Like a child Deel1 #Voltooid

69

Wat vooraf ging... 'Jij en ik? Hoe kom je daar nou weer bij.' Ze keken elkaar en moesten lachen. 'Ik houd van je,' zei hij, met zijn blik strak op haar gericht. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. 'En ik houd van jou Ranislanski.' Er volgde een kus. Op een gegeven moment pakte hij haar op en gooide haar over zijn schouder. 'Hé,' zei ze protesterend. 'Wat moet dat voorstellen Ranislanski?' 'Ik wil niet dat mijn meisje ziek wordt.' Ze smolt. Binnen legde hij haar voorzichtig neer. Haar lichaam gleed langs het zijne, met zijn blik strak op haar gezicht gericht. Ze kreeg slappe knieën. 'Je bent zo mooi,' fluisterde hij. 'Mooi in je hele persoontje.' Zijn woorden raakten haar. 'Ik vroeg me laatst af wat het is dat jou in mij aantrekt,' zei ze zacht. Hij keek haar ongelovig aan. 'Wat me in jou aantrekt... Wat dacht je van je sterke en warme persoonlijkheid. Wat dacht je van je temperament. Ik vind het zelfs geweldig wanneer je me tegenspreekt!' Ze grijnsde. 'Met jou zal er van vervelen gaan sprake zijn Dalila Yasrin.' 'Ik ben van plan je alert te houden Ranislanski.' Hij glimlachte. 'Anders zou ik het ook niet willen hebben.' Hij sloeg zijn arm om haar middel en trok haar tegen zich aan. 'Wat is er aan de hand? Ik hoor allemaal...' Yasmin bleef stokstijf staan toen ze zag staan. Rayan had zijn armen om Dalila's middel geslagen en Dalila keek met een stralende blik naar hem op. Slik. Yasmin liep de kamer verder in. 'Zeg me dat dit is wat ik denk dat het is.' 'En wat denk jij dan?' vroeg Rayan. 'Jullie hebben het goed gemaakt.' Rayan glimlachte en keek naar Dalila. 'Volgens mij hebben wij wel meer dan dat alleen gedaan.' Dalila grinnikte en gaf hem een draai om het oor. 'Hé, waar was dat voor?' Dalila glimlachte. 'Voor deze afgelopen twee dagen. En natuurlijk moet het je wel duidelijk zijn dat ik je het nooit gemakkelijk zal maken.' Rayan schoot in de lach. Dat was Dalila, zijn Dalila. Bij deze gedachte miste zijn hart een slag. Yasmin keek met grote ogen toe. Er was iets veranderd tussen hen. 'Oké, ik brand van de nieuwsgierigheid. Vertel op!' Rayan knipoogde naar haar. 'Laten we zeggen dat ik zielsveel van de dame houdt en dat zij dit ook eindelijk weet.' Terwijl hij deze woorden uitsprak zorgde hij ervoor dat hij Dalila recht in de ogen aankeek. Ze glimlachte naar hem en voelde zich gelukkiger dan ooit. Yasmin keek ze hoopvol aan. Hier had ze van gedroomd. Rayan en Dalila die eindelijk hun gevoelens zouden erkennen. 'En ik houd van meneer,' zei Dalila. 'Zielsveel.' Rayan drukte een kus op haar voorhoofd, vol eerbied. Yasmin keek stralend toe en klapte toen opgetogen in haar handen. 'Je hebt me toch niet teleurgesteld grote broer.' 'Gelukkig maar, het heeft even geduurd voordat ik herkende wat mijn gevoelens voor haar precies inhielden, nu weet ik het dan eindelijk.' 'Eindelijk, dat kun je wel zeggen!' Yasmin was zo blij, blij voor hen beiden. 'Pff, wat ben ik blij dat jullie eindelijk hebben besloten verstandig te zijn. Maar jullie zijn kletsnat.' Grijnzend keken Rayan en Dalila elkaar aan. 'Laten we zeggen dat wij van de tuin en de regen houden,' zei Rayan. Yasmin schoot in de lach. 'Jullie twee... Ik vind het geweldig!' Haar ogen glinsterden. 'Anders ik wel,' zei Rayan, en sloeg een arm om Dalila's s schouder heen. Dalila keek glimlachend naar hem op. Yasmin keek tevreden toe. 'Nu gaan we ervoor zorgen dat jij droge kleren aan gaat doen,' zei Rayan tegen Dalila. 'Dan zal ik maar snel naar boven gaan.' Met een brede grijns op zijn gezicht keek Rayan haar na. 'Is ze niet geweldig Yasmin?' Deze glimlachte. Ze had jaren gewacht op deze dag. Ze had alleen nooit verwacht dat het zo intens zou zijn. Haar grote broer was heel hard gevallen. 'Geweldig is onze Dalila zeker. Ik ben blij dat je je hersens weer terug hebt gekregen.' Rayan grinnikte. 'Anders ik wel.' Hij tilde Yasmin op en zwaaide met haar in het rond. Ze moest lachen. 'Ik kan merken dat je in de wolken ben.' 'Ik heb het gevoel te kunnen ontploffen.' Dat was nog zoiets. Wie had ooit gedacht dat Rayan Ranislanski zo zou praten? Yasmin grijnsde. 'Wat is er?' vroeg Rayan. 'Jij. Ik had nooit gedacht dat jij zo sentimenteel zou praten.' 'Hé,' zei hij grijnzend en hief zijn wijsvinger op. 'De dame en ik hebben afgesproken nooit te sentimenteel te worden.' Yasmin moest hard lachen. 'Jullie zijn gek.' De grijns op zijn gezicht verbreedde zich. Met haar pyjama aan en haar die nog vochtig was van het douchen ging Dalila naar beneden. Ze liep de woonkamer binnen. Yasmin zat op de bank. Dalila keek om zich heen. 'Hij is ook gaan douchen.' Dalila grinnikte. 'Ben ik dan zo doorzichtig?' Yasmin lachte. 'Nee, hij hield het ook niet meer uit en is ook een douche gaan nemen.' Dalila plofte naast haar neer. Yasmin keek haar aan. 'Wat is er?' 'Ik kijk naar je en... Ik vind het gewoon zo leuk!' Dalila lachte. 'Anders ik. Ik kwam hier maanden geleden binnen en nooit had ik kunnen vermoeden dat het zo zou lopen. De meeste van de tijd wilde ik hem het liefst iets naar het hoofd smijten.' Yasmin lachte. 'En dat vind ik nou zo geweldig. Je hebt je niet laten afschrikken door dat macho gedrag. Je ging tegen hem in. En ook al haalde je hem er het bloed onder de nagels mee vandaan, weet ik dat hij het geweldig vind.' Dalila snoof. 'Dat is maar goed ook, want er gaan nog genoeg momenten komen, dat kan ik je garanderen.' 'Laat ze maar komen zou ik zeggen.' Dalila keek op en zag hem in de deuropening staan. 'Ik ben er helemaal klaar voor dame.' Hun blikken hielden elkaar vast. Yasmin stond op. 'Ik weet wanneer ik teveel ben,' zei ze met een ondeugende blik en verliet de kamer. Rayan kwam de kamer binnen gelopen en ging naast Dalila zitten. Hij nam een lok haar in zijn hand en bekeek deze aandachtig. 'Kan ik ermee door,' plaagde ze. 'O, absoluut. Je hebt prachtig haar, maar volgens mij heb ik dat al eerder gezegd.' 'Ik kan me wel zoiets herinneren.' Hij ging in een gemakkelijker positie zitten en trok haar tegen zich aan. Hun vingers verstrengelde zich met elkaar. Ze had het gevoel te kunnen ontploffen van geluk. 'Ik ben blij dat je hier met me bent, ik ben dankbaar.' Hij knuffelde haar. 'En ik ben blij dat ik hier ben. Je kunt erg overtuigend zijn Ranislanski. Nog geen uur geleden was ik vastberaden weg te gaan.' 'Dat zou ik niet hebben laten gebeuren. Ik ben er niet trots op Dalila, maar ik zou je hoe dan ook hier hebben gehouden.' 'Dat weet ik,' zei ze zacht. 'Ik kan niet geloven dat ik dit zeg, maar het is zelfs die harde kant van je waar ik een zwak voor heb.' Zijn ogen stonden vol pretlichtjes. 'Je vindt het wel een klein beetje leuk schoonheid. Zeg nu zelf, als ik verlegen en stilletjes was...' Ze moest lachen. 'Bah,' zei ze. 'Ik zou me dodelijk aan je irriteren.' 'Zie je wel. Het is maar goed ook dat ik dat niet ben.' Ondeugend keek ze hem aan. 'Alleen het idee al. Jij verlegen en stil...' Ze proestte het uit. Hij kietelde haar. 'Ik ben blij dat mevrouw tevreden is.' 'De arrogantie toch ook,' zei ze plagend. 'Kijk, en daarom houd ik ook zoveel van je. En nu ga ik je kussen dame. Weet je wel hoe ik dat heb gemist, jou kussen. Ik ga de verloren tijd inhalen schoonheid.' 'Ik sta geheel tot je beschikking Ranislanski.' 'Dat klinkt me als muziek in de oren mevrouw Yasrin.' Hij trok haar bovenop zich en legde zijn hand op haar onderrug. Hun lippen vonden elkaar in een vurige kus. Hun tongen versmolten zich als zoete honing. Dalila slaakte een kreet van verlichting en legde haar hand op zijn borstkast. Zijn hand kroop naar beneden en bleef op haar billen rusten. Hij zoog haar onderlip naar binnen. Het verlangen naar elkaar groeide. Hij zou het liefst de kleren van haar lijf scheuren en keer op keer de liefde met haar bedrijven! Ze hief zich even op en keek hem in de ogen aan. Hij glimlachte en streek met zijn duim over lippen. Het was genoeg om nog een kus te doen ontstaan. Ditmaal was de kus nog vuriger. Zijn hand kroop onder het truitje van haar pyjama en streelde haar blote rug. Het werd hem bijna teveel. Dalila was ook niet rustig onder zijn strelingen. Ze vond het fijn wanneer hij haar aanraakte en ze schaamde zich er ook niet voor er uit voor te komen. Ze durfde te erkennen dat hij gevoelens in haar wakker maakte die haar voorheen onbekend waren. Gevoelens die ze als prettig ervoer, als heel prettig. Hij drukte een kus in haar hals en trok haar dichter tegen zich aan. Er volgde toen een lome, zachte kus. Op een dag zou ze hem van zijn verstand beroven zonder het in de gaten te hebben dacht hij. Ze was zich niet bewust van haar eigen macht en dat maakte haar nog aantrekkelijker. Ze was zich niet bewust van de macht die ze over hem had. Hij was als was in haar handen, dat was nog zoiets. Het was nooit eerder voorgekomen dat een vrouw zijn stemmingen kon bepalen, maar de beeldschone jonge vrouw die hij in zijn armen hield had deze macht wel. 'Ik verlang naar je,' fluisterde hij schor en sloeg zijn armen stevig om haar heen. Ze hief zich op en drukte een kus op zijn mond. 'Is het een troost als ik zeg dat jij mij ook niet koud laat?' Ze bloosde licht na haar eigen woorden. Hij glimlachte en streek een lok haar achter haar oor. 'Dat is meer dan een troost. Het doet mijn echo goed.' Ze gaf hem een harde por. Hij lachte en werd ernstig. 'Je bent het einde Dalila Yasrin.' Hij sloeg zijn armen om haar heen. Ze legde haar hoofd tegen zijn borstkas en glimlachte. 'Jij bent anders ook wel het einde Ranislanski.' Hij lachte zacht en drukte een kus op haar haar. Ze voelde zich geborgen. Ze voelde zich dolgelukkig. Na een paar minuten besefte hij dat er dwaze glimlach op zijn gezicht speelde. Kon je het hem kwalijk nemen? De geweldige Dalila Yasrin hield van hem. Hij besefte hoe hij bofte en drukte haar tegen zich aan.