijgt je geld.' 'Nee.' Hij klemde zijn kiezen op elkaar. 'Wat moet ik in vredesnaam met je beginnen? Je krijgt je geld, en daarmee uit.' 'Nee.' Ze staarden elkaar woest uit. Geen van hun was van plan toe te geven. 'Laten we het maar weer over het huis hebben,' kwam Yasmin handig tussenbeide. Ze had de conversatie tussen de twee met grote ogen aanschouwd. 'We zijn het er dus allemaal over eens dat Dalila's plan uitstekend is.' Met tegenzin lieten Rayan en Dalila het gesprek los.'Yemma en beba willen langs komen,' zei Rayan toen. Yasmin wist gelijk waar hij naar toe wilde. Ze konden hun ouders niet langer meer in het ongewisse laten. Ze hadden zo lang mogelijk verborgen gehouden dat Dalila bij hun woonde, maar ze konden hun ouders moeilijk weigeren langs te komen. Dat zou hun argwaan alleen opwekken, en daarnaast hadden ze het recht het te weten.Rayan en Yasmin keken Dalila aan. Deze had opeens een stuk minder kleur op haar gezicht. 'Ze gaan je niet opeten,' zei Rayan spottend. Dalila ging zo op in haar ongerustheid dat het niet eens bij haar opkwam tegen hem in te gaan. Argwanend nam Rayan haar op. Yasmin gaf hem verontwaardigd een stomp.'Wanneer komen ze?' vroeg Dalila met een klein stemmetje. 'Van het weekend,' antwoordde Rayan. Yasmin had met haar te doen. 'Je hoeft niet bang te zijn Dalila.' 'Dat ben ik ook niet,' zei ze naar eerlijkheid. 'Alleen...' 'Maak je geen zorgen.' Yasmin gaf een klopje op haar hand. Dalila gaf hier dankbaar een kneepje in.'Ik kan ze moeilijk nog langer weghouden,' zei Rayan geïrriteerd. 'Je bent hier nu drie maanden.' 'Ik heb dat ook nooit van je gevraagd. Wie ben ik om tussen jou en je ouders te komen. Verwijt me geen dingen waar ik niks mee te maken heb.' 'Als je het...' Hij maakte zijn zin niet af.'Als ik het me gewoon herinnerde had ik allang op kunnen ophoepelen, is dat wat je bedoelt?' Ze was niet alleen boos, dit keer ook gekwetst. Al zou ze in het niets op gaan, hem zou het niks kunnen schelen. 'Dan we hebben we iets gemeen Ranislanski.' Ze liet niet blijken dat ze was gekwetst. 'Ook ik wil hier zo snel mogelijk weg, maak je hier geen illusies over. Ik doe dit niet voor jou, laat dit duidelijk zijn. Ik heb hier ook mijn eigen voordeel in. Ik wil verder met mijn leven. Ik wil weten wat het is dat ik heb gezien. Ik wil weten waarom mijn ouders me in een inrichting hebben gestopt...' Bij de laatste zin brak haar stem. Ze vocht tegen haar tranen en stak haar kin in de lucht.'Maak je geen illusie, ik ben hier ook niet graag. Laten we hopen dat ik het me snel herinner, dan hoeven jij en ik nooit meer iets met elkaar te maken te krijgen. Nogmaals, ik doe dit niet voor jou.' Haar blik ging naar Yasmin. 'Voor je zusje oké, maar jij kan me echt helemaal niks schelen.' Na deze woorden stormde ze de kamer uit.'Ik hoop dat je tevreden met jezelf bent,' zei Yasmin toen ze alleen waren. In een vermoeid gebaar streek Rayan door zijn haar. 'Ik bedoelde het niet zo.' 'Misschien, maar dat weet zij niet. Het wordt tijd dat je stopt met haar te zien als een gek Rayan, dat is ze niet.' 'Dat weet ik zusje, ik weet het.'Zodra hij de woorden had uitgesproken had hij er spijt van gehad, maar dit zou zij nooit geloven. En waarom zou ze ook. Hier had hij haar in ieder geval absoluut geen reden voor gegeven.