Like a child Deel1 #Voltooid

88

Wat vooraf ging...Ze hield zo ontzettend veel van hem. Ze wist ook dat hij van haar hield. Ze wist dat ze samen iets bijzonders hadden. Maar waren ze sterk genoeg om dit bijzondere intact te houden of zou hun omgeving ze toch stuk maken? Zouden ze dit zichzelf aandoen?De volgende ochtend verscheen Dalila met vermoeide kringen onder haar ogen aan de ontbijttafel. Rayan nam haar van top tot teen op toen ze de keuken in kwam. Ze keek terug, maar wist geen woord te zeggen. De knallende ruzie van gisteravond stond haar nog helder voor de geest. Ze was niet onschuldig in het geheel, dat wist ze ook wel. Maar sommige van zijn woorden waren ronduit wreed geweest. Rayan kon zijn ogen niet van haar afhouden. De ruzies stapelden zich op dacht hij. Natuurlijk, ze hadden al vanaf het eerste moment dat ze elkaar leerden kennen ruzie gemaakt. Het was echter niet haar vader geweest die dan in het middelpunt van de belangstelling had gestaan. De ruzies waren over van alles en nog wat gegaan, maar ze waren nooit zo intens. Hoezeer hij de situatie ook verafschuwde wist hij dat het niet was afgelopen. Hij kon haar wens niet vervullen. Zolang deze strijd duurde zou hun situatie niet opgelost zijn. Zolang hij de drang had Jordan terug te pakken zouden de dingen er niet beter op worden. En hij wist ook dat de dingen niet beter zouden worden. Hij kon het namelijk niet loslaten en hij wist ook dat hij dit niet zou doen. Hij was van plan dit tot het bittere einde uit te spelen.Dit gaat ons stuk maken. Op het moment dat deze woorden door hem heen gingen vonden hun blikken elkaar. De pijn in haar ogen was als een messteek. Hij wilde zo graag zijn hand naar haar uitsteken en het goed maken. Maar hij wilde ook niet tegen haar liegen. Hij wist wat ze van hem wilde horen en dit kon hij haar niet beloven. Hij kon haar niet beloven haar vader met rust te laten, dus hoe maakte hij dit goed? Hoe moest dit er beter op worden?'Wat zijn jullie stil,' merkte Yasmin op een gegeven moment op. Haar blik ging van de één naar de ander. Ze knikte toen. 'Ik weet genoeg en ik begrijp het ook. Ik hoop alleen dat jullie slim genoeg zullen zijn dit niet tussen jullie in te laten komen.' Ze stond op en verliet de keuken. Haar woorden bleven in de lucht hangen. Rayan en Dalila keken elkaar aan.Rayan stond op en trok Dalila omhoog. Haar ogen stonden groot. 'Over Jordan worden we het nooit eens. Over mijn liefde voor jou hopelijk wel. Ik houd van je.' Hij drukte een kus op haar voorhoofd en ging daarna weg. Het was niet gemakkelijk weg te lopen zonder nog meer te zeggen. Maar hij kon ook niet meer zeggen. Datgene dat zij zo graag wilde horen kon hij haar niet beloven. Hij moest het dus maar houden op datgene dat hij wel kon zeggen, namelijk dat hij van haar houdt.Dalila sloeg beschermend haar armen om zich heen toen ze zijn auto hoorde starten en vervolgens wegrijden. Waarom moest het allemaal zo ingewikkeld zijn? Ze schudde haar hoofd en verliet als laatst de keuken. Terwijl ze de trap opliep besloot ze naar haar vader te gaan, Jamal in dit geval.Het deed haar goed hem weer te zien. Ze kon zich ontspannen en van zijn gezelschap genieten. 'Hoe gaat het met die jongenman van laatst?' vroeg hij. Dalila ontweek zijn blik. 'Goed, hoe is het verder met jou?' Jamal stond zenuwachtig op.'Wat is er beba? Waarom ben je zo zenuwachtig?' 'Ik... Je vader is bij me geweest.' Ze kon haar eigen oren niet geloven. 'Jordan bedoel je?' Jamal knikte. Dalila slikte. 'Wat kwam hij doen?' 'Het er bij mij inwrijven dat hij jouw vader is en niet ik.' Haar mond viel open. Het volgende moment voelde ze een diepe razernij door zich heen gaan. Het lef!'Wat had hij nog meer te melden?' 'Niet veel eigenlijk. Hij was hier puur vanwege het feit om mij te laten weten dat ik uit jouw buurt moet blijven.' Ze knipperde met haar ogen. 'Hij heeft wat gedaan?!' Jamal legde een hand op haar schouder om haar te kalmeren.'Ik denk dat hij het nodig vond mij te laten weten dat hij recht op jou had en niet ik.' Dalila was woedend. 'Het lef!' riep ze uit. 'Hoe durft hij? Hoe durft hij dat tegen je te zeggen.' Ze spong op. 'Wat ga je doen?' 'Wat denk je. Ik ga hem duidelijk maken dat ik zijn bezit niet ben, dat ik niemands bezit ben!' Ze was buiten haar doen. Moesten dan alle mannen in haar leven zulke wraakzuchtige types te zijn? Eerst Rayan, nu Jordan. Moesten ze het haar perse zo moeilijk maken?'Lijkt je dat wel een verstandig idee?' 'Verstandig is nu wel het laatste waar ik aan denk. Ik zal hem heel goed laten weten dat hij niet over mijn leven bepaalt.' Voordat Jamal nog maar iets kon zeggen was ze weg.'Jordan Schot,' zei ze in de auto tegen Remco. 'Hoe bedoel je?' 'Ik wil dat je me naar hem toe brengt.' Nerveus keek Remco haar aan. 'Is dat wel een goed idee?' 'Niet ook jij,' barste ze los. 'Excuus,' mompelde ze toen. 'Dat geeft niks, maar... Ik wil me er natuurlijk niet mee bemoeien, maar Rayan zal hier niet blij mee zijn. Ik heb strikte orders gekregen je niet naar Jordan te brengen.' Hij had dus geweten dat ze hem op een zekere hoogte had willen spreken dacht ze.'Hij vilt me als ik dat wel doe,' ging Remco verder. 'Als je me niet brengt ga ik zelf.' Ze maakte al aanstalten uit te stappen. 'Blijf zitten,' zei Remco. 'Hij zal me villen als ik je breng, maar als ik je in je eentje op pad laat gaan ben ik geroosterd. Ik moet hem echter straks hoe dan ook melden dat ik je naar Jordan heb gebracht. Hij zal niet blij zijn.' 'Dat weet ik,' zei Dalila. 'Breng me nu maar. Ik bedenk wel straks wat ik met Ranislanski aan moet.' Remco knikte en reed weg. In gedachten deed hij een schietgebedje. Ze had het niet door. Rayan zou dit als verraad zien. En als er iets is dat Rayan Ranislanski niet tolereert is het wel verraad.