Like a child Deel1 #Voltooid

14

Wat vooraf ging...'Dat lijkt me inderdaad het beste,' zei hij tenslotte. Ze had gelijk. Ze mochten elkaar niet. Het was niet nodig te doen alsof dit wel het geval was.De volgende ochtend was Dalila als eerst wakker. Nadat ze een douche had genomen kleedde ze zich om. Ze trok haar neus op bij het zien van de kleren die ze droeg. Ze vond de kleren afgrijselijk. Ze haatte ze. Ze herinnerde haar aan een tijd die ze liefst wilde vergeten. Ze vlocht haar haren in een vlecht en ging vervolgens naar beneden. In de keuken trof ze Yasmin aan. 'Goedemorgen,' groette deze haar enthousiast. Dalila glimlachte aarzelend. 'Goedemorgen.' Zwijgend begonnen ze aan het ontbijt. Rayan voegde zich vijf minuten later bij hun. Hij zag er fris en uitgeslapen uit. Yasmin keek hem grinnikend aan. 'Niet van plan vandaag naar kantoor te gaan?' 'Het is weekend.' Yasmin lachte. 'Alsof dat jou in het verleden heeft tegen gehouden.' Hij grijnsde. Hij werkt veel dacht Dalila. Na het gesprek van gisteren vroeg ze zich af hoe belangrijk Rayan Ranislanski nu eigenlijk was.'Waar werk je als ik vragen mag?' hoorde Dalila zichzelf vragen. Rayan wende zich tot haar. 'Ranislanski,' antwoordde hij. Dalila fronste. Het begon haar toen te dagen. Haar mond viel open. Ze kon zichzelf wel voor de kop slaan. Dat het nu pas tot haar door drong.'Wat doe je daar?' 'Ik ben de directeur van het bedrijf,' zei hij kortaf. Haar mond viel open. Directeur, en dit op zo'n jonge leeftijd... Hiermee werd haar vraag gelijk beantwoord: Rayan Ranislanski was erg belangrijk. Hij was machtig en rijk, geen wonder waarom de familie een gevoelig doelwit is.Door de manier waarop hij antwoord had gegeven liet hij blijken dat hij niet graag over zijn positie opschepte. Dalila kon dit zich maar moeilijk voorstellen. De man was een arrogante zak en dan te bedenken dat hij bescheiden was over zijn positie. Het veranderde echter niks aan de manier waarop ze over hem dacht. Hij was nog altijd gewoon een schoft.'Dus je werkt dit weekend niet?' vroeg Yasmin. Hij knikte. 'Wat zijn jouw plannen zusje?' 'Ik wilde vandaag wat inkopen gaan doen, samen met Dalila,' zei ze, en wende zich tot haar. 'Ik... Wees niet beledigd, maar ik wilde wat inkopen voor jou gaan doen.' Dalila's mond viel open. Ze schoot vervolgens in de lach.'Ik begrijp wat je bedoeld.' Grinnikend keek ze naar haar kleren. Yasmin haalde opgelucht adem omdat ze het zo sportief opvatte. Rayan staarde peinzend voor zich uit. 'Wat is er?' vroeg Yasmin. 'Is het wel zo'n goed idee dat ze naar buiten gaat.' Dalila keek hem verontwaardigd aan. 'En wat bedoel je daar precies mee?' Rayan hief zijn handen ontwapend omhoog.'Niemand weet dat je hier bent, en zolang je je niks herinnert leek het me beter dit zo te houden, dus als je nu naar buiten gaat...' Dalila was milder gestemd door zijn woorden. 'Ik doe gewoon een grote hoed op en een grote bril om, niemand zal me herkennen, en zeker niet met deze afgrijselijke kleren.' Tot haar verbazing zag ze dat hij glimlachte. 'Ik moet even langs de bank,' zei ze. 'Hoe bedoel je?' vroeg Rayan. 'Zoals ik het zeg, ik moet langs de bank om geld te halen.' 'Doe niet zo belachelijk. Ik betaal alles.' Ze schudde beslist haar hoofd. 'Het kan niet anders. Alles wat er naar zou kunnen leiden dat ze er achter zouden kunnen komen dat je niet meer in de inrichting bent, moeten we vermijden.' Ze wist dat hij gelijk had, maar ze had ook nog wel haar trots. Ze regelde altijd haar eigen zaakjes. Ze was van niemand afhankelijk, om er dan nu achter te komen dat ze een groot deel van haar vrijheid was kwijt geraakt, stemde haar droevig. Ze mocht zich dan niet herinneren wat er precies was gebeurd, maar voor de rest wist ze alles nog. Ze wist heel goed wie ze was.'Ik wil niet bot zijn, maar je kunt niet zeker weten dat je bankzaken nog actief zijn. Wie weet, misschien hebben je ouders...' Hij maakte zijn zin niet af. Hij wilde haar niet beledigen. Dalila wist waar hij naar toe wilde, en hoe moeilijk ze het ook vond om toe te geven, ze wist dat hij gelijk had. Haar ouders hadden haar haar vrijheid ontnomen, wie zegt dat ze haar niet nog meer hadden ontnomen. Ze had hier geen enkele garantie van.'Ik begrijp dat je je trots hebt, zeker tegenover mij, maar je hebt nu niet veel keus.' Langzaam keek ze naar hem op. Ze las geen spot in zijn ogen, zoals ze wel verwacht had. 'Neem nu maar van mij aan dat dit de beste oplossing is.' Ze boog haar hoofd en knikte. Het was zo moeilijk dit te doen. Het was zo moeilijk te moeten toegeven dat ze afhankelijk was. Ze verafschuwde het gevoel. Na het ontbijt gingen Yasmin en Dalila op pad. Ze gingen bijna alle winkel langs. Het verbaasde Dalila niet dat zij en Yasmin dezelfde smaak hadden. Het was haar al eerder opgevallen dat ze wat kleding betreft op één lijn zaten. Yasmin kon zich goed kleden. Ze had een leuke stijl.Elke keer als ze iets afrekenden voelde Dalila zich in elkaar krimpen. Zeker omdat Yasmin er op stond alleen het beste te kopen. En aan het beste was vaak een bepaalde prijskaartje verbonden. Dalila zwoor zichzelf dat ze deze vertoning nooit meer zou ondergaan. Ze zou zich niet door Rayan Ranislanski blijven onderhouden. Ze wilde haar eigen zaakjes regelen.Moe keerden ze een paar uur later naar huis. Ze hadden niet veel gesproken. Yasmin deed een paar pogingen, maar gaf het op toen Dalila niet al te veel reactie toonde. Het deed haar pijn. Ze wist dat ze niet teveel van haar mocht verwachten, maar dat nam niet weg dat het haar pijn deed dat Dalila besloot haar goede bedoelingen niet te zien. Yasmin was niet dom. Ze was er zich heel goed van bewust dat Dalila haar niet vertrouwde. Het was een troost te weten dat dit wantrouwen niet persoonlijk tegen haar was gericht. Dalila vertrouwde niemand.Het viel Rayan op dat Yasmin in een terneergeslagen bui was. 'Wat is er?' vroeg hij haar. 'Ach, niks bijzonders.' Hij kende haar echter lang genoeg om te weten dat er wel iets was. 'Yasmin,' zei met hij nadruk in zijn stem. Ze zuchtte. 'Het is echt niks bijzonders. Ik vind het alleen zo jammer... Ik vind het jammer dat Dalila me niet vertrouwt.' Rayan voelde onredelijke woede opkomen.Dat ze hem niet vertrouwde kon hij zich maar al te goed inbeelden, maar zijn zusje verdiende niet dezelfde behandeling. Yasmin deed juist zo haar best haar op haar gemak te stellen. Ze had haar nooit als gek behandeld, en dit was wat ze als beloning kreeg? Hij voelde zijn woede opstijgen en stond op.'Wat ben je van plan te doen?' vroeg Yasmin gealarmeerd. 'Dalila Yasrin laten weten dat ze het niet in haar hoofd moet halen jou zonder respect te behandelen.' Yasmin trok hem terug. 'Dat doet ze helemaal niet. Ik zeg dat ik het jammer vind dat ze me niet vertrouwt.' 'Voor mij is dat geen enkel verschil. Het is overduidelijk dat jij alleen maar het beste met haar voor hebt, ze kan dan heus wel iets van dankbaarheid tonen.' 'Ik begrijp haar ergens wel.' Ongelovig keek hij haar aan.'Je begrijpt het? Leg mij dit dan uit, want ik begrijp er namelijk helemaal niks van.' Yasmin haalde diep adem. 'Het is niet verwonderlijk dat ze niemand meer vertrouwt na wat haar is overkomen. Ik begrijp het wel. Ik neem het haar dan ook niet kwalijk.' 'Dat zou je wel moeten doen. Je doet niks dat in haar nadeel werkt, je neemt het juist altijd voor op.'Hij wist heel goed dat hij onredelijk was. Hij wist heel goed dat hij naar een reden zocht om zijn woede op haar af te kunnen richten. Hij voelde een diepe razernij omdat ze hem niet gelijk kon helpen. Ze kon er niks aan doen, maar dat nam zijn woede niet weg. Rayan was ongeduldig. Ze was de sleutel tot de waarheid, maar de sleutel die tot deze waarheid moest leiden, had ze nog niet in haar bezit.'Laat het rusten Rayan, laat haar met rust.' 'Ik kan je niet beloven dat ik opeens aardig tegen haar ga doen.' 'En dat begrijpt ik nou niet. Ze heeft je haar woord gegeven dat ze je gaat helpen.' 'Maar we weten niet hoeveel haar woord waard is.' 'Je hebt niet veel keus.' 'Dat weet ik.' 'Waarom doe je zo vijandig tegen haar? Ze kan niks aan deze situatie doen.' 'Ze zou het zich kunnen herinneren.' Yasmin schudde haar hoofd.'Nu ben je onredelijk. Je weet niet wat er gebeurd is. Je kunt niet verwachten dat ze datgene dat ze al deze jaren heeft weg gestopt nu opeens weer naar boven haalt. Ze is blijkbaar bang. We kunnen en mogen zeker niet van haar verwachten dat ze opeens alle herinneringen aan vroeger toelaat.' Rayan reageerde niet.

stem 20

comment 25