Like a child Deel1 #Voltooid

45

Wat vooraf ging... 'Ach man, je bent niet goed snik.' 'Ik ben niet goed snik zeg je,' zei hij met een gevaarlijke kalmte in zijn stem en pakte haar bij de schouder vast. 'Je doet me pijn,' zei ze. Hij werd zich bewust van zijn krachtige greep en liet haar abrupt los. 'Dalila ik...' Hij maakte zijn woorden niet af en liep de kamer uit. Verbaasd keek ze hem na. Wat bezield hem? In haar kamer liep Dalila heen en weer. Ze voelde zich te gefrustreerd om te gaan slapen en besloot naar de fitnessruimte te gaan. Nadat ze een paar simpele oefeningen had gedaan zag ze de hangmat staan. Ze keek er voor een lange tijd naar en sloeg er toen tegenaan. Ze kreeg de smaak te pakken en beukte er harder op. 'Ik hoop niet dat ik dat moet voorstellen?' Snel draaide ze zich om. Ze keek hem even aan en keerde hem daarna de rug toe. 'Oké, dat is duidelijk,' zei hij. 'Ik houd de hangmat voor je vast en dan kun jij er net zo hard opbeuken als je wilt.' Het aanbod was te aanlokkelijk om nee tegen te zeggen. 'En zoals je net al zei Ranislanski, de hangmat moet jij inderdaad voorstellen,' zei ze, en stootte er toen hard tegenaan. Rayan trok verbaasd zijn wenkbrauw op. 'Ik moet dan maar heel blij zijn dat je het ook niet echt doet.' 'Heel grappig. Heb ik je vandaag al gezegd wat voor rotzak ik je vindt?' 'Dat laat je nu heel goed blijken.' 'Goed zo, want je bent echt een rotzak.' Ze bleef tegen de hangmat slaan. 'Dat weet ik.' Zijn woorden verasten haar waardoor haar volgende stoot er minder overtuigend uitkwam. Ze herstelde zich snel. 'Ik ben blij dat je dat weet. Je bent echt een rotvent. Ik... Ik haat je.' Ze sloeg tegen de hangmat en hield toen abrupt op. 'Dalila ik...' 'Ik wil het niet eens horen.' Ze bukte om het flesje water op te pakken en nam een slok. Hij ging achter haar staan en voelde de afstand die van haar afkwam. 'Dalila ik...' Hij draaide haar naar zich om. Haar ogen stonden gekwetst. 'Verdomme Dalila, ik wil je helemaal geen pijn doen.' 'Maar dat doe je wel, elke keer weer.' Hij voelde zich een schoft. 'Het spijt me. Ik wist waar Issam mee bezig was, en ik richtte mijn woede op jou, dat had ik niet mogen doen.' 'Waarom doe je het dan?' vroeg ze op fluistertoon. 'Omdat ik het niet uit kan staan dat hij je aanraakt.' Ze staarde hem met grote ogen aan. 'Maar ik moet helemaal niks van hem, echt helemaal niks.' 'Dat weet ik,' fluisterde hij en streelde haar gezicht. 'Het ligt ook niet aan jou Dalila. Issam was bezig me dwars te zitten en ik ben er niet zo goed in dit te negeren. Toen hij ook nog eens jou benaderde werd ik woest.' 'Dat deed hij niet, niet op die manier in ieder geval, hij is dankbaar dat ik Yasmin help.' 'Dat geloof ik graag, maar ik ken hem langer als vandaag. Het gaat mij niet alleen daarom. Het gaat erom dat ik het niet uit kan staan als hij jou aanraakt...' 'Het was een omhelzing, niks meer, en niks minder.' Hij verstrengelde zijn vingers met die van haar. 'Het spijt me dat ik mijn irritatie op jou africhtte.' Ze was verkocht. Ze was verkocht door de oprechte blik in zijn ogen. 'Ik ben een hele egoïstische man Dalila, ik houd niet van delen, met niemand.' Haar hart maakte een sprongetje. 'Dat is mooi Ranislanski, ik namelijk ook niet.' Zijn ogen werden donker. 'Dan begrijpen we elkaar schoonheid. Ben je er klaar voor? Ik ga je namelijk kussen en ervoor zorgen dat je het nooit meer vergeet.' Ze slikte. 'Alsof hier maar enige sprake van is. Als jij mij aanraakt... Als jij mij kust... Nee, van vergeten is er absoluut geen sprake.' Hij sloeg zijn arm om haar middel en trok haar dicht tegen zich aan. Ze maakte hem gek met haar woorden. Hij verlangde naar. Hij verlangde naar haar op een manier waarop hij nog nooit naar iemand had verlangd. Hij wilde haar ogen gevuld zien met verlangen, met verlangen naar hem. Zijn lippen belandden op haar de hare. Hij kuste haar en liet al zijn opgekropte frustraties de vrije loop. Hij kuste haar met al het verlangen dat hij in zich had. Haar ogen ging dicht. Hierdoor werd het gevoel dat in haar binnenste raasde alleen maar versterkt. Ze waande zich in de zevende hemel door zijn kus. Hij liet haar dingen voelen die ze nog nooit eerder had gevoeld. Hij wakkerde een verlangen in haar op waar ze het bestaan niet van had gekend. Hij liet haar kennis maken met een deel van haarzelf die tot nu toe altijd verstopt is geweest. Hij legde zijn hand op haar onderdrug en drukte haar tegen zich aan. Haar ogen schoten open. Hij omvatte haar gezicht en keek haar recht in de ogen aan. Hij drukte toen zijn lippen op de hare. Ze sloeg haar armen om zijn hals. Ze had het gevoel dat ze niet dicht genoeg tegen hem aankon staan. Dit gevoel, dit heerlijke gevoel... Zou het niet vergeten. Vergeten was onmogelijk. Het kostte hem al zijn wilskracht niet verder te gaan dan alleen haar te kussen. Elke keer wanneer hij haar kuste wordt er een deel van zijn verlangen bevredigt, maar komt er een andere deel van zijn verlangen tot uiting. Hij wilde haar helemaal... En hij was absoluut niet van plan haar te delen, met niemand. Ze lieten elkaar los. Hun blikken hielden elkaar vast. 'Je hebt gelijk, van vergeten is er geen sprake,' zei ze. Hij glimlachte. 'Mooi, dat zou anders een deuk voor mijn ego zijn.' Ze gaf hem een harde stomp. Hij lachte, maar werd toen ernstig. 'Het spijt me Dalila.' 'Het zit goed. Het was goed mijn frustraties op die hangmat af te richten.' 'Met mij als doelwit bedoel je.' Ze grinnikte. 'Het was heerlijk bevrijdend.' Hij schoot in de lach. 'Ik meende wat ik net had gezegd Dalila, ik houd niet van delen.' 'Dat weet ik en jij moet weten dat ik ook had gemeend wat ik had gezegd. Er is niks gaande tussen mij en Issam.' 'Mooi,' gromde hij. 'Ik zou mijn broertje niet haar graag een dreun willen verkopen.' Ze staarde hem met grote ogen aan. 'Dat zou je niet doen.' 'Reken maar. Ik zou het zonder blikken of blozen doen schoonheid.' 'Maar ik... Jij en ik...' Ze kon niet uit haar woorden komen. Ze durfde hem niet te vragen wat ze voor hem betekende. Ze was bang voor het antwoord. Ze wist inmiddels heel goed dat hij het beste met haar voor had, maar wat betekende ze voor hem? Wat bedoelde hij eigenlijk precies te zeggen wanneer hij zei dat hij niet van delen hield? Wat is het dat hij met deze woorden bedoeld? Wat moest zij zich hierbij voorstellen? Ze wist het niet. Ze wist wel dat de woorden haar in de war maakte. En ze wist ook dat het hem net zozeer in de war bracht. Grijnzend keek hij haar aan. 'Wat is er?' vroeg ze argwanend. 'Niks, zei hij, en woelde door haar haar. Ze lachte. 'Je bent niet goed wijs.' De grijns op zijn gezicht verbreedde zich. 'Weet je, je hebt misschien nog gelijk ook.' Ze grinnikte. 'Ik ben blij dat jij dat ook ziet.' 'Dit zou eigenlijk het gedeelte moeten zijn waar jij mij tegen spreekt. Dit moet het gedeelte zijn waar je iets doet aan mijn ego.' Ondeugend keek ze hem aan. 'Nee, dat heb jij niet nodig. Die ego van jou is al opgeblazen genoeg.' Hij kietelde haar. 'Wat zei je nou?' 'Je hebt me wel gehoord Ranislanski.' Langzaam verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Haar hart maakte een sprongetje. De schurk was een knapperd! 'Zo, herinner mij eraan dat ik jou benader als ik een peptalk nodig heb.' Nu verscheen er op haar gezicht een grijns. Hij moest lachen. 'Ik bedacht me net het volgende mooie dame.' 'Vertel eens Ranislanski.' 'Jij bent eigenlijk helemaal niet goed voor mijn gemoedsrust.' 'Leg uit.' Zijn ogen werden donker. 'Ik wil je constant kussen. Ik wil je heel dicht tegen me aan houden. Ik wil je aanraken...' Ze slikte. Haar hart ging als een razende tekeer. Zijn blik ging langzaam over haar heen. Ze voelde zich niet kwetsbaar. Ze voelde zich begeerlijk als hij die blik in zijn ogen had. Nu keek hij haar op een manier aan die eigenlijk verboden zou moeten zijn. Ze keek strak terug. Ze wilde namelijk niks liever dan dat hij haar zou kussen, keer op keer weer. Ze wilde niks liever dan dat hij haar dicht tegen zich aan hield. Ze wilde zijn sterke armen om zich heen voelen. 'Als je me zo aankijkt weet ik niet zo goed wat ik moet doen of zeggen,' fluisterde ze. Hij pakte haar hand vast en trok haar tegen zich aan. 'Ik hoop dat het een troost voor je is als ik je zeg dat ik het net zo min weet. Ik weet wel dat ik je dicht tegen me aan wil houden. Het heeft geen zin hier een geheim van te maken. Het is de waarheid.' Zijn woorden kwamen als honing over haar heen. 'Ik blijf erbij, je bent een onmogelijk vent,' zei ze op fluistertoon. Hij lachte zacht, omvatte haar gezicht, en drukte een lange en tedere kus op haar mond. Met grote ogen keek ze naar hem op toen ze elkaar loslieten. 'Ik ben bang dat als ik verder ga, ik niet meer zal kunnen stoppen,' zei hij zacht. 'En daarom neem ik het wijze besluit jou onmiddellijk naar je kamer te brengen en er daarna als een speer vandoor te gaan.' Wanneer hij zo sprak maakte hij het haar alleen maar moeilijker. Hij liet dan die onwijs tedere kant van zichzelf zien. 'Laten we dat dan maar doen Ranislanski,' zei ze met een twinkeling in haar ogen. Hij begeleidde haar naar haar kamer en bleef in de deuropening staan. 'Je bent een gevaarlijke dametje Dalila Yasrin.' Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ze ging daarna op haar tenen staan en drukte een kus op zijn mond. 'Slaap lekker schurk.' Hij gromde. 'Alsof dat nu nog gaat lukken.' Hij streelde haar gezicht en liet haar toen abrupt los. 'Ik maak dat ik wegkom.' Ze lachte en deed de deur achter zich dicht. Ze sloot haar ogen en leunde tegen de deur aan. Hij maakte haar gek. Het ene moment wilde ze hem slaan en het volgende moment wilde ze dat hij haar vasthield en kuste! De rotvent was toch niet zo'n rotvent. Bij deze gedachte verscheen er een glimlach op haar gezicht.